Geachte heer Remarque, de onevenwichtigheid van uw Volkskrant stemt mij droevig. Ook al begrijp ik het adagium van uw personeel: het midden bestaat niet.

Ik dacht korte tijd dat het wat beter ging met de Volkskrant. Dat het iets evenwichtiger werd en dat men iets minder de oren naar deugmensen en –instellingen laat hangen. Maar nee: de krant van zaterdag 2 februari 2019 is weer zwaar ondermaats. Een lang niet volledige opsomming.

“Spijbelen voor een beter klimaat” (ten eerste p 5)
De sub-koppen zeggen al genoeg. Hier komen geen tegenstanders van de actie aan het woord. Ook niet degenen die het misschien nog met het doel eens zijn maar het inzetten van kinderen afwijzen. Ze krijgen ook verderop geen aandacht, zeker niet op een vergelijkbare manier. Postzegels op de brievenpagina heb ik niet nagezocht. Mac van Dinther kan beter weer terugkeren naar een welvoorziene dis.

“Ik zei gewoon wat iedereen al dacht” (ten eerste p 12)
Enige reclame voor onze populaire lichtgewicht Rutger Bregman @rcbregman. Ach daar kan je niet te zwaar aan tillen. Zijn standpunt “Zo ingewikkeld is dat niet. Laat de allerrijksten gewoon hun eerlijke deel betalen. En laten we belastingparadijzen als Nederland aanpakken.” wordt niet weersproken.

Zolang er geen wereldregering is zullen belastingparadijzen en andere failed states blijven bestaan en gebruikt kunnen worden. Verder zou het niet om de individuen (superrijken) moeten gaan maar om de bedrijven die de winsten maken. Vooral om die bedrijven die hun vermogen oppotten, niet investeren en hun financiële macht gebruiken om hun monopolie te verstevigen: Google, Apple, Disney, Microsoft, Amazon.

De uitkomst van de oproep van Bregman zal zijn dat de “gewone rijken” — het laaghangend fruit met een vermogen tussen de 2 en 15 miljoen, vaak de waarde van het eigen bedrijf, dat niet van de paradijselijke omstandigheden gebruik kan maken — zwaarder belast gaan worden. Zeker in Nederland. Die betalen meestal al een eerlijk deel. In ieder geval een stuk eerlijker dan de multinationals en superrijken.

Zoals gebruikelijk ging het bij het interview om de persoonlijke touch, “hoe voelde het nu”. Kritische vragen werden door Bart de Weijer niet gesteld. Maar ja, dan zou je iets van het onderwerp moeten weten.

“Smerige affaire” (ten eerste p 14)
Onder deze kop vindt het bij de usual suspects Milieudefensie en SOMO populaire Shell-bashing plaats. Shell heeft (samen met Eni) 1,3 miljard aan de Nigeriaanse regering betaald. Uiteraard komt dat geld in verkeerde corrupte zakken. Of je het nu smeergeld noemt of niet.

Somo, Milieudefensie, geven jullie Shell nu de schuld dat Nigeria (evenals bijna alle “oliestaten” corrupte failed states zijn? Er is namelijk weinig keus: als je olie wil winnen buiten het Westen dan heb je de hoogstens de keus of je de ene corrupte regering door de andere zou willen vervangen. Corruptie zou misschien kunnen verminderen door de betreffende staten te koloniseren al moet je daar niet al te optimistische verwachtingen van hebben. Ook zou het helpen als alle oliemaatschappijen in de wereld verplicht werden één front te vormen. Dat gaat niet lukken. In mijn beleving is Shell een van de meer fatsoenlijke oliemaatschappijen. Shell-bashen zou als enig resultaat kunnen hebben dat China er met de buit van doorgaat. Geen verbetering lijkt me.

Uiteraard ook hier geen wederhoor of contrair artikel.

“Straatkunst, energie en woede: daarom past Basquiat in Heerlen”
Eerlijk is eerlijk: ik had niet de moed om dit ongetwijfeld politiek correcte artikel over een uiteraard zwarte achtergestelde graffitispuiter te lezen. Kunst? Het zal wel.

“Zo boos is de burger helemaal niet” (zaterdag p 6)
Natuurlijk, als je selectief onderzoekt dan is de burger niet boos, hij maakt zich slechts “zorgen”. Maar is het midden wel zo groot? VVD, CDA en PvdA gaan nog steeds door voor middenpartijen. De CU en 50+ lijken ook nog dat etiket te willen dragen. D66 en GL zouden dat wel willen maar zijn beslist radicaal te noemen en dan komt het sommetje er toch anders uit te zien. Bij nadere beschouwing staan alle partijen, misschien met uitzondering van SP en PvdD tegenover FvD en PVV. Het midden bestaat niet.

En dan is er het effect van de permanente brainwashing door de MSM, de mainstream media, die oppositionele geluiden weren (NPO, NRC) of marginaliseren (VK, Trouw) en de oppositionele media zwart maken (fakenieuws). Behalve als het om de radicalen van D66 en GL gaat. Die krijgen alle ruimte. Als je niet beter weet kun je ook niet boos worden. Ach ja, een stuk van Peter Giesen natuurlijk, die met  zijn maatje Peter Kanne de elite over de bol aait. Niets aan de hand. Gewoon doorlopen mensen.

‘Nepnieuws lijkt voor sommigen te betekenen: nieuws dat jou niet bevalt’ (magazine p14)
Het Volkskrant Magazine is zonder meer het meest verwerpelijke onderdeel van de Volkskrant. Gericht op het hippe hedonistische consumentisme van de “ontwikkelde” vrouw uit de bovenlaag. Wordt ook de rest van de Volkskrant al overstroomd met de persoonlijke sores dan wel de geweldige belevenissen van de journo en diens familie en kennissen, het magazine is het toppunt. Er staan dus meestal geen maatschappelijk-politiek relevante stukken in. Het verbaast dan ook een beetje dat Eelco Bosch van Rosenthal in zijn interview vooral politiek mag leeglopen. Uiteraard tegenover een vermoedelijk ongeïnformeerde maar in ieder geval onkritische Antoinette Scheulderman.

In “Opinie” lijkt er nog enig tegengas aanwezig
Uiteraard allereerst van de onvolprezen Martin Sommer, al lijkt die mij de laatste tijd minder scherp. Er staan nog steeds lezenswaardige stukken in de Volkskrant. Maar als het om politiek-maatschappelijk relevante zaken gaat, en dat is toch de hoofdtaak van een serieuze krant, is zij geen kritische volger van de macht.

---

Dit artikel verscheen eerder op Harde Woorden