We hebben er verder weinig commentaar op gehoord afgelopen weekend, maar de premier deed vrijdagmiddag op het wekelijkse praatje met de pers een uitspraak die het vermelden wel weer waard was. DE beperkte aandacht er voor toont opnieuw de wijze waarop de pers meent de regerende klasse te moeten ondersteunen.

Waar het om gaat was dit:

Premier Rutte hoopt dat middenpartijen, zoals PvdA, CDA en D66, bij de volgende verkiezingen veel stemmen halen. Als dat gebeurt, is dat volgens hem een teken dat het vertrouwen van mensen in de politiek en politici is toegenomen.

Nu is Rutte zelf de inhoudsloze middenregent par excellence, dus heeft een dergelijke uitspraak voor hem haar eigen logica. Maar het is toch opvallend dat een politicus voorop stelt dat hij vooral toekomstige coalitiepartners zoekt die in de lijn van gedachten niet te ver van hem af staan. Want wat hier totaal buiten zijn werkelijkheid blijkt te liggen, is wat goed is voor het land. En de standpunten die daarbij horen.

Geen journalist die er op aanslaat.

Nu kun je natuurlijk redeneren dat – als politicus – Rutte zijn eigen mening als maatstaf neemt. Dat zou acceptabel zijn als hij die werkelijk had, of die illusie in stand wist te houden. De souplesse waarmee hij zich door alle bochten van coalities heen gewrongen heeft toont anders. Het enige belang dat hij tot het uiterste verdedigd heeft is de politieke status quo tussen de ‘hoofdrolspelers in de Nederlandse politiek. Toen Wilders hem dat in april 2012 moeilijk maakte door een principieel standpunt in te nemen was de boot aan. Nog steeds is het de belangrijkste reden voor de ontstane animositeit tussen beide heren – politiek kruipt Rutte’s VVD zodra er verkiezingen aankomen behaaglijk aan tegen standpunten die de PVV de voorgaande periode salonfähig heeft gemaakt. Voor zover ze de Regentenklasse bevallen, natuurlijk.

Salonfähig? Wel degelijk. Want door zaken ter sprake te brengen die niemand benoemen durft ontstaat het excuus er een klein beginnetje mee gemaakt moet worden. Om het populisme te stichten. De PVV heeft daarom veel meer invloed dan je op het eerste gezicht zeggen zou, maar regeren zal niet één-twee-drie gebeuren. Men houdt in politiek Den Haag niet zo van mensen met sterke banden met de bevolking.

En ook dit is iets wat de parlementaire pers heel normaal vindt.