Viva Europa!

Het aandeel in de komende bailouts dat van ons land wordt gevraagd is stijgend.

Niet zo vreemd, want hoe meer Eurozone-landen in de problemen komen, hoe minder er overblijven om de klappen op te vangen.

Na een bailout valt het betreffende land natuurlijk weg uit de lijst van toekomstige contribuerenden. Op dit moment is de stand van zaken:

Zoals u ziet is ons aandeel gestegen van 5,7% naar 6,1%. Als Spanje er deze week uitvalt, stijgt ons aandeel naar 7,01%. Als Italië komende week meegaat, stijgen we door naar 9,98%. En aangezien ook Cyprus op omvallen staat, moet ook het 0,2% aandeel van dat land worden verrekend, waarmee we vrijwel precies uitkomen op 10,0%.

Van de 400 miljard die Italië nodig zou kunnen heben, mogen wij er dus 40 leveren. Aan Spanje: ook zoiets. Cyprus kunnen we nog wel uit onze achterzak financieren – meer dan 5 miljard wordt ons aandeel daarin niet.

Dat is slechts een half jaartje extra bezuinigen, nietwaar?

En wanneer moeten we dat alles via extra bezuinigingen gaan compenseren, meneer JK?

Geeft Brussel ons in dit speciale geval een jaartje uitstel, misschien?

Onmisbaar zijn geeft veel mensen een goed gevoel. Je hoort er helemaal bij, en iedereen is blij dat je er bent en meedoet. Maar als land gaan we daar in ieder geval niet gelukkiger van worden. Je zou bijna de regereing willen verzoeken, eens uit te rekenen wat EU en EEG ons land bij elkaar ooit hebben opgebracht. Veel wijzer lijken we er niet van geworden te zijn, en dan laat ik de Europese bedilzucht – over onze manier ons land en leven in te willen richten – voor het gemak nog maar even buiten beschouwing.

—–

 

 

Eerder verschenen op Dagelijkse Standaard.