Paniek in Den Haag. Niet omdat het parlement plotseling beter wil worden geïnformeerd – de focus ligt bij de Tweede Kamer nog ferm op uitgeven. Maar de belasting – de dienst – staat volgens paniekverhalen op instorten.

Mijn eerste reactie was: mijn bananen komen toch uit Costa Rica. Mogelijk vindt u dat harteloos, maar ik zeg het naar het voorbeeld van al die Amsterdammers die zeiden: Aardgasproblemen? Wij gaan toch altijd met de bus. En inderdaad rijden veel bussen tegenwoordig op aardgas. En ze zijn er nog trots op ook.

Maar als de belastingdienst inderdaad geen geld meer innen kan, hoe zit het dan met de staatsuitgaven? Ik zal u verklappen: die gaan er dan ontzettend op vooruit. Zo was het vroeger gewoonte dat studiebeurzen aan het begin van de maand werden uitbetaald. Tot een slimmerik bedacht dat als je dat aan het eind van de maand pas doet, je per saldo een maand overhoudt. Zo werd de kasschuif uitgevonden, het belangrijkste bezuinigingsinstrument van de jaren tachtig.

De belastingdienst werd afgelopen tijd onderzocht door een commissie die moest uitzoeken waarom staatssecretaris Wiebes niet deed waarom hij naar Den Haag was gehaald. Stom onderzoek. Wie even in het nieuws keek wist dat Wiebes net op tijd uit Amsterdam vertrok om niet politiek te worden opgeknoopt wegens financieel wanbeleid. Want ook Wiebes had niets gemerkt van de chaos die in Amsterdam boven kwam nadat hij zijn wethouderschap neerlegde. Dat behoefde dus geen verwondering te wekken, dat het hem in Den Haag ook niet goed afging.

Wat nu met de belastingdienst? Laat ik u gerust stellen als u geld van de overheid verwacht: men gaat de voorlopige aanslagen als eerste in orde maken, en dan vooral dus: verzenden. Wie geld terug verwachten kan zal helaas moeten wachten tot de komende reorganisatie volledig is afgerond: daarvoor neemt het rijk pas weer mensen aan als men er niet onderuit kan.

Politiek en bestuur zijn niet ingewikkeld. Als je altijd naar jezelf toe rekent, wordt het beleid niet anders.