Frankrijk houdt op 10 april 2022 presidentsverkiezingen. Diverse kandidaten lopen zich warm, of staan al vast. Sommigen hebben een schokkend onverwachte agenda.

Dè vermoedelijke kandidaat van de socialisten is na dit weekend Anne Hidalgo, de burgemeester van Parijs. Een erg onverwachte agenda heeft deze dame niet. Opmerkelijk is wel dat ze in haar stad redelijk populair is. Wat dat betreft heeft ze binnen haar partij thans weinig concurrentie. Politico berichtte:

The mayor of Paris, Anne Hidalgo, announced Sunday she’s running for French president.
Hidalgo, a Socialist who has led the French capital since 2014, promised to build “a fairer France.”
“With humility, conscious of the seriousness of our time, and to make our hopes a reality, I have decided to be a candidate for the presidency of the French Republic,” she said in a speech in the city of Rouen.

Marine le Pen startte haar campagne dit weekend in de zuidelijke badplaats Fréjus.

Le Pen told her far-right National Rally members in the seaside town of Fréjus, southern France, that she would be the “president of French freedoms” after the COVID-19 pandemic, accusing Macron of ushering in “a society of surveillance and policing” when he imposed a pass to show proof of immunity to visit many venues in France.

Le Pen heeft plotseling een onverwacht probleem – een populaire rechtse TV-presentator heeft eveneens aangekondigd aan de eerste ronde deel te zullen nemen. Eric Zemmour is het soort dark horse dat Le Pen liever zou vermijden – de eerste ronde op 10 april gaat feitelijk vooral om het halen van de tweede ronde, een week later. Dan nemen de beste twee uit de eerste ronde het tegen elkaar op, en wie wint is president.

Vijf jaar geleden had Marine Le Pen een paar procent over op de kandidaat van de gaullisten. Zemmour zou haar die noodzakelijke procenten kunnen kosten. Le Pen gaat in de peilingen al een paar jaar nek-aan-nek met president Macron, en was afgelopen jaar zelfs een paar maanden enige procenten los van hem. Beiden zitten nu net onder de 25%, maar de meest waarschijnlijke kandidaat van de gaullisten is Xavier Bertrand, die momenteel op rond de 18% gepeild staat. Hoewel Le Pen niet volledig kansloos is tegen de president, zijn de kansen van Xavier Bertrand hoe dan ook beter. Erg populair is Macron de afgelopen jaren immers nooit geweest.

Le Pen and Macron are predicted to face off in the presidential election next April, with polls currently suggesting she would lose to Macron in a run-off vote.

De haat en nijd tussen het Front en de gaullisten is nu eenmaal enorm. In een run off zonder linkse kandidaten loopt een deel van de gaullisten vaak over naar de tegenstanders van Le Pen, zo werd Macron indertijd president.

Hoeveel kans Hidalgo in dat krachtenveld zal maken moet nog maar blijken, maar haar verovering van het burgemeesterschap van Parijs werd eerder ook niet verwacht. Op links heeft zij concurrentie van de erg linkse Jean-Luc Mélencthon.

Bij de gaullisten is er ook nog Michael Barnier, die zich vorige maand kandidaat stelde. Met enige opzienbarende punten – zeker voor iemand die de EU z]o trouw diende tijdens de Brexit-onderhandelingen. Barnier wil de Franse soevereiniteit op juridisch gebied terughalen uit Brussel. Dat zou neerkomen op een gedeeltelijke Frexit – en het vermoedelijke uiteenvallen van de EU als hij het zou doorzetten. Maar dan moet hij eerst president worden en de voorverkiezingen bij de gaullisten zijn een slangenkuil vol ongedachte valkuilen en zo meer, waar in het verleden al vaker prominenten ongedacht sneuvelden. Barnier trekt in ieder geval aandacht met zijn pleidooi:

Michel Barnier démontre qu’il est bel et bien un homme sans conviction, mû seulement par son insatiable appétit de pouvoir. Celui qui fut deux fois commissaire européen, ministre des Affaires étrangères chargé de mener la bataille désespérée du Traité constitutionnel européen ou encore négociateur du Brexit, celui qui proclamait sans cesse son indéfectible foi européenne, se découvre souverainiste, à l’occasion de son retour sur la scène politique hexagonale où il ambitionne d’obtenir l’investiture LR pour la présidentielle, au point de caresser l’idée d’un «Frexit» qui ne dit pas son nom.

We zullen moeten afwachten wat dit bij de Fransen losmaakt, maar vooralsnog is Barnier in de peilingen niet terug te vinden. Maar als hij binnen zijn partij wat los weet te maken met zijn pleidooi voor een gedeeltelijke Frexit, dan is Brussel in last, en zullen meer kandidaten dan Marine le Pen hiermee gaan werken.

---

Meer over Frankrijk vindt u hier.