Glaasje op, laat je wegrijden word t het nieuwe motto van de euthanasie in Nederland. Toch verbaast me het gemak waarmee men daar over filosofeert.

Zelfmoord wordt weer gewoon zelf drinken en er aan creperen. Je merkt er bijna niets van, en meestal zijn er geen complicaties. Dit bizarre taalgebruik over euthanasie vind ik onrustbarend. Het heeft iets van: nooit klachten van de behandelden ontvangen.

Of dàt nu de juiste benadering is?

Zelf had ik altijd begrepen dat het lijden van de aanstaande hoofdrolspeler voor de komende uitvaart alle aandacht zou moeten opeisen. Maar als je afgaat op wat de NOS hierover vandaag debiteerde krijg je stilletjes het gevoel dat de aanstaande overledene niet meer is dan een rekwisiet in een angstig avontuur voor genezend en verplegend personeel.

Een drankje is een goed alternatief voor de injectie bij euthanasie. Dat stellen twee artsen in het Nederlands Tijdschrift voor Geneeskunde. Voordeel van het drankje is dat patiënten het zelf kunnen innemen. Dat is voor artsen die de euthanasie uitvoeren vaak minder belastend.

Heel fijn. Uhhhm, tot je de volgende alinea leest:

Emeritus-hoogleraar toegepaste psychologie Pieter Jan Stallen en voormalig huisarts Michiel Marlet onderzochten ruim 200 voorbeelden van hulp bij zelfdoding met een drankje, schrijft Trouw. Daaruit blijkt dat het drinken van een drankje bij zes op de zeven mensen binnen een half uur tot de dood leidt, vrijwel zonder complicaties.

Let wel: dat de aanstaand overledene het leven verruilt voor wat aanstaande werd genoemd is wat hier  als ‘zonder complicaties’ wordt weergegeven.

(..) Maar volgens de onderzoekers is het voor artsen moreel en psychisch minder belastend als de patiënt zelf de dodelijke handeling uitvoert door het drankje op te drinken.

Met dat drankje waren eerder slechte ervaringen. Maar in deze technologische tijden is voor alles een oplossing:

Maar volgens de onderzoekers is dat veranderd. De dosering is veel hoger en ook wordt er voor de zekerheid een infuus aangebracht zodat artsen na een bepaalde periode alsnog een injectie kunnen geven. Daarnaast krijgen de patiënten een anti-braakmiddel.

Zoals ik het begrijp krijgt de veroordeelde de keus tussen te worden ingesnoerd en een injectie te krijgen, en een gezellig drankje innemen na wat voorbereidende maatregelen die al bijna even onplezierig zijn? Wat is er gebeurd met een stevige fles whisky of jenever voor de veroordeelde? De laatste sigaret? Een blowtje voor de liefhebbers? Zelfs een dubbele shot heroïne schijnt de vereiste wonderen te bewerkstelligen.

Of een appel in plaats van mijn dagelijkse banaan teneinde te kunnen dromen van Sneeuwwitje???

Als je dan toch het leven verlaten moet, laat het dan een feest zijn voor jezelf en geen geruststellende voorstelling voor de kraaien die je komen halen. Het is een raar ding,  die ethica voor artsen in overheidsdienst.

Ik zelf ben voor meer keus en democratisch zelfbeschikkingsrecht, wat vindt u? Mij kan de ethica voor artsen in overheidsdienst.gestolen worden, tenzij ze meedoen met die borrel, die sigaren, dat blowtje of die supershot. Ook al nemen ze niet meer dan een hapje uit een appel – waar die banaan zal blijven wordt tòch al mijn probleem.