Infowars en de censuur 3
De verbanning van Infowars van een aantal sociale media heeft nu een al lang dreigend debat over censuur en de vrijheid van publicatie op gang gebracht.
Ik formuleer dat niet voor niets als een debat over de vrijheid van publicatie. Is de vrijheid van meningsuiting specifiek verbonden met het recht op publicatie op een medium dat wereldwijde kennisname kan garanderen? Want dat is waarover het debat nu feitelijk gaat, en de argumenten zijn nu al vèrgaander dan iemand pakweg 5 jaar geleden voor mogelijk gehouden had. Zowel rechts àls links gaan daar gevolgen van ondervinden die men zich nu niet lijkt te realiseren.
Dat de oude MSM grotendeels in handen gekomen zijn van journalisten die inderdaad een mars door de instituties hebben ondernomen valt nauwelijks nog te ontkennen. Dat was niet veel meer dan logisch: theoretisch behoren de media de tegenkracht tegen ‘de machthebbers’ te zijn, en ‘de macht’ was altijd rechts. Dat we op dit moment een periode beleven dat het paradigma van de gemiddelde machthebber onmiskenbaar links is, doet daar niets aan af: dit is een anomalie die niet duren kan. Herinner u het axioma, dat als de tegenmacht de macht grijpt, zij de kenmerken van de macht zal aannemen en er uiteindelijk één mee zal worden.
De onwil dit in te zien tekent overigens de intellectuele beperkingen van de zittende journalistiek: dogma’s zonder besef van de onderliggende processen regeren de waan van de dag.
Is Alex Jones van Infowars hèt uithangbord van het Nieuwe Verzet? Wie weet, maar dan hebben we het er wel naar gemaakt. Politiek heeft zich altijd gekenmerkt door een evenwicht dat zich al schommelend beweegt tussen links en rechts, waarbij de alternerende oprispingen aan beide zijden het midden steeds naar hun kant trekken. Dat zien we het beste in staten waar twee partijen voortdurend strijden om ‘de macht’.
Wat mensen als Alex Jones naar voren bracht is de onwil om afscheid te nemen van visioenen die aan de linkse kant van het politieke spectrum voor menswaardig worden gehouden, en daarom ook niet mogen worden losgelaten van een groep die de moral high ground heeft bezet en weigert op te geven. Dat in dat politieke spectrum min of meer overeenstemming ontstond over de manier waarop maatschappelijk met de economie moet worden omgegaan genereerde ook andere politieke prioriteiten, en het gevecht daarover komt bovenop het probleem dat ‘links’ voortdurende de moral high ground krijgt toebedeeld dor niet onpartijdige toeschouwers.
Wat gebeurt er nu? Linkse machthebbers proberen rechtse populisten te beteugelen in hun politieke uitingen, en dat zal repercussies hebben. Donald Trump is daarvan in de USA in zekere zin een vroege exponent, maar de juiste conclusie over het fenomeen Trump heeft nog niemand binnen de MSM getrokken. Dat hij met de middelen van het presidentschap verbaal ten strijde trok tegen de in zijn ogen te linkse koers van de MSM, heeft nu vanuit de linkse social media mogols een actie van daadwerkelijke censuur op gang gebracht. Trump heeft hen uitgenodigd op het Witte Huis, en wat daarvan moet komen is nog onzeker. Maar dat de actie tegen Infowars een deur heeft geopend voor maatregelen tegen allerhande media wil men niet inzien.
Maar gisteren werd in de USA een onderzoek (pdf) openbaar hoe het publiek kijkt naar wat er gebeurt. En de uitkomsten zijn dusdanig schokkend dat de MSM-journalisten er goed aan zouden doen een paar tandjes terug te schakelen om hun positie te overdenken. Niet dat dat gebeuren gaat: zoals ik hierboven al constateerde: de intellectuele beperkingen van de zittende journalistiek en hun dogma’s zonder besef van de onderliggende processen regeren de waan van de dag. En de waan van de dag is een allesvernietigende Maelstrom waartegen niemand zich verzetten kan.
De uitkomsten? 43% van de Republikeinse Amerikanen vindt dat de president de bevoegdheid moet krijgen media die te ver gaan te sluiten. Het onderzoek toont verminderd vertrouwen in de media. Maar het waren niet alleen Republikeinen die dit vonden:
Although the numbers were highest – and thus, most “disturbing“ – for self-identified Republicans, “swaths of self-identified Democrats and Independents supported anti-press positions as well.” Twelve percent of Democrats and 21 percent of Independents also said they believe the president should be able to shutter news outlets, while 12 percent of Democrats and 26 percent of Independents agreed with Trump’s position that the media is the enemy of the people.
Additionally, 72 percent of those polled – 85 percent of Republicans and 63 percent of Democrats – think it should be easier to sue reporters for libel allegations.
Betekent dat dat de acties van Trump de publieke opinie in de USA hebben vergiftigd? Dat is een voor de hand liggende redenatie, die voortkomt uit de intellectuele beperkingen van de zittende journalistiek. Maar zoals we op dit blog geregeld laten zien, is er ook alle reden om achterdochtig te worden over berichtgeving van de MSM. En wij zijn de enigen niet die zich hiermee geregeld bezig houden. Niet dat de manier van doen niet zal hebben geholpen. Maar is het werkelijk meer dan de weg vrij maken voor terechte achterdocht? Dat is tenminste aanvechtbaar, voor wie zich bewust wil zijn van de omvang en variëteit der charades die dagelijks via de reguliere media aan nieuwsconsumenten worden gevoerd.
Als men binnen de MSM weigert zich te herbezinnen, wordt een staatsomroep, of maatregelen door nieuwe machthebbers in geval van een politiek machtswisseling onontkoombaar. Als de MSM geen schijntje van hun reputatie van objectiviteit weten te hervinden gaan er gekkere dingen gebeuren dan het aanpakken van Alex Jones. Want bedenk: als de poorten van de hel open gaan wordt iedereen geroosterd.
Eerdere artikelen in deze korte serie vindt u hier
Een zuivering bij het staatsjournaal is onontkoombaar, sprookjes vertellers, verdraaiers, duimzuigers, en goebbelliaanse agitproppers hebben nix te zoeken bij een nationaal podium.
Maar hoedt u voor de komende agitprop over de dispropotionaliteit van geweld in de aanstaande Gaza oorlog.
Geschiedvervalsing en kwaadaardigheid zullen met elkaar wedijveren om de eerste plaats.
De redenering van Stefan Molyneux lijkt me hout te snijden en te voorspellen waar het in de discussie mbt Facebook cs. deels over zal gaan.
Facebook en Youtube hebben zich altijd verontschuldigd dat zij niet verantwoordelijk zijn voor de inhoud van wat mensen daar plaatsen. Zij beroepen zich erop dat zijn slechts een platform zijn. Snelwegen zijn ook niet verantwoordelijk voor wat er allemaal op die wegen vervoerd wordt. Daarom zijn ze anders dan kranten, die wat ze plaatsen van te voren schiften en alleen dat plaatsen wat in hun straatje valt.
Maar als zou blijken (en dat zal het) dat bijv. Youtube bepaalde inhoud en de makers daarvan gaat verwijderen op politieke gronden en het lijkt daar sterk op, dan zijn het geen faciliteerders meer, maar redacties van een publicitair medium en worden ze verantwoordelijk voor ALLE inhoud die er op hun site verschijnt. Dat zal het einde van deze “vrije” podia betekenen. De rechtszaken tegen Youtube, Facebook en Twitter stapelen zich al op en het is duidelijk, zoals de auteur hierboven schrijft, dat deze situatie niet lang zo kan blijven voortbestaan, in het belang van alle partijen.
Herstel: in het belang van alle partijen, behalve natuurlijk van degenen die alles kapot willen maken. Die juichen nu om het hardst, niet beseffend, dat zij hierdoor zelf aan de beurt zullen komen. Want revoluties eten hun eigen kinderen op zoals men zegt.
Verbazing blijft mij achtervolgen
Roeptoeteren veel door mij te volgen mensen dat ze iedereen de ruimte willen geven te zeggen wat hij wil en dat willen verdedigen.
Maar verschil moet er zijn, Tommy R is de hemel in geschreven.
Infowars ga je verdedigen, zoals bij Wilders. Altijd met een opmerking van ja maar hij is natuurlijk wel . . .vul de maar in. Maar nooit positief.
Maar hij heeft veel volgers en hem van fb enz afgooien is naast het blokkeren van advertentie inkomsten eigelijk een stap te ver.
Maar wist u dat zijn mail adres ook is afgesloten!
De grote jongens kunnen dus te veel.
Ze haten hem maar is dit de weg?
Wat ze bij hem doen kan nu bij iedereen
@D.G. Neree
Op zich juist. Daarom zou het een vrij logisch stap zijn om deze platforms dan ook als een soort openbare ruimte te bestempelen. Daarmee vervalt voor hen een groot deel van de verantwoordelijkheid voor wat er wordt geplaatst en worden ze werkelijk faciliteerders. De enige andere optie voor hen is om toe te geven dat het politieke platforms zijn waar bepaalde meningen niet welkom zijn.
De vraag wordt dan echter wie er verantwoordelijk moet worden gesteld voor de inhoud als het een openbare ruimte wordt. Gaat dat de overheid van de VS worden? Of wordt dat per land bepaald en moeten deze faciliteerders met de diverse overheden onderhandelen?
Of gaat men op de toer van bepaalde politieke platformen. Zo ja, dan moeten ze de codes vrij gaan geven om andere politieke stromingen een gelijk speelveld te bieden door gelijksoortige platforms op te zetten.
maar linksom of rechtsom gaat dit wel behoorlijke gevolgen hebben. Zelf zit ik echt wel te wachten op de eerste grote rechtszaken die tot aan het supreme court worden doorgezet om te bepalen of deze ‘faciliteerders’ de vrijheid van meningsuiting op een dergelijke manier mogen beknotten.