Als het er om gaat de verschrikkelijke miskleunen van de sociaaldemocratie aan de kaak te stellen, zijn er geen betere journalisten dan zij die ooit geloofden in diezelfde sociaaldemocratische heilsleer. En in Amsterdam van een koude kermis thuiskwamen.

Zo kwam onderzoeksjournaliste Elma Verheij bij de Post Online terecht. Ze publiceert er stukken waar de woede over hypocriete sociaaldemocraten van af spat, en het is allemaal uitstekend gedocumenteerd. En dat sociaaldemocratisch georiënteerde media het met geen telescoopstok aan willen raken is al even karakteristiek. Voor de sociaaldemocratie. En de moderne media. En…, nu ja, vult u het bekende rijtje maar in. Maar: het is altijd genieten. Scherp en degelijk. Wat je van veel waarmee TPO de kolommen vult echt niet zeggen kunt.

Het stuk dat vandaag mijn aandacht trok gaat mede over het project om de Wallen vrij te maken van de ongewenste excessen van prostitutie, hetgeen toenmalig Amsterdams PvdA-leider Lodewijk Asscher kennelijk ooit verleidde tot de gedachte dat als je maar genoeg ramen en hoerenkasten opkocht, je het probleem wel op kon lossen. Met andermans geld, dat spreekt. De bedoeling was:

‘eerste seksbedrijf op de Wallen in zelfbeheer’

Maar in de praktijk is Amsterdam nu zelf de pooier geworden. Met het schijnheilige argument dat het daarmee goed doet, want wie weet in wiens handen die arme meisjes anders gevallen waren? Zelf kunnen ze het vast niet – u hoort de echo van generaties pooiers die hun liefjes ‘onbaatzuchtig’ assisteerden. En Amsterdam biedt de meisjes bovendien een gratis cursus boekhouden aan. Dat komt van pas als de belastingdienst langskomt. En dat komt zij, want de overheid weet waar het geld te halen valt en wil haar deel. Altijd. Maar. Weer.

Wat Verheij beschrijft is pijnlijk, heel pijnlijk. De hypocrisie van de goeddoeners werd degelijk uitgevlooid en nu gepresenteerd voor wat het waard is: een zinloze en bijzonder kostbare exercitie waarbij de PvdA en ten minste twee van haar Amsterdamse burgemeesters terecht aan de schandpaal worden genageld. Dat gaandeweg ook de gemeenteraad nog even geroutineerd bedrogen werd hoort klaarblijkelijk bij het spel dat men gewend was te spelen, en de manier waarop de gemeentelijke hoerenkast binnenkort haar poortjes opent is kenmerkend voor politici die hun geblunder maskeren willen.

Wie van Lodewijk Asscher nog niet misselijk was mag dit stuk zeker niet missen. Wie dacht dat het met Van der Laan wel meeviel, en dat het eigenlijk een beste man is die het goed bedoelt moet dit stuk ook zeker lezen. En wie aan het einde van het betoog begint te zien wie er nu eigenlijk beter van werden – de prijs daarvan is jammer genoeg onvoldoende bekend, maar loopt in de honderden miljoenen gemeenschapsgeld – snapt hoe het kan dat de PvdA het in de hoofdstad nog zo lang volhield.