Israël geeft Gaza bij tijd en wijle de volle laag, al is bekend dat het zich inhoudt. Geen attitude waar Hamas aan lijdt, dat kan niet beter.

De uitdrukking “Don’t shoot untill you see the white of their eyes” kennen veel mensen wel, maar de uitkomst veel minder. Bij alle onderhandelingen over beëindiging van de strijd in Gaza is duidelijk dat niemand voornemens is als eerste te stoppen. Is er verschil tussen beide attitudes, en waarom dan niet?

Dat heeft te make met wat je aanricht bij de vijand. De kreet “Don’t shoot untill you see the white of their eyes” is afkomstig van de Britse generaal Wolfe, waarmee hij zij troepen instrueerde aan de vooravond van de slag om Quebec, in de eindfase van de Zevenjarige Oorlog (1756-1763). Anders dan u wellicht denkt was de reden voor die instructie logischer dan zij klinkt, en dat was weer nauw verbonden met het toentertijd vaker voorkomen van een uitnodiging aan de vijand om toch vooral als eerste te schieten.

Dat was geen beleefdheid – het bleef oorlog.  Maar veel bevelhebbers waren er mee op de hoogte dat herladen na een eerste schot in de meeste veldslagen niet meer aan de orde kwam, zodat degene die zijn ‘volle laag’ wist te bewaren tot het moment suprême een duidelijk voordeel kreeg.[1] Dat generaal Wolfe in die slag sneuvelde liet tevens zien dat het geen risicoloos aanbod was – de Frnnse generaal sneuvelde overigens ook. De koloniale legertjjes uit die tijd waren nooit erg groot, zodat de generaals letterlijk vanaf het front hun troepen aanvoerden. Met alle risico’s vandien.

Dat deze situatie zich ook in Gaza heeft ontwikkeld, waar de Hamas-commandanten als rijpe appelen door Israël uit de Gazaanse boom worden geschoten is niet eenzelfde situatie, maar zij kent een zekere dichterlijke rechtvaardigheid: wie zijn strijders de dood in stuurt, mag daar zelf eveneens een substantieel risico voor lopen. En dat is zeker aan de orde nu.

Maar of het echt helpt? De krankzinnige situatie dat zowel Hamas als de PLO door westerse landen rijkelijk worden gesponsord, waardoor ze in staat zijn de achterblijvers van gesneuvelden van rijkelijke pensioenen te voorzien, gecombineerd met de religieuze aandrang te sneuvelen in een gevecht tegen de joodse staat vermindert die effectiviteit aanzienlijk. Dit leidt in de praktijk vaak eerder tot pogingen het laatste schot af te vuren, dan het eerste.

---

1. Ook geen al te bekend feit is dat onderzoek heeft uitgewezen dat de meeste soldaten tijdens een gevecht hun wapen niet afschieten – ze zijn tè druk bezig het in hun broek te doen. Dat is dan ook de toegevoegde waarde van veteranen – die hebben het al eens meegemaakt, en weten dat je geacht wordt te schieten als het vechten begint.

---

Meer over Israël en haar problemen vindt u hier.