Heeft u dat nu ook? Het gevoel dat racisme vroeger helemaal voor niemand belangrijk was?

Bedoel ik daarmee dat je toen ongestraft racist kom zijn, omdat niemand wist wat het was? Voor een deel wel inderdaad. Ik geloof zeker en vast dat niemand die van iets beschuldigd wordt dat hij niet begrijpt als onsmakelijk, zich van een dergelijk soort brulapen iets zal aantrekken. Tegenwoordig schijnt zelfs het woord ‘neger’ al als racistisch te worden beschouwd. Daarmee lijkt het dus het woord allochtoon achterna te gaan: het gaat er niet om of iets herkenbaar is als zodanig, maar je mag niet laten merken dat je het opgemerkt hebt.

Compleet gestoord.

Natuurlijk, als een woord onaangename connotaties krijgt wordt het vervelend. Als ze maar lang genoeg kaas tegen je roepen wordt je misschien onzeker, en ga je denken dat dat iets slechts’ is. Is het dat? Mij kan het niet schelen. Ik heb de neiging er vreselijk om te moeten lachen, want schelden is een uiting van zwakte. Je daar boven verheven voelen en dat tonen is een teken van superioriteit. Kortom, als je iemand zwartje noemt met de bedoeling te kwetsen, en je wordt door de mensen die het horen hartelijk uitgelachen, dan doe je dat niet nog eens. Mensen zijn groepsdieren, wie wordt uitgelachen voelt dat hij buiten de groep valt, en maar weinigen kunnen daarmee leven.

Laat ik nog even terughaken aan die superioriteit die je beter uitstralen kunt. Na een tijdje ga je het voelen, dat je je superieur voelt. Het wordt een eretitel, je recht je rug en bedankt de zielenpoot die zich niet anders lijkt te kunnen handhaven dan door te gaan ‘schelden’. Zoek een doel in je leven, onderkruipsel!

Wat is daarom de basis van het racisme-gejammer? De onuitgesproken angst dat er inderdaad iets waar is van de minderwaardigheid. En als mensen niet leren – bij voorkeur van hun ouders, ergens moet er een einde komen aan die cyclus van zielig zijn – zich daaruit te bevrijden, dan wordt het nooit wat met ze.

Het is om die reden dat het DENK-plan van een racismepolitie hopeloos en contraproductief is. Omdat het vooroordelen bevestigt door te verbieden ze nog aan de man te brengen. Het appelleert aan iets dat misschien waar is, maar niet gezegd mag worden. het wordt de basis van een taboe. Dat, wat niet gezegd mag worden. Dat vond ik in de Harry Potter boeken wellicht nog het meest interessante onderdeel: de terugkerende neuroses van een maatschappij die begint te jammeren bij het horen van dat wat niet benoemd mag worden.

Maar ook al te nadrukkelijk positief zijn werkt niet, omdat dan hetzelfde proces optreedt als bij verbieden van het gebruik van een woord dat niet lekker ligt. Het enige dat echt werk is negeren. Negeren is het toverwoord waar tegen racisme eenvoudig niet bestand is. Zie hieronder:

Het aantal malen dat racisme voorkomt in artikelen in de New York Times, een klassieke liberale krant in de USA. Terwijl de racisme discussie steeds heftiger woedt, heeft niemand het gevoel dat het allemaal beter wordt. Groei eens op!! Zoals Juvenalis gisteren in andere woorden al opmerkte: het is gewoon het beste om er niet over na te hoeven denken, dan ga je er ook niet over nadenken. Bewijs? Ik kom steeds meer mensen tegen die Surinamers en types als Quincy Gario in hun hoofd onwillekeurig associëren met Zwarte Piet. Nooit iemand gekend boven de leeftijd van ongeveer vijf die dat deed, maar ik begin het te begrijpen. Dat kun je wel latent racisme gaan noemen, maar dan blijf je aan de gang en houdt het nooit op. En het kan veel simpeler.