‘Jankmoslims’ is een woord dat minstens zo onaangenaam is als het klinkt. Maar het onderzoek dat gisteren in het nieuws kwam, waarin werd gemeld dat moslims zich in Nederland erger gediscrimineerd worden dan elders in Europa, richtte zich echter juist op hen.

Het klinkt allemaal heel ernstig dit, tenzij je beseft hoe zo’n onderzoek werkt en wat onmiskenbaar de basis van het gevoel zal zijn.

Zo’n onderzoek vraagt de proefpersonen hoe zij zelf iets voelen, hetgeen betekent dat het geen enkele objectieve waarde heeft. Men vraagt naar ‘het gevoel’. Is het erger dan vroeger? Na 15 jaar steeds intensievere islamitische aanslagen is West-Europese overheden veel te verwijten, maar niet dat ze zich speciaal tegen moslims hebben gericht. Het tegendeel lijkt meer waar.

Maar wat wel waar is, is dat diverse bizarre voorrechten die moslims verworven hadden in eerdere perioden beetje bij beetje worden teruggedrongen. In de publieke opinie althans, want de praktijk is anders. In Amsterdam bijvoorbeeld kun je er op rekenen dat men zich aangedaan voelt dat de vroegere PvdA-bestuurders – met wie je zo prettig kon regelen dat een moskee illegaal door de overheid werd gefinancierd onder het mom van verbetering van de integratie. Maar is dat toegenomen discriminatie of een herstel van de uitgangspunten van de Nederlandse rechtsstaat? Geldhongerige moskeebestuurders zullen in overgrote meerderheid opteren voor de optie toegenomen discriminatie, terwijl vanuit het oogpunt van de autochtone bevolking juist het tegengestelde gebeurde.  Terwijl hen op nog steeds illegale wijze geregeld geld wordt toegeschoven via andere, minder opzichtige  kanalen.

Een tweede voorbeeld zou kunnen zijn dat onderzoek dat vorige week in de openbaarheid kwam over de veel hogere corruptie van allochtone dienders dan van autochtone. Ook dit is een gevolg van eerder ondoordacht beleid, beleid dat inderdaad vlot op de helling moet. Dat zal zeker leiden tot meer restricties bij het aannemen van politiemensen met een islamitische achtergrond. Maar ook hier geldt dat nu de gulheid van onze overheid wordt gerectificeerd, het gevoel van de voorheen begunstigden is dat hen voorrechten worden afgenomen. Dat betekent niet dat hier sprake is van toegenomen discriminatie, maar dat het voelt alsof het leven minder makkelijk wordt als moslim wil ik zonder meer geloven. Ik ben ook blij het te horen als ik eerlijk ben.

Het probleem dat je hier signaleren moet is niet zozeer dat de discriminatie van moslims is toegenomen, maar dat een jarenlange voorkeursbehandeling wordt afgebouwd. Dat dat voelt als meer restrictief is niet vreemd, en dat kun je de respondenten niet verwijten. Maar met een realiteit van meer discriminatie heeft dat alles niets van doen.

Wat ook niet onbesproken blijven mag, is dat een gevoel groepsdiscriminatie wijst op een gebrekkige integratie. Veel migranten die de afgelopen veertig jaar het land binnenkwamen zijn nauwelijks in staat een brood te bestellen bij de bakker, veel gemeenten hebben speciale in het Arabisch gestelde teksten om moslims bij te staan bij het verkrijgen van uitkeringen etcetera. Van overheidswege wordt er hard gewerkt het de immigranten naar de zin te maken, maar omgekeerd is die moeite steeds minder merkbaar. Men sluit zich op en af in eigen groepen en moskeeën, en klaagt vervolgens over ´die kazen´ die onvoldoende gulheid zouden betonen. Dat is de omgekeerde wereld.

Aleer conclusies te trekken uit de voortbrengselen van deze EU-club, zou het wellicht dienstig zijn eens een onderzoek in te stellen naar hoe in autochtone hoek aangekeken wordt tegen positieve discriminatie van moslims. Dat zou het gejank waarnaar we gisteren moesten luisteren ongetwijfeld aanzienlijk relativeren.

Het is dan ook geen wonder dat dat type onderzoek nooit wordt gedaan. Waarom eenzelfde soort wel onder moslims? Omdat deze nog steeds onevenredig ‘positief gediscrimineerd’ worden. Ergo, veel te veel gejank dat niet op goede gronden is gebaseerd.

Meer zeggen zou onnodig moeten zijn.