Oxfam/Novib-kwestie – is elke pro-activiteit de Kamer vreemd?
De Oxfam/Novib-kwestie is voor de VVD reden te eisen dat de organisatie wordt gekort omdat een deel van hulpgelden via de Britse tak er van is besteed. Is dan elke pro-activiteit de Kamer vreemd?
Zoals vaak bij dergelijke bewustwording achteraf, vraag je je vooral af waarom dit sowieso ooit zo werd toegestaan. Daarbij kan het me erg weinig schelen dat wat de VVD nu roept een evident voorbeeld van populistisch opportunisme is – je verwacht niet anders, zo kort voor verkiezingen. Interessanter is de vraag waarom men zich dit nu pas realiseert. En dan mogen CDA en de VVD best ook in de spiegel kijken.
De VVD in de Tweede Kamer wil dat belastinggeld teruggevorderd wordt dat naar de Britse tak van hulporganisatie Oxfam is gegaan. Als dat niet kan, moeten nieuwe subsidies worden gekort, zegt Kamerlid Becker. Ook het CDA wil opheldering.
Want waarop reageert men?
Kaag schrijft dat Oxfam Novib 15 miljoen euro heeft ontvangen van de actie van de samenwerkende hulporganisaties voor de slachtoffers van de aardbeving in Haïti in 2010.
De totale opbrengst van de actie was 111 miljoen, waarvan 42 miljoen door de Nederlandse overheid werd bijgedragen. Van de 15 miljoen is 8 miljoen besteed via de Britse tak van Oxfam.
Twee zaken strijden om voorrang:
- Hoe goed is dat geld eigenlijk besteed, of zijn er alleen kindprostituees dikker van geworden? Wat wéét de Kamer eigenlijk?
- Waarom komt men er nu pas achter hoe Nederlands belastinggeld werd besteed, iets wat overduidelijk gebeurde op basis van gewoontevorming?
Het is een goede zaak dat de Kamer de regering achteraf controleert. Maar dat laat onverlet dat zij ook een taak heeft bij het aannemen van regelingen, en gaandweg te blijven kijken hoe realistisch een bepaalde aanpak is. Hoe zei Stalin dat ook alweer? Vertrouwen is goed, controle is beter. Wie de controle wil optimaliseren dient daarvoor de basis vroeg te hebben gelegd. Nu tegen een minister jeremiëren dat het voortaan beter moet is niet mijn opvatting van degelijk bestuur.
Tegen het korten van Oxfam/Novib heb ik geen enkel bezwaar. Maar wel tegen de duidelijke hypocrisie van de rechtsige regeringspartijen, die plotseling degelijkheid pogen uit te stralen omdat er gemeenteraadsverkiezingen in aantocht zijn.
Het probleem hier is dat het parlement haar onafhankelijke positie van volksvertegenwoordiging verloren heeft en onderdeel is geworden van de staat (de macht). De zaak die in dit artikel (terecht) wordt aangekaart is hiervan slechts het gevolg.