De meest recente maatregel van de Zweedse regering om iedereen die het land binnengekomen is de laatste tien jaar te integreren wekte plotseling mijn lachlust op. Het was een onverhoedse aanval vanuit de dode hoek van mijn schoolverleden.

Zweden gaat het hele land verplichten immigranten in dienst te nemen. Gemeenten krijgen de verplichting jaarlijks ten minste 1000 laagopgeleide banen te creëren voor migranten, teneinde hen te kunnen integreren. Voor de duidelijkheid: iedere gemeente krijgt die opdracht.

Een extra reden die hier achter zit, is dat zo de Zweedse wetten op registratie en werkvergunningen niet hoeven te worden aangepast. En in een socialistisch land is weinig ingewikkelder, dus er zal op verschillende ministeries een zucht van verlichting zijn geslaakt toen de regerende coalitie met deze ontstellend idiote maatregel kwam. Alleen de Zweedse veiligheidsdienst wordt van de maatregel uitgezonderd – hoogstvermoedelijk alleen dankzij de recente bewustwording dat er in het land veel fout dreigt te gaan door de ongebreidelde migranteninstroom. Want dat Zweden nu gaat proberen de toegang tot het land te limiteren wordt al beschouwd als een revolutie.

Vroeger, bijna 40 jaar geleden op de middelbare school, werd ons door docenten lachend verteld dat men in communistische landen recht had op werk, zodat voor elke onbenullige taak mensen een volledig betaalde baan kregen. Om ze maar aan de gang te houden, en hen de arbeidsvreugde te bezorgen waarop men volgens de geldende communistische ideologie recht had. Verborgen werkloosheid werd dat besmuikt genoemd.

Dat was dus nog vóór de invoering van de Melkertbaan, die uit ging van precies hetzelfde principe. Benieuwd wanneer de straatveger weer wordt ingevoerd. En helpende handen aan het bed. Of wacht, die hadden we toch net afgeschaft als betaald werk? Waarmee de schandalige samenwerking tussen communistisch denkende sociaaldemocraten en staatsliberalen kort samen te vatten is.