Een jongerenparlement? Daar kwamen gisteren direct de politieke jongerenorganisaties tegen in het geweer. En ze hebben gelijk.

Zoals ook de NOS prompt berichtte:

Nederland krijgt volgend jaar een jongerenparlement om ze een stem te geven in de politiek. Maar politieke jongerenorganisaties vrezen dat het een wassen neus wordt.

Een vraag die al niet mer aan de orde lijkt is echter in hoeverre er behoefte aan is. Een degelijk antwoord er op heb ik nog niet gezien. Met Prinsjesdag werd wel de instelling er van aangekondigd. Waartoe, waarheen?

Nieuwsuur ging er gisteren mee aan de slag.

De politieke jongerenorganisaties in Nederland wijzen het jongerenparlement unaniem af. Dat blijkt uit een rondgang van Nieuwsuur langs de jongerenafdelingen van de politieke partijen. Zij noemen het jongerenparlement ‘ondemocratisch’, ‘een wassen neus’ en ‘een schijnvertegenwoordiging’. Van links tot rechts klinkt kritiek.
In de Troonrede maakte de Koning dit jaar bekend dat Nederland volgend jaar een jongerenparlement krijgt om jongeren een stem te geven in de politiek.

Ondemocratisch? Wat maakt jongeren zo belangrijk dat een aparte jongerenvertegenwoordiging noodzakelijk zou maken? Moet dat met een soort van junior-Tweede Kamer? Een Derde Kamer, wellicht? Het commentaar op de representativiteit lijkt mij vooralsnog het meest dodelijk:

“De leden van dit parlement worden niet verkozen maar aangenomen op basis van een motivatiebrief. Erg ondemocratisch”, aldus voorzitter Benjamin van Sterkenburg van Pink!, de jongerenorganisatie van de Partij voor de Dieren. Ook bestuurder Wilbert Frieling van de JOVD (VVD-jongeren) is sceptisch: “Wij hebben grote vragen over de representativiteit”.

Mij doet het het meeste denken aan de gemeenteraad van Madurodam. Of het nog zo werkt weet ik niet, maar een jaar of dertig terug mochten Haagse scholen elk één leerling afvaardigen naar de gemeenteraad van het Haagse ministadje. In ruil daarvoor kregen die kinderen een speldje met levenslang gratis toegang, zo begreep ik toentertijd van een ex-lid.

En dit is precies hoe het werken zal: op zijn best wordt het een recruteringsgrond voor politieke partijen, op zijn slechtst een omgeving waar de politici van de toekomst alvast worden gekneed in een onwenselijk soort eenvormigheid.

De grootste giller kwam echter van de jongerenafdeling van D66 (mijn vet,H.):

Het plan voor het jongerenparlement komt uit de koker van D66-minister Kajsa Ollongren van Binnenlandse Zaken, maar ook de jongerenafdeling van haar eigen partij heeft scherpe kritiek. “Ik ben bang dat dit jongerenparlement een wassen neus wordt”, zegt voorzitter Annabel Broer van de Jonge Democraten. Zij is verbaasd dat zij niet over dit plan is geconsulteerd. “Ik zou daar meer invloed op willen hebben.”

Invloed? Dàt zal de bedoeling niet zijn. Die heeft de Tweede Kamer immers ook steeds minder? Als zelfs representativiteit niet in de koker zit, houdt de relevantie wel erg snel op. Onmiskenbaar moet het vooral een orgaan van pappen, nathouden en goede bedoelingen worden. Meer kan het – ook om meer redenen – praktisch niet zijn.

Het wachten is nu op een voorstel voor een Vierde Kamer voor de Dieren. Of neemt men daarvoor eenvoudig het jaarlijkse werkbezoek aan een Haagse kinderboerderij? Mijn kat voelt zich nu al buitengesloten, en miauwt verontwaardigd.