Vandaag is het Nine-eleven. De dag waarop in 2001 in de USA een aantal vliegtuigen zich in wolkenkrabbers boorden. Waarop massa’s migranten hun verraad aan onze beschaving uitten met de kreet Allahu Akbar.

Nu in 2018 blijkt de Nederlandse regering jarenlang de Allahu Akbar-roepers in Syrië te hebben gesteund, met geld en politieke steun. In een burgeroorlog waarover men altijd geroepen heeft dat er zo vreselijk veel doden vallen, heeft de steun van onze regering voor de verliezende partij dat aantal nog eens flink omhoog gejaagd. Voelt deze regering haar verantwoordelijkheid voor nog enige duizenden doden extra? Er van merken doe je niets; men houdt het onder de pet en , probeert krampachtig te doen alsof alles hetzelfde is als altijd. Hetgeen in zekere zin ook waar is: het verraad van de ‘mensen die het beter weten’ mag niet uitlekken, want dat zouden gewone mensen maar eens verkeerd kunnen begrijpen. Gewone mensen moeten hun regeerders vertrouwen, en alles wat daar tegen in gaat moet maar liever onder den pet worden begraven.

Intussen is het verraad van onze eigen regeerders aan de beschaving evident. Wat doet het parlement? Een deel zal oproepen tot een parlementaire enquête. Men zal er schande van roepen, maar is het er in het hart mee eens dat het gebeurde. Het commentaar zal uiteindelijk verzanden. Niet door een debat over deze politiek zelf, maar over de wijze waarop die werd uitgevoerd. Waarmee op hypocriete wijze juist het verraad aan de beschaving opnieuw een steuntje krijgt.

Gaan de grenzen nu wèl dicht? Nee, we zijn alleen geschokt.

Wie denkt dat dit een heel ander onderwerp is heeft niet opgelet. De openstelling van de grenzen voor miljoenen gelukszoekers is gedaan uit schuldbesef aan de echte vluchtelingen die zich daaronder ook bevonden. De vluchtelingen uit bijvoorbeeld waarvoor onze regering mede verantwoordelijkheid draagt, en waarover zij jarenlang ach en wee riep – verraad aan deze mensen èn onze  beschaving. Hoe uitte zich dat verder? Door lankmoedig optreden tegen de mensen die dienst namen in de moordenaarsbendes die nieuwe stromen vluchtelingen op gang brachten. Door materieel te sturen aan de moordenaars die mensen het hoofd af sneden door hen de hals af te zagen en de hoofden op hekwerken te spietsen. Geen wapens, maar grote bedragen waarmee ‘andere noodzakelijkheden ‘door deze moordenaarsbendes konden worden gefinancierd. Zodat er geld overbleef om echte wapens te kopen. Als alles in één grote pot eindigt, is alle ‘humanitaire hulp’ die wordt verleend evenzeer een vorm van wapensteun.

Is het nieuw? Pas begin dit jaar werd de steun gestopt, met de smoes dat men niet kon uitmaken waar het terecht kwam. Dat is een affront op zichzelf, aangezien iedereen voorheen bepalen kon waar het uiteindelijk eindigde – bij de islamitische moordenaarsbendes. Waarom werd de steun gestopt? Omdat het toch niet leek te gaan werken, niet omdat het moreel verkeerd is, en bovendien in ons eigen nadeel..In geen enkel opzicht valt die steun te bezien als in het Nederlands belang. Maar de Nederlandse regering maakt er al sinds tijden een gewoonte van diverse Islamitische organisaties met terroristische oogmerken te steunen. We hebben op dit moment zelfs een minister die is getrouwd met een Palestijnse terrorist. Dat deze vrouw ooit bewindspersoon werd is een zoveelste teken van een gemankeerd moreel besef en een volledige onbetrouwbaarheid van de top van onze politieke klasse – variërend van de man die deze minister voordroeg tot de mensen die haar accepteerden. Afgezien van een premier voor wie moreel besef hetzelfde is als ideologie – daarvan wil hij allemaal niets weten – allemaal moraalroepers van de voorste rij.

En deze mensen zouden toe staan dat de beerput wordt leeg geschept? Hoe moeten zij herkennen wat er wel en niet deugt aan wat zij tegen zullen komen??

Het meest verbazingwekkende van de onthullingen van Nieuwsuur is mogelijk nog wel dat ze het deden. Wat mijn observatie van gisteravond daarover slechts versterkt:

Wie wat meer algemene details wil weten over de leugens van de steun aan de jihadisten in Syrië verwijs ik naar mijn artikel uit april, waarin ik deze zaak al uitgebreid besprak. Weinig van wat Nieuwsuur gisteren bracht werd er niet al in besproken.

Bovendien kan ik niet anders dan herhalen wat ik gisteren in een ander verband al schreef; deze coalitie moet weg. En wel zo snel mogelijk. Want zij begrijpt niet waar haar loyaliteiten behoren te liggen.

Ook al zullen hun vervangers aanvankelijk niet beter zijn, toch zal het moeten. Om de weggestuurde partijen de kans te geven zichzelf te zuiveren. En dat telkens als blijkt dat de mensen die worden benoemd hun taak niet aan kunnen. Met de betreffende premiers voorop. Zo behoort politiek te werken. Zo lang we worden geleid door mensen die niet willen weten wat de belangen van onze beschaving zijn, zullen we geen vooruitgang meer boeken, maar langzaam terugzinken in de anonimiteit van nieuwe donkere middeleeuwen. Dat je daar echt geen hulp van buitenaf voor nodig hebt is de afgelopen 25 jaar wel bewezen met alle hypocriete pogingen een ongerechtvaardigd schuldbesef te dempen. Een schuldbesef dat niet gedempt kan worden, omdat het geen basis in de realiteit heeft. Want zielige mensen in het buitenland zijn niet au fond moreel hoogstaander dan zielige mensen bij ons zelf.