Beleggen is niet hetzelfde als investeren. Niet in het Nederlandse onderscheid althans, en dat is inderdaad genuanceerder dan het Engelse jargon.

Opnieuw zien we hier een nuance tussen het Engels en het Nederlands, waarbij dezelfde woorden een verschillende connotatie hebben. het verschil tussen wit en blank is er zo een, maar de nuance tussen investeren en beleggen verschilt daar niet veel van. Dat is wijsheid die aan clubs als Amnesty en OXFAM niet besteed is.

Want, zo meldt de NOS:

Het bedrijf is verantwoordelijk voor de milieuramp in het Russische poolgebied van een paar weken geleden. Daarbij lekte 21.000 ton diesel weg, waardoor een gebied van 350 vierkante kilometer vervuild raakte.

En dus mag men er van de beterweters niet in investeren, en dan spreekt men speciaal het ABP en ING aan, in de hoop dat die er wat aan zullen kunnen doen. Die dan op hun beurt weer obligaat antwoorden dat ze met dat bedrijf contact hebben. Dat geloof ik best; zonder meer! Je wilt weten of het goed gaat met je belegging.

Maar een belegging is dus geen investering. Mogelijk dat u het gaat begrijpen als ik de volgende zinnetjes neer zet?

• Je belegt in staatsleningen.
• Je investeert in het informaticabedrijfje van je neefje van 17.

Bij verstandige mensen – ook zij die dit niet eerder overwogen – moet nu beginnen door te dringen dat een investering meer risico impliceert. Beleggen in de aandelen van Norilsk Nickel is echt iets anders dan er stevig in investeren. Een belegging schaf je gewoonlijk aan op de beurs, voor een investering lees je als het goed is eerst de prospectus, waarvoor het bedrijf extra geld nodig heeft, hoe ze de vooruitzichten inschatten en zo voorts. Het is iets meer fluïde dan ik het hier voor het gemak schets, maar het gaat vooral om een idee van de nuance te vatten.

Waarom is dit van belang om het gedram van Oxfam en Amnesty te duiden? Dat je bedrijven pas echt de pin op de neus zet op een moment dat ze een nieuwe emissie of een obligatielening willen uitgeven. Dàt zijn investeringsmomenten. Nu is een bank van het formaat ING altijd belangrijk om te vriend te houden, maar een goed renderend bedrijf kan zich wel iets veroorloven op dat vlak.

Maar heeft een Nederlandse institutionele belegger als ABP echt veel in de melk te brokkelen als aandeelhouder van Norilsk Nickel? Dan moeten ze wel een stevig aantal procenten bezitten.

Veel deugmensen zijn al sinds jaar en dag bezig bedrijven te vervelen met hun acties over ‘foute beleggingen’. In Nederland lukt dat heel aardig, in Rusland lijkt het me vrij zinloos in de huidige situatie. Het heeft onder andere als gevolg dat veel prima renderende bedrijven in (bijvoorbeeld de wapenindustrie) soms grote aandeelhouders in de meest obscure belastingparadijzen hebben – dat scheelt drammers aan de hoofdpoort.

Allemaal weinig effectief derhalve. Zo bereik je niet veel. Voor aandelen die prima renderen zijn op de beurs altijd kopers, al verlaagt het mogelijk voor enige tijd de beurskoers als er genoeg aandelen tegelijk op de markt komen. Maar per saldo kost dat alleen beleggers geld die graag toegeven aan deugende activisten. Het ABP is daarom een goed doelwit, het is hun eigen geld niet.

Vervuilers van het type Norilsk Nickel pak je dan ook veel beter aan via hun overheden dan via hun beleggers. Maar gaan jengelen bij het ABP is nu eenmaal veiliger dan een sit-in voor de poort van het Kremlin. U herkent dezelfde afweging als tussen investeren en beleggen.

Zoals u ziet investeren deze activisten evenmin in een betere wereld, maar ze willen wel dat anderen zo beleggen.

---

Soms doen ook wij iets aan investeren. Kijk daarvoor hier.