Duurzaam kantoormeubilair voor de  overheid wordt inzet van een rechtszaak. Een hangmat is de hoge heren weer eens niet genoeg. Wil men echt hóuten meubilair?

Echt weer een belangrijke rel vanmorgen. Je hoort de NOS gewoon hijgen:

De aanbesteding door de Rijksoverheid van honderdduizend nieuwe bureaus, stoelen, tafels en kasten is uitgelopen op een rechtszaak. Een van de eisen voor de leveranciers is voldoen aan de strengste milieueisen, dus onder meer beschikken over de keurmerken voor duurzaam hout, FSC en PEFC. Maar de bedrijven die de aanbesteding hebben gewonnen, Gispen en Rohde & Grahl, hebben die keurmerken niet, schrijft het FD.

Nou, boeiuh weer. Als het niet om circa €200 miljoen belastinggeld ging hadden we er sowieso niets over gehoord. Al kan ik me voorstellen dat als je als bedrijf na jarenlang gezeik eindelijk je keurmerkje hebt, het nogal zuur is als iemand die het niet heeft een opdracht krijgt waarvoor dat was vereist en toch blijkt te zijn uitverkoren.

Maar laten we wel zijn: als je mag kiezen tussen een kantoorzetel en een houten kruk van Drentea dan lijkt me dat niet moeilijk. Drentea, je ruikt de schapenpoep gewoon al onder die houten kruk. En het is natuurlijk wel leuk, duurzaam hout in je meubilair, maar wat kost dat?

Ik vind: houten meubilair, dat moet je niet willen. Tenzij je het tweedehands wilt kopen.

Maar, nieuw houten meubilair? Hoeveel plantages kun je leegkappen voor €200 miljoen? Dat het kan betekent niet dat het ook moet, zeg ik altijd maar. En als we dan toch groen gaan doen, lijkt het mij dat je beter het goede voorbeeld geven kunt. Gewoon een stalen buizen design dus. Oerlelijk, maar niets dat chroom niet kan laten glimmen. En fout, ja, fout. Dat is gewoon een relatief begrip volgens de Haagse mores.

Rijkswaterstaat wil tegenover de krant niet reageren op de kwestie. De inkoopdirecteur heeft eerder al erkend dat bij het opstellen van de eisen voor de aanbesteding mogelijk een fout is gemaakt.

Uhuh. Bij het opstellen van de eisen. Voortaan meer chroom, en minder hout. Sukkels.

Voor de inkoop van duurzaam geproduceerd hout hadden de keurmerken wellicht harde criteria moeten zijn.

Hardhouten criteria? Laten ze dat bij Milieudefensie maar niet horen. Voor je het weet heb je een meute werkloze AFA-medewerkers (mooi pleonasme, vindt u niet?) voor je deur.

Over duurzaam en Milieudefensie gesproken: waarom is het oude meubilair eigenlijk aan vervanging toe? Omdat het afgeschreven is, of omdat het versleten is? Want houten meubilair, dat gaat natuurlijk nooit zo lang mee als massief staal.

Ich habe gesagt!