Geert Mak heeft weer een project afgeleverd. Stekeblind, maar met een glibberig tongetje duidt hij de wereld. Martien Pennings sloopt het.

In Buitenhof mocht Geert Geert Mak deze zondag een promopraatje houden over zijn nieuwe boek over Europa en over de 20-delige serie die op grond van dat boek door de VPRO is gemaakt. We moeten het allemaal nog zien, maar de eerste tekenen zijn dat Mak nog in precies dezelfde groef zit als waarin-ie al decennia blind voort moddert:  islam-critici zijn fascisten en moslims de nieuwe Joden.

Na de moord op Theo van Gogh in 2004 meende Mak te zien hoe in Nederland de kelders van de haat jegens onschuldige moslims open gingen. Aldus het domme lasterartikel dat hij luttele dagen na de moord in NSB-handelsblad schreef en dat ik analyseerde.

Twaalf jaar later, anno 2016, presidentsverkiezingen in Amerika. We waren honderden islamitische aanslagen en één ISIS verder en Mak had nog niks bijgeleerd. Onder de titel “Geert Mak is definitief van elk padje –  na Trumps overwinning krijst het zelfverheffingsneuroten-machtsconglomeraat zijn haat en paniek uit” analyseerde ik indertijd een stuk van Mak in de Vlaamse krant “De Standaard”. De titel luidt “Wie woensdagochtend moest huilen, schat het juist in” en dit is wat Mak toen zei:

“Je moet daar heel voorzichtig mee zijn, maar er zijn gelijkenissen. De gevaarlijke figuren uit de jaren 30, Mussolini, Hitler, Stalin, hadden alvast één ding gemeen met Trump: hun tijdgenoten konden hen moeilijk plaatsen, maar veel mensen beseften wel dat ze heel gevaarlijk waren.”

In Buitenhof anno 2019 laat interviewer Pieter Jan Hagens het onderwerp Trump liggen, maar merkt wel op dat het boek van Mak een hoofdstuk over Trump bevat “waar de honden geen brood van lusten”. Ook hier dus: na drie jaar Trump, en de meest verstandige en Israël-vriendelijke buitenlandse politiek van Amerika sinds decennia, nog steeds niks bijgeleerd.

Op 21:30 gaat het anno 2019 in Buitenhof over het antisemitisme in Polen en Hongarije. Mak:

“Dat is wat je in het Westen ook ziet: de angst voor de Ander. Beide landen zijn nu enorm tegen migranten, moslims, want ze willen een zuivere staat houden.”

U begrijpt? Boreale politici bah! En dan geeft-ie een riedel over de jaren dertig. Zou-ie nou werkelijk nóg stééds niet beseffen dat de wereld van de islam een eigen antisemitische traditie heeft die zich vanaf WO II heeft vermengd met het nazistische antisemitisme? Dat de islamitische wereld enthousiast was over het Derde Rijk en waar mogelijk Hitler heeft gesteund? Dat het nazislamitische mengsel tot op de dag van vandaag de heersende ideologie is overal in het Midden Oosten? Dat de moslim-migranten die in het Westen wonen met diezelfde saus zijn overgoten?

De VPRO-serie op grond van Maks boek belooft het volgende:

“Persoonlijke verhalen vormen de basis van de nieuwe serie In Europa. Verhalen van ooggetuigen die – zonder dat ze het doorhadden – deel uitmaakten van historische gebeurtenissen, die achteraf als ‘sleutelmoment’ kunnen worden gezien.”

Ik heb afgelopen zondagavond de eerste aflevering bekeken. Drie “verhalen van ooggetuigen”. Eerst van een piloot van het vliegtuig dat in 1994 werd gekaapt in Algiers en dat eigenlijk de Eiffeltoren had moeten invliegen. Dan het verhaal van het hoofd van de Franse Inlichtingendienst die op grond van die mislukte aanslag héél veel macht en vrijbrieven kreeg. Oei-oei! Westerse overheden met macht! Altijd gevaarlijk! Dat blijkt in anekdote drie waarin een Molenbeekse Marokkaan, Fayçal Cheffou, aan het woord komt die onterecht aangezien werd voor een van de aanslagplegers op vliegveld Zaventem in 2016. Dat bleek een persoonsverwisseling. Hij bleek niet “de man met het hoedje” te zijn.

Ik weet niet of het bij alle afleveringen zo zal zijn, maar in deze aflevering werd impliciet, maar duidelijk, naar een apotheose en een “les” toegewerkt. Die luidt: wij moeten vooral niet ontsporen in onze jacht op moslimterroristen. Deze Fayçal Cheffou zal best, zoals hij zegt vreselijk behandeld zijn door de Franse geheime dienst en politie. Maar als dat de voornaamste les is die Mak uit de ervaringen met de islam uit de laatste decennia trekt, is-ie net zo gek gebleven als-ie al was.

Natuurlijk is er het gevaar van een totalitaire en tirannieke reactie op de voortdurende islamitische dreiging – (het Midden-Oosten leert dat de keus is tussen islamisme en half-seculiere dictatuur) – maar de ultieme les moet zijn:

• stop radicaal met de immigratie van moslims.
• bewaak de buitengrenzen van Europa.

In het pathetische optreden van de moeder van Fayçal Cheffou was een extra hypocriet element, namelijk de suggestie dat het verdacht-zijn van terrorisme haarzelf en haar zoon een slechte naam had bezorgd . . . . . in het Brusselse Molenbeek! Dat is dus het Molenbeek, waar een echte aanslagpleger, dankzij de islamistische omertá die er heerst, zich maandenlang schuil kon houden.