Een bekend spreekwoord luidt: “In oorlog is de waarheid het eerste slachtoffer”. Toch dreigen rapporten over de situatie in Syrië en Libië de poort open te houden voor nog meer massa-immigratie naar ons land.

Het rapport van Amnesty International
Onlangs kwam Amnesty International met een rapport over Syrië. Het draagt de dramatische titel: “Human slaughterhouse, mass hangings and extermination in Saydnaya prison, Syria”.

In het rapport van 48 pagina’s maakt Amnesty melding van “massale executies en martelingen” in Syrië. Het werd gelanceerd via een persbericht met de titel “13.000 mensen opgehangen in Syrië”. Uiteraard werd deze kop gewillig en ongewijzigd overgenomen door vrijwel alle Nederlandse media. Voldoende reden om het rapport eens nader te bekijken.

Het rapport is opgesteld op basis van verklaringen van verschillende Syriërs. Amnesty is al jaren niet welkom in Syrië, waardoor het rapport uitsluitend bestaat uit waarneming uit de tweede hand. In totaal werden 67 ‘getuigen’ geïnterviewd. Ik plaats getuigen tussen aanhalingstekens, omdat ook veel van hun getuigenissen waarnemingen uit de tweede hand zijn. Haast alle getuigenissen zijn genoteerd onder gefingeerde naam, wat nader horen van die getuigen nagenoeg onmogelijk maakt. Wel kun je gerust stellen dat alle getuigenissen komen van tegenstanders van het regime van Assad.

‘Ruwe schatting’ Amnesty varieert tussen 13.000 en 411 gevallen
Inhoudelijk valt er nogal wat af te dingen op het rapport. De gecommuniceerde 13.000 executies blijken een ruwe schatting. Amnesty geeft dit ook toe, maar daarvoor moet je wel het rapport en de voetnoten grondig lezen. De schatting loopt namelijk uiteen van het maximum van 13.000 tot een minimaal geschat aantal van 5.336 executies.

Daarbij moeten we in gedachten houden dat deze ruwe schatting uitsluitend is gebaseerd op getuigenverklaringen. Niet op documenten, foto’s of beelden. Amnesty geeft in het rapport toe dat ze “onmogelijk kunnen vaststellen hoeveel doden er in de Saydnaya zijn gevallen”.

Het aantal slachtoffers dat kan worden bevestigd door organisaties die wel in Syrië zelf opereren ligt echter veel lager dan de schattingen van Amnesty. Zij kunnen ‘slechts’ 375 gevallen bevestigen. Amnesty zelf kan maar 36 gevallen daadwerkelijk bevestigen op basis van ooggetuigenverklaringen.

Schreeuwende koppen
En zo gingen we van ‘massa-executies’ en een schreeuwende kop van ‘13.000 opgehangen in Syrië’ naar een aantal van 411 bevestigde gevallen over een periode van 5 jaar. Cijfers waar landen als Iran, China en sommige Golfstaten ruimschoots over heen gaan. Zo kan het dus zijn, dat Nederlandse media schreeuwen over ’13.000 opgehangen in Syrië’ terwijl dat er volgens Amnesty International zelf ook 411 kunnen zijn.

Zien is geloven?
Wat verder opvalt in het rapport is het gebrek aan hard bewijs als foto’s en documenten. Het rapport bevat 15 foto’s. Daarvan zijn slechts 6 foto’s van mensen die naar eigen zeggen in de Saydnaya hebben gezeten. De foto’s tonen inderdaad schokkende ondervoeding. Verder bevat het rapport 5 satelliet foto’s, die een uitbreiding laten zien van begraafplaatsen. Dit zegt op zich niet veel, aangezien het land in een bloedige oorlog verkeert.

De waarheid is inderdaad vaak het eerste slachtoffer in oorlogsgebied. Daarom moeten we erg voorzichtig zijn met rapporten uit die gebieden. Vooral als ze voornamelijk gebaseerd zijn op mogelijk eenzijdige getuigenverklaringen.

In Nederland en elders nemen de media wat al te gemakkelijk dit soort rapporten over gruwelijkheden voor absolute waarheid aan. Omdat het vaak mooi past in het plaatje dat de burger wordt voorgehouden over het vluchtelingenprobleem.

Dubieuze rapporten en massa-immigratie
Eerder zagen we een rapport van ‘de Duitse ambassade in Niger’ (de Duitse geheime dienst) over executies en martelingen in migrantenkampen in Libië. Het ‘rapport’ speekt over ‘authentieke foto’s en filmmateriaal’. Maar die foto’s en video’s heeft niemand gezien.

We moeten maar aannemen dat die bestaan. De Nederlandse media nemen die rapporten zonder controle van de feiten over.
Toch worden dit soort rapporten ook door politici gretig opgelepeld, vooral door de partijen die de grenzen tegen alle kosten open willen houden. Immers, door uitspraken en voorschriften van de V.N. en de E.U. is het onmogelijk migranten terug te sturen naar landen waar zij mogelijk gevaar lopen. Niet toevallig worden deze rapporten altijd met een fijn gevoel voor timing de wereld in gezonden. Zoals vlak voor internationale conferenties over migratie en vluchtelingen.

Natuurlijk is het zo goed als zeker dat er vreselijke dingen gebeuren in de oorlogsgebieden van Syrië en Libië. Ook mensenrechtenschendingen zijn niet uit te sluiten en het is belangrijk om die te onderzoeken.

Maar de rapporten die gewillig door de media worden overgetikt, zonder enige controle van feiten, kun je gerust dubieus noemen. Voor hen die de massa-immigratie ondersteunen, zijn dit soort gruwelrapporten zeer welkom.

---

Dit artikel verscheen eerder op Dutch Free Press