De periode dat ik onder de indruk was van woorden met meer dan zes lettergrepen die eindigden op -heid of -isme ligt ver achter me. Maar intersectionaliteit werd in zo’n scala aan kennelijke betekenissen gehanteerd dat ik de vraag naar de betekenis een tijd lang had geparkeerd als een ‘stopwoord’.

De aanpak om intersectionaliteit te parkeren als stopwoord werkte prima (veel vaste gebruikers gaan er zo ook mee om), maar gisteren vroeg iemand me wat ik dacht van deze wens:

Wij wensen iedereen een hele fijne radicale intersectionele feministische dag toe!

Wij wensen iedereen een hele fijne radicale intersectionele feministische dag toe! pic.twitter.com/yU10ztBfbV

— BIJ1 (@PolitiekBIJ1) March 8, 2018

En omdat je nooit bang moet zijn waanzin te adresseren als die aan je deur klopt, heb ik het toch maar even op Wiki opgezocht. Om eerst eens te kijken wat men er officieel mee bedoelt. Dat was werkelijk heel verhelderend.

In het kruispuntdenken worden de verschillende vormen van onderdrukking en discriminatie niet onderscheidelijk bestudeerd, maar neemt men een holistischer aanpak. Hierbij worden de banden tussen de verschillende vormen van discriminatie en onderdrukking (seksisme, racisme, homofobie, evenals mogelijke andere vormen van onderdrukking), gezamenlijk bestudeerd omdat anders niet alle oorzaken en gevolgen van een dergelijk gedrag verklaard kunnen worden. Intersectionaliteit beoogt dus een studie naar de samenhang tussen deze verschillende fenomenen.

Intersectionaliteit is dus niet alleen een zes+lettergrepig woord voor kruispuntdenken (dat maar de helft van het aantal lettergrepen heeft, en dus minder wetenschappelijker is), maar je kunt het ook nog eens kort en begrijpelijk voor iedereen samenvatten. Wat hier boven staat komt namelijk neer op:

Als je niet weet wie concreet als schuldige van een intersectioneel probleem aan te wijzen, is het altijd de blanke witte man.

Want die blanke witte man komt in alle analyses over de genoemde problemen standaard naar voren als deel van het probleem. Daarmee is naar het idee van de aanhangers van deze dwaalleer voldoende aangetoond dat verder zoeken zinloos is, en kan de blanke witte man benoemd worden voor wat hij is: de schuld van alles (en nog wat).

Wat er niet toe doet is dat de als man geboren bondgenoten van deze mensen via allerhande uitvluchten aan die kwalificatie kunnen worden onttrokken. Tòt ze iets zeggen dat de dames niet zint, en dan gaat het weer van dik hout over hun aangeboren schuldigheid. (Hetgeen allemaal weer sterk doet denken aan wat Anne-Fleur Dekker momenteel overkomt. Eerder zag je dat ook bij de ‘val van Sywert’ bij het DWDD-volk,).

Intersectionaliteit is het dialectisch materialisme – korter bekend als dialectiek – van de 21e eeuw. Waar de dialectiek ongeacht argumenten en omstandigheden altijd leidde naar de uiteindelijke en onvermijdelijke overwinning van Marx en zijn communistische fantasieën, leidt intersectionaliteit lijnrecht naar de schuld van de blanke witte man. Daarmee is het filosofisch gezien een nog giftiger middel dan dialectiek, en dat is een compliment dat niet licht gegeven mag worden.