De klimaattop in Parijs heeft een akkoord opgeleverd waar iedereen hysterisch enthousiast over is. Het is bijna grappig dat de westerse landen er in zijn geslaagd de halve wereld een nietszeggend stukje dode boom te laten ondertekenen, waarbij wijzelf plechtig beloven dat we gigantisch over de brug zullen komen.

Als de handpalmen van niet-westerse potentaten niet al zo glad waren van het binnenglibberen van omkoopbedragen, zouden we nu vanaf het zuidelijk halfrond het zachte knisperen van samengewreven handen kunnen horen. Hoe heette die minister in dat West-Afrikaanse land ook alweer, die de laden van de Nederlandse ontwikkelingshulp wist te lichten? Oh ja: Kassa!

Maar er is hoop. Want dit is ongetwijfeld de laatste klimaattop dat het westen in staat zal zijn deze onzin serieus te nemen en te dokken: het geld is bijna op, en de instromende hordes migranten zullen dat nog erger maken. We kunnen het ons steeds minder veroorloven, wat de klimaatmeute ook roepen zal. En dat gaat consequenties hebben. Welbeschouwd kan dat er maar één zijn.

De klimaatbijdragen, die volgens de insiders ‘juridisch verplicht zijn dichtgetimmerd’, kunnen we op termijn eenvoudig niet meer opbrengen. Maar, daar is een oplossing voor! We trekken dat in de toekomst voortaan gewoon af van OS, want iets anders is het vanzelfsprekend niet, die klimaatheffing.

Elegant, en mogelijk zijn we daarmee op termijn goedkoper uit. Dat klimaatverdrag ontploft te zijner tijd wel spontaan. Als we gaan zien dat niemand die heffing nog betalen zal, verdwijnt die vanzelf. Weg met ontwikkelingssamenwerking! De tijd is er rijp voor.

Ondertussen maakt het KNMI zich onsterfelijk belachelijk met de mededeling dat:

Met het klimaatakkoord van Parijs heeft de klimaatwetenschap definitief haar gelijk gekregen, “al heeft het wel tientallen jaren geduurd”, zegt KNMI-hoofddirecteur Gerard van der Steenhoven. Het akkoord biedt volgens het weerinstituut grote kansen om wereldwijd de opwarming van de aarde te verminderen.

De uitzendingen van het KNMI zijn te lang samengegaan met die van de NOS, zou je argeloos kunnen opmerken. Maar het is toch wel immens droevig te moeten constateren dat de hoofddirecteur van het KNMI meent dat wetenschappelijk gelijk wordt bevestigd door politieke besluitvorming. En dat is dan nog volkomen afgezien van het idee dat de hele klimaatdiscussie meer is dan een financieel uit de hand gelopen hobby van een verzameling activisten die tot hun grote geluk bemerkten dat de overheid bereid was enorme bedragen en eerbewijzen te spenderen aan paniekwetenschap zonder stevig fundament.

Wie nog twijfelde aan de manier waarop de klimaatwetenschap werkt, kan zijn hart ophalen bij de bovenstaande link naar het bericht van de NOS (sic!).