Verslaggever Huib Modderkolk vraagt zich in de Volkskrant af of de moordenaar van Nice, Mohamed Bouhlel, wel een jihadist genoemd mag worden. Bouhlel reed met een vrachtwagen 84 mensen dood op de Promenade des Anglais. Modderkolk somt een aantal zaken op die het label ‘jihadist’ moeten ontkrachten.

Bouhlel had geen koran thuis, hij sloeg zijn vrouw, dronk alcohol, gebruikte drugs en was ongebreideld biseksueel actief. Ook werd er geen link bij hem thuis gevonden met IS. Volgens Modderkolk allemaal tekenen dat Bouhlel geen IS-aanhanger was of een fundamentalistische moslim.

Arnold Grunberg haalt met instemming Modderkolk in zijn dagelijkse column aan; we moeten niet meteen naar de islam wijzen. Bouhlel kan in de ogen van vele ‘ongelovigen’ geen ‘echte’ moslim zijn geweest vanwege de eerder genoemde ‘zonden’ waaraan hij zich schuldig zou hebben gemaakt.

Die opvatting verraadt een breed verbreid misverstand. Het zijn niet de anderen die bepalen of je een moslim bent, laat staan de ongelovigen. Moslim ben je bij geboorte – of door bekering – en daar verandert alcohol of buitenissige seks niets aan.

Laat ik hier gekomen eerst zeggen dat islam inderdaad ‘vrede’ kan betekenen in de zin van: vrede met het bestaan; verzoening met de eigen lotsbestemming; eenheid met het Al. Een gemoedstoestand van acceptatie en nederigheid, van inkeer en deemoed. Ook wel de soefi-kant van de islam genoemd. Je zou daarin met enige goede wil zelfs raakvlakken in kunnen zien met aspecten van het Christendom.

Helaas is een van de kernwaarden van de huidige islam duidelijk onchristelijk, om niet te zeggen anti-christelijk, dat is: haat de vijanden van Allah. Die haat wordt door veel moslims, van de Moslimbroeders tot de salafisten, zelfs gezien als plicht.

Ja, Bouhlel kan een ‘slechte’ moslim zijn geweest, maar je kan je altijd vrij kopen en verlossen van de zonde. Hoe? Door de vijanden van Allah aan te vallen bijvoorbeeld.