Elsevier-columnist AJ Boekestijn heeft diverse opinies die ietwat merkwaardig zijn. Dat is het goed recht van ieder mens, en dus iedere columnist. Dat sommige van die nog steeds uitgedragen opinies sinds lang ontzenuwd zijn is merkwaardiger. Zeker in het licht van zijn trouw aan van staatswege gepromote maatregelen die vooral de privacy van de Nederlandse bevolking ten nadele zijn. David Bakker zette eens wat feiten op een rijtje.

In een recente Elsevier-column, met dubieuze insinuaties aan het adres van Trump, stelt Arend Jan Boekestijn dat de president door zijn gevecht met de FBI een klimaat creëert waarin veiligheidsdiensten niet kunnen functioneren. Echter, het tegendeel is aannemelijker. De gepolitiseerde inlichtingendiensten lijken de democratisch gekozen Trump juist flink te hinderen in zijn presidentschap. En, er zijn steeds meer aanwijzingen dat het in duigen vallende ‘Russiagate’ – Intelgate is een betere term – uit de koker van die veiligheidsdiensten zelf afkomstig is. Omdat de Nederlandse AIVD en MIVD zich volgens Edward Snowden extreem dociel opstellen jegens de Amerikaanse inlichtingendiensten lijkt – mede met het oog op het komende sleepwetreferendum van 21 maart – een kritische houding jegens zowel de Amerikaanse als de Nederlandse inlichtingendiensten op zijn plaats. Boekestijn daarentegen maant de goegemeente tot gehoorzaamheid.

Military-industrial-intelligence-complex
Een belangrijke reden voor het gebrekkige functioneren van de democratie in het na-oorlogse Amerika is de ongebreidelde macht van het military-industrial intelligence-complex (ook wel: ‘deep state’). Een president die niet voldoende rekening houdt met deze macht is zijn leven niet zeker. Bij elk politiek besluit dat de belangen van het military- industrial- intelligence-complex raakt, is de vraag gerechtvaardigd of het de uitkomst is van een vrij en democratisch proces of juist onder druk van genoemd complex tot stand is gekomen.

Wat ‘intelligence’ betreft wekt Boekestijn in zijn column volledig ten onrechte de suggestie dat er in de periode na de Church Commissie (1975) – die het handelen van de FBI, CIA en NSA onderzocht – tot heden, geen sprake meer was van wanpraktijken bij de inlichtingendiensten.

‘Whistleblowers’ William Binney en Edward Snowden
Toen Snowden twee jaar na zijn sensationele onthullingen stelde dat AIVD en MIVD aan de leiband lopen van de NSA, probeerde directeur-generaal van de AIVD Rob Bertholee Snowden af te schilderen als een marginaal figuur. Volkomen ongeloofwaardig, want Snowden had als systeembeheerder toegang tot topgeheime NSA informatie.

Zo’n tien jaar voor Snowden waarschuwde William Binney, een voormalig technisch directeur bij de NSA, al voor de massale en volgens hem ongrondwettelijke NSA-surveillance. Binney ontwikkelde bij de NSA het zogeheten Thinthread surveillance programma waarbij de privacy van burgers bleef gewaarborgd. De NSA-top schoof dit programma drie weken voor 9/11 terzijde ten faveure van het veel duurdere Trailblazer Project dat uitmondde in een groot fiasco. 

Voorts is van belang dat Binney meewerkte aan het rapport van 24 juli 2017 van de Veteran Intelligence Professionals for Sanity (VIPS) over de vermeende Russische hack van de DNC, één van de leugens waar Russiagate op is gebaseerd.

Geen toenadering tot Rusland
In aanloop naar de presidentsverkiezingen heeft Trump verkondigd dat hij met het Rusland van Poetin wil samenwerken in de strijd tegen internationaal terrorisme. Mede door Russiagate – een politiek instrument waarmee de Democraten tevergeefs Trump uit het Witte Huis proberen te krijgen – komt hier weinig van terecht. Maar ook Republikeinen, die de belangen van het military- industrial- intelligence-complex behartigen, hebben baat bij de demonisering van Poetin en Rusland omdat het argumenten voor verdere NAVO-uitbreiding verschaft. De EU laat zich hierbij als civiele arm van de NAVO gebruiken door landen in Oost-Europa – via het sluiten van associatieverdragen – voor het NAVO-lidmaatschap warm te laten lopen. Het risico van een oorlog op het Europese continent – zie de situatie in Oekraïne – vormt hierbij geen onoverkomelijk bezwaar. In tegendeel, dat is bevorderlijk voor de Amerikaanse wapenverkoop.

Ondanks alle tegenwerking die hij ondervindt was Trump in juli 2017 toch bij machte om een geheime CIA-operatie te beëindigen die voorzag in bewapening van ISIS in Syrië.

De positie van Boekestijn, die in Elsevier opvallend vaak waarschuwt voor Poetins expansiedrift, is in dit kader duidelijk. Hij betuigde zijn steun voor het associatieverdrag met de Oekraïne. En samen met zijn kompaan Rob de Wijk, die als directeur van HCCS de NAVO als klant heeft, schreef Boekestijn een opinie tegen het referendum over dat verdrag. Dat hij voorstander was van de Irak-invasie in 2003 wekt geen verbazing.

Russiagate en Europa
Trump heeft laten zien dat je via social media – buiten de gevestigde media om – een achterban kunt kweken en verkiezingen kan winnen. De grote vrees van de huidige machthebbers in de EU is dat anti-EU-gezinde ‘populisten’ hetzelfde kunstje zullen realiseren. De vermeende impact van Russisch ‘fake news’ is het gelegenheidsargument dat die machthebbers nu gebruiken om de social media onder controle te krijgen. Daarbij is wel van belang dat het Russiagate-narratief in de lucht blijft. Daartoe heeft de AIVD, in eendrachtige samenwerking met de Volkskrant, de claim naar buiten gebracht – die inmiddels van verschillende zijden is ontkracht – dat hackers van de AIVD cruciaal bewijs leverden over Russische inmenging in Amerikaanse verkiezingen. Uiteraard hoopt de AIVD met dit verhaal tevens kiezers tot een Ja-stem te bewegen bij het sleepwetreferendum. Overigens vraag ik me af of de AIVD ook betrokken was bij een doelgerichte poging van NRC in november 2017 om Pieter Omtzigt van het MH17-dossier te halen, een affaire waar Boekestijn er als de kippen bij was om luidkeels het ontslag van Omtzigt te eisen.

De CIA en de media
Vanaf WW2 tot heden heeft het (internationale) nieuws in West-Europa een dominant Amerikaanse invalshoek. Om de neuzen allemaal dezelfde Amerikaanse richting op te krijgen maakt de CIA wereldwijd gebruik van journalisten om de publieke opinie te beïnvloeden (zie Carl Bernstein in 1977 en Udo Ulfkotte in 2014). Over Nederlandse journalisten merkte Ulfkotte op dat ze beïnvloedbaar, onderdanig aan de autoriteit en weinig moedig zijn.

Boekestijn en de media
Inhoudelijk neem ik Boekestijn niet al te serieus. Daarvoor hebben zijn bijdragen te weinig substantie. Maar wat mij wel verontrust is dat iemand die zich – al dan niet bewust – zo nadrukkelijk een lobbyist van het military-industrial-intelligence-complex betoont, zoveel ruimte krijgt in de media.

---

David Bakker is afgestudeerd als fiscaal bedrijfseconoom en als pensioenspecialist werkzaam in het MKB. Hij publiceert regelmatig in vakbladen. In zijn vrije tijd verdiept hij zich in onderwerpen die vrijdenkers bezig houden.

Twitter: @vrijdenkerdavid