Wat bij moderne debatten over ministeriële verantwoordelijkheid vaak een rol speelt, is dat Kamerleden van regeringspartijen de staatkundige verantwoordelijkheid voor een fout of blunder een eigen minister niet graag willen aanrekenen..Maar in het geval-Ollongren speelt die smoes feitelijk geen rol.

De ministeriële verantwoordelijkheid van minister Ollongren in het geval van het te laat toezenden aan de Kamer van een rapport dat een nakend referendum overduidelijk beïnvloeden zou, staat echter buiten kijf.

Nu gaar het intern bij D66 tegenwoordig niet wezenlijk anders (onder), maar jezelf als maat nemen voor hoe het land geregeerd moet worden?

D66 is de moderne NewSpeak-partij, zoals gisteren ook GS duidelijk lieten zien. Een minister die de transparantie zegt te vergroten door dingen achter te houden? Dat maakt wel kristalhelder dat de partij haar topregent ten koste van alles zal willen handhaven (lees: we krijgen haar alleen weg als het kabinet op vallen staat) en dat de coalitie daar in mee gaat. Wat Ollongren in de tussentijd het staatsbestel en de politieke gebruiken aan doet zal Rutte, Pechtold & co verder worst zijn. Er kunnen nog wel wat leugentjes bij – bij de grote hoop van Rutte, als u me dat grapje vergeven wil.

De AIVD meldde dat zij rekening hield met ‘slechte timing (referendum nieuwe WIV)’, maar als je de timing aanpast, heeft het electoraat er geen weet van hoe het bedrogen wordt. Waarom dat in de Kamer een politieke halszaak is, en tegenover het electoraat niet? Is de Kamer iets anders dan een vertegenwoordiging van het electoraat?? In de beleving van de Regentenpartij (waar D66 vuistdiep ingegraven zit) Is dat heel iets anders. Nooit zag je de minachting voor het electoraat duidelijker uitgespeld dan door minister Ollongren. Haar idee van ministeriële verantwoordelijkheid is klaarblijkelijk te regeren met zo min mogelijk bemoeienis of invloed van het electoraat.

Het electoraat?
Dat electoraat, dat dingen wil waar de minister niet gelukkig mee is, of gewoon niet aan wil. Enfin, GeenStijl spelt helemaal uit wat klip en klaar is. Deze minister is niet alleen geen democraat, maar al evenmin geschikt voor bestuur binnen een parlementaire democratie. Maar daar gaat het D66 al lang niet meer om.

Eindelijk heeft D66 weer een minister op Binnenlandse Zaken, dan heb je de eertijdse kroonjuwelen niet meer nodig! Want met die kroonjuwelen wilde je kans maken je eigen mensen op topposities te krijgen. Maar als de minister van Binnenlandse Zaken tot je eigen clan behoort werkt dat veel en veel beter. Die benoemt ze. en zit met een vinger in benoemingsprocedures. Zodat de logica waarom de kroonjuwelen werden ingeruild voor een ministerschap van BiZa nauwelijks verdere uitleg behoeft.

De oppositie begrijpt het:

“Ik zou het willen geloven, maar het lukt niet” (Van Raak, SP), “geen sterke verdediging, het is een slap verhaal” (Bosma, PVV); “onbevredigend; dit baart me zorgen” (Buitenweg, GroenLinks); “wrange smaak”, (Kuiken, PvdA), “ongeloofwaardig, hoe is het mogelijk?” (Van Kooten, Partij voor de Dieren).

Handeltjes
Maar die oppositie dient ook te begrijpen dat de regeringspartijen het niet wìllen begrijpen. Net zo goed als de PvdA begrijpt dat het niet begrepen wil worden, maar die hoopt – te zijner tijd weer op het pluche aangeland – het ooit weer niet te hoeven begrijpen. GL leert het wel van de PvdA, we zullen zien hoe Buitenweg reageert als ze zelf een kabinet steunen mag. Na de Statenverkiezingen zal haar toon veranderen naar eenzelfde soort mellowheid waar twee jaar terug D66 en CU al patent op namen.

Zo werd de steun aan de Syrische rebellen deze week weggestreept tegen het beduvelen van Kamer en electoraat door minister Ollongren. Want vergeet nooit wat coalities in Nederland eerst en vooral zijn: handeltjes.