Het EU-parlement is welbekend, maar inhoud, functioneren en wijze van opereren van en in het EUP staan mijlenver af van wat wij in eigen land gewend zijn.

Sinds 1979 worden de leden van het EUP rechtstreeks door ons gekozen; het is een op de mouw gespeld misverstand dat het EUP of zelfs de totale EU daardoor democratische legitimiteit zou hebben verworven, dat is alleen al onwaar omdat het allemaal te ver en steeds verder van ons af staat zowel qua politieke mores, cultuur en taal; en ook de afstanden van soms bijna 5000 km helpen niet.

Bovendien zijn de Brusselse machtsverhoudingen de afgelopen tijd flink verschoven nl van de ambtenarij van de Europese Commissie naar de Europese Raad van Regeringsleiders, dat heeft het EUP enigszins uitgehold ondanks de extra bevoegdheden sinds het verdrag van Lissabon.

Opkomst
In de afgelopen 40 jaar zijn de EU en het EUP er niet populairder op geworden zoals blijkt uit de opkomst bij de verkiezingen die deze eeuw bij ons gemiddeld 38% was. In 2019 waren er van de 28 landen slechts 13 waar meer dan de helft van de kiezers de moeite nam om te gaan stemmen; welk cijfer nog wordt geflatteerd door de in België en Luxemburg geldende opkomstplicht.

De Eurofielen juichten echter over de gemiddelde 8% stijging, zonder erbij te vermelden dat meer opkomst hand in hand ging met de mogelijkheid te stemmen op Eurosceptische en Brexit-achtige partijen.

I & D en ECR
Zo telt de I & D fractie waartoe ook de enig overgebleven PVV’er behoort inmiddels 76 leden, die mitsdien al bijna 11% van de zetels hebben veroverd; en het deels Eurosceptische conglomeraat ECR, de Europese Conservatieven en Hervormers, met onze SGP’er en de drie FvD’ers, heeft met 61 zetels 9%.

Schijndemocratie
We hebben dus verkiezingen en er is een EU-parlement. Maar dat is wat anders dan democratie. Wij Nederlanders hebben in het EUP nagenoeg niets in de melk te brokken, want we hebben slechts 29 van de 705 zetels, dus 4,1 % wat zelfs nog onder de ondemocratische ‘normale’ Duitse 5% kiesdrempel ligt. Het is bepaaldelijk niet democratisch, dat onze gekozenen al 40 jaar stelselmatig worden ondergesneeuwd door ons onbekende buitenlandse EUP’ers uit steeds verder weg gelegen landen die geen Nederlands spreken, die onze cultuur niet kennen, en die wij niet kunnen verstaan. Ook: met soms vèr van ons staande ideologieën.

Zetelverdeling
De EU heeft momenteel 446 miljoen inwoners (dat is 6% van de wereldbevolking) dus gemiddeld 663.000 inwoners per EUP-zetel. (Ter vergelijking: momenteel gaat het om 114.560 inwoners per zetel in de Tweede kamer.)

Degressieve evenredige vertegenwoordiging
Het aantal zetels in het EUP wordt toebedeeld via zogeheten degressieve evenredige vertegenwoordiging. Nederland noemt zich – en is – een middelgroot land en staat in de EU qua inwonersaantal op plaats zeven van de 27. De grotere en kleinere landen liggen echter op het Procrustesbed: Duitsland, Frankrijk, Italië, Spanje, en Polen, moeten inleveren en de 20 kleintjes krijgen er zetels bij en zijn flink oververtegenwoordigd.

Onvrijwillige donorlanden
Een paar voorbeelden: Het grootste land Duitsland heeft 18% van de EU-inwoners, doch slechts 13 % van de EUP zetels – namelijk 96 van de 705 zetels – en heeft dus zo’n 35 zetels moeten inleveren. Dat bevalt uiteraard niet alle Duitsers. Die menen dat ze niet eeuwig boete hoeven te doen voor WW2. Frankrijk is een korting opgelegd van 4% aan zetels, dus net zoveel als de hele Nederlandse afvaardiging van 29 parlementariërs. Twintig kleinere landen werden vervolgens één of meer extra zetels toebedeeld. Malta en Luxemburg hebben ieder zes zetels, hoewel ze bij evenredige verdeling nog niet eens aan één zetel zouden toekomen. Is dat democratisch? En hoe legitiem zijn besluiten van dat EUP eigenlijk als 20 landen met die extra stemmen het ‘donorland’ zomaar kunnen helpen overrulen?

Europese Volkspartij
En als onze EUP’er al niet worden ondergesneeuwd in het plenum van het EuP, dan gebeurt dat wel in b.v de fractie van de ex-christen-democraten de EVP. In het Engels noemt de Europese Volkspartij, EVP zich Peoples Party. Ze kwalificeren zich om machtspolitieke redenen – waar niet alle CDA-kiezers van op de hoogte zijn – sinds de toetreding van de MOE-landers niet meer als ChristenDemocraten, doch als centrumrechts. Waardoor ze als bonus alles ter hunner ‘rechter’zijde, wat dat ook zijn moge, kunnen diskwalificeren als extreemrechts.

De EVP telt 4 CDA’ers en de eenmansfracties van CU en 50plus. Die zes Nederlanders hebben evenwel slechts 3 % van de stemmen in die fractie die maar liefst 187 leden telt uit 26 lidstaten, waarvan het merendeel geen of weinig culturele of politieke affiniteit heeft met Nederland en de Nederlanders.

MOE-landen en de Balkan
In de EVP zijn de MOE-landers en de ex-Joegoslaven oververtegenwoordigd: immers een grote partij biedt relatief meer invloed en carrièrekansen en dat is veel belangrijker voor mensen uit landen met een lage levensstandaard dan voor ons. Sommigen kopen van hun in Brussel ontvangen salaris gewoon ieder jaar een huis erbij in hun thuisland.

De MOE-landen en de Balkan-landen hebben ongeveer 99 milj inwoners, dat is 23% van het totale aantal inwoners van de EU. In het EU hebben ze door de Procrustesbed constructie 204 zetels, dat is 29 %, dus 6 procentpunten extra. Het aantal MOE-landers en Balkanlanders in de EVP fractie is echter 39 %, dus maar liefst 16 procentpunten boven het bevolkingspercentage. En dat is te merken, want de EVP pleit vanwege de ex-Comeconlanders voor censuur, en voor een Europees leger om Rusland vrees aan te jagen.

S & D
Ook onze 6 PvdA’ers kunnen weinig potten  breken; ze hebben in de fractie met 147 leden slechts 4% van de stemmen.

Tot de verkiezingen van 2014 waren de socialisten en sociaaldemocraten oppermachtig. Decennia lang hadden ze samen met de EVP-fractie de meerderheid, en alle andere fracties deden slechts mee voor spek en bonen. Sinds 2014 is bij een stemming wel de steun nodig van andere fracties.

Renew Europe
Zoals de EVP het christendom overboord heeft gezet, zonder dat kiezers en sommige pagina’s van Wikipedia dat in de gaten hadden, zo is nu wat er nog over was van het liberalisme van ALDE opzij gezet ten behoeve van hun machtsambities. Ze zijn een fusie aangegaan met de partij van de socialistische Franse president Macron, met als doel meer invloed als Dritte im Bunde met EVP en S&D. RE telt 98 leden, waaronder 5 VVD’ers en 2 van D66; dat is dus 7%. Het nieuwe RE heeft in het EUP 14% van de zetels en dat moet voor onze landgenoten zeer frustrerend zijn, want in de Tweede Kamer hebben VVD en D66 samen 35 % van de zetels en zijn ze regeringspartij.

In de RE-fractie is nog meer dan voorheen, het hele politieke spectrum vertegenwoordigd, dat wil zeggen zolang men maar fanatiek het EU-federalisme najaagt zoals hun idool ex-voorzitter de Belg Verhofstadt. Er zijn bijvoorbeeld enerzijds de neo-liberalen voor wie de prioriteit niet ligt bij de burger, doch bij het transnationale belasting ontwijkende bedrijfsleven; anderzijds zijn er voorvechters voor (economische) gelijkschakeling (Eng.: equalizing) dus hardcore Marxisten; en men vindt dat niet raar en ook niet heel bijzonder.

Politiek achter gesloten deuren
Omdat fracties in het EUP zo divers zijn samengesteld vindt de politieke discussie niet plaats in openbare commissievergaderingen of in plenum, maar achter gesloten deuren in fractievergaderingen; en ook dat is anti democratisch.

Groen en Groen en niets
En dan zijn er nog twee fracties met lange namen omdat ze een conglomeraat zijn dat slechts minimaal samenwerkt omdat men volgens de reglementen volstrekt voor spek en bonen aanwezig is als men niet tot een fractie behoort die moet bestaan uit tenminste 25 leden uit tenminste zeven landen. Dat was voor de ondemocratische eurofielen een middel om niet-EU-gelovigen overal buiten te houden.

De Groenen/Vrije Europese Alliantie met 3 van onze GroenLinksers staat met 67 leden qua grootte momenteel op de vierde plaats.

In de Confederale Fractie Europees Unitair Links/Noords Groen Links met 40 leden is de PvdD neergestreken.

Momenteel zijn er in het EUP 29 zogenaamde niet-ingeschrevenen omdat ze òf nergens bij willen horen of nergens bij mogen. Een van hen is de van het FvD afgesplitste Rookmaker van GO.

Nederland
Er is dus niet alleen van alles mis met het democratisch gehalte van het EUP gebeuren, maar er zijn ook allerlei democratie ondermijnende consequenties voor ons eigen staatsbestel.

Tachtig procent van onze wetgeving die tegenwoordig ontstaat komt uit Brussel en Straatsburg, zodat er voor onze 150 parlementariërs in de Tweede Kamer, de 75 senatoren, en voor de 7979 gekozenen in gemeenteraden en de 570 in Provinciale Staten dus nog slechts 20% eigen wetgeving resteert. Geen wonder dat veel mensen hierover ontevreden zijn en de roep om Nexit steeds luider wordt.

Maar het is niet alleen de Brusselse regelgeverij zoals de ‘Services Notification Procedure’ die onze lokale democratie opzij zet, het zijn ook het EU-Hof te Luxemburg en het Hof van Straatsburg dat gelieerd is aan de Raad van Europa te Straatsburg wat fungeert als een soort voorportaal tot de EU.

Zo verbood het Hof in Luxemburg een gemeente om in de jachthaven ligplaatsen voor bootjes van de eigen bevolking te reserveren omdat dat discriminatie zou zijn.

En het Straatsburgse Hof rekte onlangs artikel 8 van het EVRM-verdrag zodanig op dat burgers daaraan rechten kunnen ontlenen door de overheid te worden gevrijwaard  van geluidsoverlast. Dat past wellicht wel in uw en mijn straatje, maar daar was dat verdrag niet voor bedoeld; het is net als die rechtelijke colleges een eigen leven gaan leiden, en kennelijk zijn er veel te weinig wetenschappers en journalisten die de portee overzien c.q. aan de bel durven te trekken. En waar blijven de politici? Die hadden we daarvoor toch gekozen?

Conclusie
De Europese Unie ondermijnt onder andere door middel van het Europees Parlement onze eeuwenoude grassroots democratie. Door ongevraagd top-down in te grijpen in zo langzamerhand alle aspecten van ons persoonlijk en maatschappelijk leven. Degenen die die beslissingen nemen staan ver van ons af, en wij staan ver van hen. En is het wel integer om gekozen te worden op een verkiezingsprogramma waarvan van te voren vaststaat dat het volledig aan vreemdelingen ligt of er iets van wordt uitgevoerd Dat mag toch geen democratie worden genoemd??

Bovendien komt hun moreel en politiek referentiekader vaak niet overeen met dat van ons. En juist door de alsmaar toenemende grootschaligheid gepaard aan de ‘ever closer and deeper union’ is de democratie verwaterd en de facto verdwenen. De paradox is dat iedere nieuwe regel en alle regelgeving zowel letterlijk als figuurlijk een stap verder achteruit genereert en het democratisch deficit alleen maar vergroot. En dus willen steeds meer Nederlanders dat er een einde dient te komen aan de ‘ever closer and deeper union’ en dat de  verkwanseling van onze rechten worden teruggedraaid en dus stijgt de populariteit van Nexit.

---

Disclaimer: alle cijferij is slechts indicatief.

---

Dit essay verscheen eerder op Polderland.

Nicolette Geveke is correspondent EU/Brussel voor Veren of Lood.