Ik ben niet bang van de islam. Ik heb er kritiek op. Dat is wat anders…

Er wordt opmerkelijk veel en agressief gehitst tegen mensen die het politiek correcte liedje niet meezingen. Dat liedje gaat ongeveer zo: “links is goed en rechts is fout, en islam is een heel leuk geloof, en terrorisme heeft er niets mee te maken”.

Dit houdt de Politiek Correcte elite voor een zeer intelligente, van gedegen kennis doorspekte mening.

Iedereen die iets anders vindt kijken zij op neer.

“Mensen die kritiek op de islam hebben weten niets van de islam, daarom zijn zij er bang van”, zeggen zij met een wetende blik.

Hun vanaf de kleuterklassen ideologisch ingepompte, en dagelijks door de propagandamedia bevestigde aanname is, dat mensen die kritiek op de islam hebben een irrationele angst voor moslims hebben.

Niks van de islam weten.

Dom zijn.

Bang doordat ze niks van de islam weten.

Hetgeen niet alleen veroordelend, vooringenomen, beledigend, discriminerend en stigmatiserend is. Maar vooral ook onjuist. De meeste islamcritici zijn namelijk opmerkelijk goed op de hoogte.

Beter dan de meeste Kamerleden bijvoorbeeld.

Beter op de hoogte van zowel de theorie als de praktijk.

Van zowel het functioneren van de islam als geloof als cultuur.

Van de toestand in zowel de islamitische wereld als daarbuiten.

–

Ik ben niet bang van moslims.

Niet eens van de islam.

Ik heb de Koran, de meeste Hadith plus de oude en moderne islamitische filosofen gelezen: van al-Ghazali tot en met Tariq Ramadan. Ik heb gereisd en gewerkt in de islamitische wereld. Ik spreek en lees een beetje Arabisch. (Hetgeen alles bij elkaar meer is dan de meeste hier wonende moslims & politiek correcten kunnen zeggen)
.
Daarop, en op de huidige gebeurtenissen in de wereld, baseer ik mijn mening dat “de” islam onverenigbaar is (wenst te zijn) met vrijwel alles wat niet-islamitisch is. En daarom wil ik geen islamisering van mijn land. Als moslims hier niet kunnen leven zonder dat Nederland meer en meer naar een islamitische monocultuur opschuift, dan vertrekken ze maar naar de islamitische monoculturen, vanwaar ze vaak uit afkomstig zijn.

Sans rancune.

Maar wel: daar is de deur. Ik heb niet om hun aanwezigheid gevraagd. En zeker niet, om omderwille van hun levensbeschouwing, in mijn eigen land gediscrimineerd te worden.