Mij werd eerder deze week een post gestuurd van een Duitser die beweert dat immigranten in het holst van de nacht Keulen worden ingevlogen.

Köln Bonner Flughafen und seine großen Geheimnisse bei Nacht https://t.co/bc4pPziA0J

— Freek Groeneveld (@FreekHeavydrop) August 7, 2016

Nadat ik het op twitter had geplaatst, werd ik er op gewezen dat de post een wat ongeloofwaardige bron was, en zou het niet beter zijn om wat meer factchecks te doen? Dat is altijd een veilig punt om te maken, behalve dat de post zelf duidelijk maakte dat het om een persoonlijke waarneming, dus een persoonlijke anekdote gaat. Er is dus de kennis over de logische misvatting “persoonlijke anekdote”. Maar het verraadt een gebrek aan begrip dat dit alleen een fout is als het wordt gepresenteerd als objectief feit. Het delen van de “menselijke stem” van de poster maakt “Dit is gebeurd” een kwestie van “Dit wordt beweerd, gebeurt dit echt?” De verwarring ligt tussen assertie en navraag.

Bronselectie heeft als doel misleidende informatie weg te filteren. Dit moet echter niet miskend worden als methode om tot nieuwe feiten te kómen. De manier om een hypothese te testen is… de hypothese te testen. Afschrijven vóór het testen betekent absolute stagnatie. “Vertrouwde bron” is de maatstaf die ieder individu op internet kent. Het is de epistemologische hamer die je vindt in iedere gereedschapskist. Iets over spijkers en problemen…

Internet discussies lijken vaak vooral een strijd voor autoriteit te zijn. Het individu verruilt zijn menselijke stem dan ook vaak voor een masker van academische of journalistieke objectiviteit. Wat dàn volgt is theater. Artikelen worden geaccepteerd op basis van merk, zonder oog voor de objectieve bron die een artikel citeert. En dat resulteert in gestileerde reacties: “DailyFAIL” “Breibart, really?” “What, you still trust the Grauniad?” Men ziet geen verschil tussen de behandeling van nieuws-bronnen en veronderstelde prudentie. Het geprojecteerde ego wordt beschermd door alleen de meest “vertrouwde” bronnen te delen. Door alleen te opperen, en te onderzoeken, wat al bekend is…

Op het eerste gezicht lijkt dit onschuldig. Maar op de punten immigratie, en islam en haar gevolgen, zijn geluiden over de verkrachtingsepidemie in Zweden jarenlang weggehoond als “extreemrechtse propaganda”. Als de hoeveelheid persoonlijke anekdotes over de massale aanrandingen en verkrachtingen, voornamelijk in Keulen, niet zo groot was geweest. was het de gevestigde media gelukt het gebeurde dood te zwijgen. Vervolgens was het alleen na Keulen dat de grootschalige verkrachting en gedwongen kinderprostitutie in Rotherham en de rest van het VK werden genoemd. Facebook hoeft de video van een Duits meisje dat bang is om naar buiten te gaan niet te verwijderen. Zuckerberg kan het overlaten aan hordes met de kreet “[citation needed]”

Een paar oude puntjes:

“Iets is niet langer een persoonlijke anekdote, wanneer deze door een meerderheid is beleefd.”

“The times will force us to make decisions where our epistemology can be no more precise than ‘we really believe this to be the case, and this is what we believe will do the most good’”

Een persoonlijke stem is geen objectief feit. Maar het kan een feit, of iets van groot belang signaleren. Sommigen negeren de doodskreet in de nacht uit angst. Maar hoeveel kreten moeten wij negeren, omdat we nog niet zeker zijn?