Politiek is een raar vak geworden. Dat we gisteravond bij Jinek zagen dat de leugenpremier het opnam voor zijn vriend Pechtold in een poging een vuurtje aan te wakkeren dat niet branden wil! Gewoon surrealistisch. Een blunder, ook.

Mark Rutte probeerde dus gisteravond vriend Pechtold te steunen in zijn wapperpogingen het vonkje van het wegzetten van Geert Wilders als ´niet netjes´ en ´niet normaal´ tot een laaiend vuur te doen groeien. Mogelijk is dat politiek normaal, maar ik kan maar niet wennen aan een premier die zo geroutineerd liegt dat hijzelf niet meer lijkt te weten wat waar is en wat niet, en op zijn best zegt wat hem even goed uitkomt. Niemand, vermoed ik zo. Het is slechts een poging vuur met vuur te bestrijden, want de vlammen laaien hoog op dit moment. En dan heb ik het niet over die onbenullige tweet met die antieke fotofuck die Geert Wilders niet zou mogen doortweeten van ´fatsoensrakker´ Rutte.

Ik wacht met spanning op de cartoon die Mark Rutte toont met een negenjarig meisje dat hij in een AZC als bruid weggeeft aan een asielmigrant. Dat zou inderdaad compleet smakeloos zijn, maar omdat het herkenbaar zou zijn als een cartoon zou het van Rutte wel mogen? Maar niet als herkenbare en vanouds bekende fotofuck? De premier liet gisteren merken niet geheel meer in deze wereld te staan. Er zijn dingen veranderd sinds hij in het Torentje zijn woede begon te koelen op het meubilair.

Dat de staatsomroep plichtsgetrouw aanhaakt bij deze klucht in een glas water ligt voor de hand, maar of dit Pechtold werkelijk helpen zal?

Ook Rutte vindt dat Wilders te ver is gegaan. “Politici moeten elkaar stevig de maat nemen en discussiëren over standpunten, maar dit gaat echt een grens over. Het is totaal niet normaal.”

Een politicus die een treffende cartoon van een tegenstander door tweet, dat moeten we niet hebben natuurlijk.

De premier heeft Pechtold maandag gebeld om hem zijn steun uit te spreken. Op de vraag of hij Wilders ook heeft aangesproken, antwoordde Rutte dat de twee al drie jaar “niet meer echt een lang gesprek” hebben gehad.

Stiekem neemt Rutte Pechtold hier dus bij de hand, en geeft hem met deze aai over de bol een kans zijn door dit relletje geschonden blazoen iets te herstellen. Maar ten koste waarvan? Dat is wat ik hierboven bedoelde met het bestrijden van vuur met vuur. Rutte lijkt niet door te hebben dat de woede in het land over wat hij en zijn regering al vijf jaar achtereen ‘normaal’ vonden, veel groter is dan de afkeer van een cartoon die men al dan niet herkent voor wat zij is. Rutte kwam bij Jinek wrijven in een vlek die de zijne niet was, maar waar hij zichzelf nu wel degelijk mee besmeurt heeft. Want de boodschap die de premier gisteren zonder omwegen zat te verkondigen met deze steunactie is: “Pechtold is mijn vrindje, en die gemene Wilders moet ik echt niet.” Vrij dom, aangezien de verkiezingsstrategie van de VVD tot nog toe was om een zweem van een kans te insinueren dat als je VVD stemde je er ook de PVV bij krijgen zou.

Maar wie als VVD-gezinde met een passie voor veiligheid weet dat zijn stem op Rutte betekent dat hij dan zeker Pechtold in het zadel helpt, zal zich nog wel eens achter de oren krabben eer op Rutte te stemmen. Als Rutte stemmen winnen wil om comfortabel te kunnen regeren, zal hij de PVV kleiner moeten krijgen. Zowel tactisch als strategisch was het optreden van de premier gisteravond daarom een grove blunder.