Nou, het is weer eens gebeurd, ik werd laatst wederom als islamofoob betiteld.

Soms zou ik haast denken dat het op mijn voorhoofd getatoeëerd staat. Wellicht een idee dat te doen, zodat het benoemen ervan achterwege kan blijven. Maarrr… weet u, ik ben géén islamofoob omdat het woord “islamofoob” niet echt een zinnig of bestaand woord is. Het is een door moslims verzonnen kreet met als doel de vrijheid van meningsuiting in te perken. Uiteindelijk is een islamofoob iemand die iets zegt, hetgeen mohammedanen niet bevalt. Het is dus een fascistische term, bedoeld om te onderdrukken. Wat het eigenlijk zegt is dat ik ietwat gestoord ben, of op z’n minst neurotisch of misschien zelfs psychotisch, het is immers een “fobie”. Dit gaat allemaal over gevoel, maar het vreemde is dat ik het uitsluitend over feiten heb, dus de kreet is in het geheel niet op mij van toepassing. Het wordt alleen gebezigd om mij – en mensen zoals ik – te bevuilen, te schande te maken en de mond te snoeren.

Ik ben er niet van onder de indruk.

Dus we worden verondersteld om een minderheid van anderhalf miljard mensen niet te beledigen. Dat is wel een grote minderheid maar we mogen ze niet beledigen en dan hebben we het feitelijk over sharia-wetgeving. En onder de sharia “laster” wetgeving mag een mohammedaan niet beledigd worden. Het maakt niet uit of hetgeen je zegt de waarheid is of niet. Wat het eigenlijk probeert te doen is feiten en waarheden weg te drukken.

Ik ben géén islamofoob, ik ben een man die angst heeft voor de islam! En ik heb een goede reden om er bang van te zijn, ik weet wat er in de sharia-wetgeving teksten staat en ik weet wat de sharia-wetgeving met mensen als ik gaat doen. Ik zou een dhimmi moeten zijn, maar daarentegen staat er in de sharia-wetgeving dat ik een kafir ben.

Even voor uw begrip; Een dhimmi is een “ongelovig” persoon die, ondanks onderdrukking door de islam, volledig accepteert en doet wat de islam verlangt, er welwillend tegenover staat en er nimmer kritiek op heeft terwijl een kafir een “ongelovig” persoon is die de islam met z’n onderdrukking niet accepteert en zich ertegen verzet.

Weet u, er is nog een dingetje in de sharia-wetgeving waar ik niet zo van gecharmeerd ben en dat is dat jihad-gedoe. Ik houd daar niet van omdat dit allemaal mijn richting (de kafir) uit wijst.

Laten we even iets ophelderen; telkens wanneer je jihad op tafel legt bij de mohammedaan, zeggen ze; “oh, maar de grote jihad is de innerlijke strijd die alle religies delen”. Nee, laat me jihad eens onder de loep nemen vanuit het standpunt van de Hadith (de uitspraken en overleveringen van Mohammed). In Al-Bukhari, de meest betrouwbare en door de wereldwijde islamitische gemeenschap erkende Hadith-verzameling, waarin zo’n 7000 overleveringen van Mohammed staan, gaan er grofweg zo’n twintig procent over de jihad. Dat is heel veel, zo’n 1400 overleveringen gaan dus over jihad. Wanneer u daar doorheen “wandelt” en ze sorteert naar de “grote” en “kleine” jihad, zult u ontdekken dat meer dan 98 procent van deze 1400 Hadith-overleveringen gaan over het vermoorden van de ongelovigen: de “kleine jihad”. Dit betreft mij dus…

Nog geen 2 procent gaat dus over die prachtige innerlijke strijd die “we” allen delen in alle religies. Dus jihad is primair het vermoorden van ongelovigen. Ik heb u zoeven verteld dat ik een kafir ben dus u begrijpt dat ik mij toch wat oncomfortabel voel. En ja! Ik heb angst voor de islam! Met reden. Het is duidelijk dat dit dus niets te maken heeft met “een islamofoob” zijn.

Waar ben ik nog meer bang van? Ik ben bang van onderdrukking. Van vrouwenrechten. Nogmaals, de islam is hoogst partijdig en eenzijdig richting vrouwen die, òf het bezit van hun man zijn, òf van hun vader. Ik wil niet dat vrouwen überhaupt iemands “bezit” zijn. Er is onderdrukking van de vrijheid van meningsuiting. Dat alles werkt mij absoluut op mijn zenuwen.

Wat eveneens geschaard wordt onder de titel islamofobie is het spreken over de geschiedenis van de islam. Het is deze geschiedenis die mij nog het meest beangstigt. Meer dan 270.000.000 ongelovigen hebben de dood gevonden tijdens de kleine jihad gedurende de afgelopen 1400 jaar. Ik zie ook de vernietiging van complete beschavingen, christelijke beschavingen in Turkije, Noord-Afrika, Egypte, Irak… Ik zie ook de onderdrukking en vernietiging van de hindoe en boeddhisten cultuur in Afghanistan. Dit beangstigt mij, wanneer ik samenlevingen zie verdwijnen. Maar het jaagt me zelfs nog meer angst aan als mij verteld wordt door (anders hoegenaamd “goede”) mensen, dat wanneer ik dit benoem, het betekent dat ik gestoord ben, een islamofoob…

Ik ben niet gestoord, ik ben geen islamofoob. Ik ben een man die angst heeft voor de islam vanwege de (bewezen) geschiedenis.

Ik ben ook bang van wat ik zie als een sluipend fascisme in onze overheid vandaag de dag, dat mij probeert te vertellen wat ik wel en niet mag zeggen. Maar de echte reden dat we zoveel horen over islamofobie (Zie ook) is dit; De meeste mensen zijn fatsoenlijke aardige mensen en zij hebben iets genaamd “reputatie” en zij willen niet dat deze reputatie bezoedeld raakt met of door deze vreselijke kreet. En daarom snoert het mensen de mond. Mensen die zich altijd normaal als “goede mensen” gedragen hebben, worden stil en zwijgen als gevolg van deze druk of onderdrukking.

Terug naar de kern; met angst is niets mis, wie een fobie heeft is gestoord. Ik heb angst voor de islam maar ik ben niet gestoord.

En u?