Alt-Right. Het is een term die hoop, energie en kracht voor de een, angst, afkeer en verwarring bij de ander oproept. Tekenend is de heftigheid van de emotie. En de terughoudendheid onder publieke figuren om met de term in verband te worden gebracht.

Alt-Right wordt veelal per definitie buitengesloten. Laat ik als begin aankaarten dat dit logisch gezien inconsistent is. Er wordt gereageerd op Alt-Right alsof hen een oor geven neer komt op het overhandigen van absolute macht. Zijn Alt-Right ideeën dan zo overredend, dat men hen massaal zonder tegenwerpingen, op ieder punt zal volgen? Als de ideeën en argument zo overredend zijn, doet de vraag zich aan: waarom buitensluiten?

“Turn it down, they urged us, for our spines they purge dus”

Zo ook Joost “Kwaad” Niemoller:

 

Nu zijn er verzachtende woorden en tweets, en een wat scherpere afsluiting:

“Sorry, Erkenbrand, voortschrijdend inzicht.”

Maar de kern komt neer op de associatie van de term met Richard Spencer: er wordt niet nadrukkelijk afstand genomen van Adolf Hitler. Nu is het flauw Niemöller aan te vallen op zijn vrije keus om niet te spreken; als iemand het recht heeft verdiend zich van een controversieel onderwerp afzijdig te houden is hij het wel. En de Alt-Right wordt ook geplaagd door drama en persoonlijke vetes, “edgelords” die controversie boven hun doel lijken te stellen, en de zogenaamde JQ (Jewish Question) dat vaker als JA (Jewish Answer) gepresenteerd wordt. Erkenbrand houdt zich echter, naar mijn beste weten, niet bezig met de JQ. Ook zullen ze ongetwijfeld fouten maken; ze zijn jong. Zouden wij niet wensen een jonge Tommy Robinson een hand te geven, nu we veilig in het verleden kunnen staren? Joost Niemöller heeft ieder recht zich terug te trekken – en mogelijk de wijsheid om drama te voorspellen – aan zijn kant. Niemöllers redenering van guilt-by-asociation is echter net iets te verlokkelijk om niet op in te gaan.

Zo linkte ik naar een clip van Walt Bismark, een Alt-Right parodie createur die in enkele clips bepaald geen afstand neemt van Hitler. Hoe heb ik Walt Bismark ontdekt? Wel, zo:

Niemöller is natuurlijk geen aanhanger van ieder punt dat Walt Bismark via zijn parodies maakt. De Alt-Right is een verzamelnaam, met de nodige interne meningsverschillen. Wat Alt-Right belangrijk maakt, is dat zij verboden gedachten denken; ze verbreken taboes. Was dit eerder gebeurd, dan was Wilders niet “extreem” geweest in de ogen van het publiek. Als je dit niet doet, dan leef je onder de schaduw van twijfel, dat het misschien wel het “kwaad” is dat waar is. Wat is het antwoord op nihilisme? De sprong van Kierkegaard, of het inzicht van Dostoevyeski, de worsteling van Nietzsche? Juist door verboden gedachten te denken kan men de ware vorm van schoonheid en liefde beginnen te ontdekken.

Een populist en PVV-stemmer is begaan met de veiligheid van Joden in ons land. Dit is niet zonder reden; de linkse politiek kan op dit punt niet vertrouwd worden. Dit streven om Joden te beschermen lijkt heel nobel. Echter, Joodse Nederlanders worden zo ook als schild en extensie van de eigen groep gebruikt.

Witte Westerlingen moeten leren trots op hun eigen identiteit te zijn, en deze als eerste te verdedigen. Hiervoor moeten de ogen open, en wat taboes verbroken worden. Maar het is helder buiten de grot van zelf-ontkenning, en voor het eerst is er werkelijk de keus om vriend te zijn van “de ander”, omdat je deze voor het eerst open in de ogen staart. Hoe kan je van een ander houden als je jezelf ontkent?

Nog een clipje van Walt Bismark

Nogmaals:

“Vergeet niet dat jongeren veel meer zullen meemaken van de islamisering. Ze máken er al meer van mee. Zij worden er mee geconfronteerd. Dagelijks. Tijdens het uitgaan, op school, of openbaar vervoer; zij voelen de prijs van de huichelarij van de goedmens (evenals de vluchtelingen en Moslims). Zijn dit “xenofobe tokkies”, of zijn dit jonge Nederlanders die het recht van leven, het recht van bestáán eisen?”

En:

“Het recht van bestaan is een moreel axioma. Als wij wegkijken, na alle ellende waar wij hen mee hebben opgescheept, hebben wij absoluut geen recht van spreken wanneer dit moreel ons “extreem” zal lijken. Een oud punt over het rode tapijt van zelfhaat:

“Als deze moraliteit niet erkend en bestreden wordt door een eerlijke intellectuele klasse, wat weerhoudt men er dan van om om toevlucht te vinden in haar tegenpool?”

Het kan heel goed het zoveelste groepje gefrustreerde jongeren zijn dat, met het comfort van vast loon en een eigen huis, leert om de maatschappij te negeren. Maar de Nederlandse vlam, een nieuwe moraliteit, valt niet uit te sluiten. De dagen waarin het begint te branden zijn de dagen om te waarborgen dat het compassie, liefde en kunst bevat. Voedt die vlam met kunst. Maak het een baken. Maak het een lichtfeest. Vóór de duisternis toeslaat. En dat het een inferno mag worden, welk een lange, zwarte schaduw werpt, als niemand hen bijstaat!”

De Alt-Right is een veelal jeugdige beweging die zich tekent door intellectuele moed; onmisbaar in een eerlijk debat. Ik zie jonge mensen die literatuur verslinden, niet voor de status of een carrière, maar om de wereld die zij willen scheppen. Ik zal het vaak genoeg met ze oneens zijn, maar wat ben ik trots dat dit de jongeren van mijn volk zijn!

“You didn’t start the movement,

But your generation just might save the nation.

You’re everything we hoped for!

Lefties’ heads are spinning, ‘cause they know we’re winning”