Minister Asscher blijft een typische PvdA’er. Hij begrijpt dat er problemen zijn met de inburgering van binnenkomende migranten, en wil daar wat aan doen. Maar hij blijft een diplomafetijist.

Dat valt netjes af te lezen uit het berichtje dat de staatsomroep er over maakte. Laten we eens kijken:

Een externe partij gaat toezicht houden op de kwaliteit van de lessen inburgering voor migranten. Minister Asscher heeft dat besloten omdat hij zorgen heeft over de kwaliteit van de cursussen en docenten, schrijft hij in een brief aan de Tweede Kamer.

Een externe partij. Dat is Nederpolitieks voor ‘op afstand van het ministerie zetten’. Van de verantwoordelijkheid. Voor als het misloopt. Hetgeen inhoudt dat het ministerie er redelijk zeker van is dat dit allemaal geen goede perspectieven biedt, maar dat het graag bereid is er een dot geld in te stoppen voor mensen die bereid zijn hun reputatie te offeren op het altaar van goede bedoelingen.

Asscher is, net als de Tweede Kamer, al langer ontevreden over het verloop van de inburgering van migranten.

Voor het ministerie begint het kennelijk een acuut politiek probleem te worden. Dat belooft wat.

Zo valt het aantal geslaagden al geruime tijd tegen. Vooral het slagingspercentage van vrouwen uit Somalië en Eritrea blijft achter.

Dit toont waar één crux van het probleem zit. Asielmigranten laten kennelijk niet toe dat hun vrouwen zaken wordt geleerd die zij niet zitten zien. Mogelijk gaan de echtgenoten eerst zelf even kijken wat het is? Dat kan het eigenlijk niet meevallen.

Ook uit de nieuwste cijfers blijkt dat lang niet alle nieuwkomers binnen de gestelde tijd van drie jaar het inburgeringsexamen halen. De helft van alle mensen die het examen in 2016 moeten halen, is op dit moment nog niet geslaagd.

Ook cruciaal. Dat er geen verblijfsmatige consequenties zitten aan het niet halen dat inburgeringsexamen is natuurlijk waardoor het eeuwig blijven wringen zal. Best mogelijk dat er mensen zijn die het niet blijken te kunnen halen. Ik wil niet eens flauw gaan doen over apothekers en andere academici uit verre streken die het gros van de migranten uit zouden maken, maar de vraag dient zich aan wat we moeten met al die nieuwe kanslozen. Want die vraag wordt niet gesteld, terwijl het antwoord er in koeienletters doorheen schemert:

Migranten die zelf schuld hebben aan het niet op tijd halen van het examen, krijgen een boete van maximaal €1200,-. Anderen, zoals analfabete nieuwkomers en mensen die in een asielzoekerscentrum wonen, krijgen verlenging van de termijn.

Een boete van slechts €1200,- maximaal? Dat kan nooit veel indruk maken op mensen die àl hun geld van de Nederlandse staat kregen, en bovendien al weten dat een maatschappelijk minimum is gegarandeerd.

Minister Asscher heeft nu afspraken gemaakt met Blik op Werk, de organisatie die de aanbieders van inburgeringslessen van een keurmerk voorziet. Zo komt er online meer informatie beschikbaar over de prijs en kwaliteit van de lessen.

Is dit ook al zo´n organisatie die het ministerie slechts minimale verantwoordelijkheid verschuldigd is? Bovendien doet de prijs van de lessen er echt niet toe. De vernietiging van maatschappelijk kapitaal is vele malen groter als mensen niet slagen, dus is die prijs in zekere zin irrelevant.

Nog niet bekend is welke externe partij de kwaliteit van de lessen gaat controleren. Daarover overlegt Asscher met de Inspectie voor het Onderwijs en de Inspectie SZW.

Duidelijk. Er moet iets of iemand worden opgericht die op termijn de schuld op zich kan nemen. Als het ministerie een verdedigbaar succes aan zag komen, zou ze het onder eigen verantwoordelijkheid houden. Succes heeft vele vaders, voor falen wil niemand de verantwoordelijkheid.

Maatschappijbewijs
Een inburgeringsexamen heeft hetzelfde karakter als het behalen van een rijbewijs: daarna moet je in de praktijk bewijzen er ook echt mee om te kunnen gaan. Maar hoho, zó moeten we er niet naar kijken lijken Asscher c.s. te denken. Maar na het behalen van een inburgeringsdiploma ben je nog geen Nederlander. Dat zou je in de praktijk moeten worden, maar voor controle daarop is werkelijk geen enkele voorziening getroffen. Zelfs geen nacontrole op het succes, zelfs geen consequenties anders dan de normale strafrechtelijke die gelden voor hier geboren burgers. Voor als het mis gaat.

Het is allemaal vrijheid, blijheid zonder verantwoordelijkheden. Dat neemt niet weg dat de Tweede Kamer zich er wel mee van af zal maken met gemiespel over examens en de kosten van examens. En een vanzelfsprekende instemming met een op afstand geplaatste controle die de eindverantwoordelijkheid krijgt. Want het enige dat men in Nederland van hete aardappels weet, is dat je ze op afstand plaatsen moet.

Bij u om de hoek, kortom.