Frankrijk en Duitsland gaan weer samen de EU uit het moeras trekken. Aldus Mercron, over hun EU-samenwerking gebaseerd op Frans parasitisme van harder of efficiënter werkende landen.

Zo letterlijk zeggen ze het niet, maar iedereen in diplomatiek Europa lijkt het te weten. Wat ze zeggen is dan ook al onrustbarend genoeg:

“Duitsland en Frankrijk moeten in deze wereld en in dit Europa hun verantwoordelijkheid nemen en de weg wijzen”, zei Macron. Europa moet volgens hem “een schild zijn voor onze volkeren tegen de nieuwe hectiek in de wereld”.

Heel fijn. Het volstrekt stuurloze Frankrijk als gidsland. Wat kan er nog mis?

De basis van deze gekte is de ondertekening van een nieuw vriendschapsverdrag tussen beide landen. Dat vervangt het verdrag van het Elysée uit 1963, en is een al even zinloze exercitie als die toenmalige verklaring. Waar het verdrag van het Elysée een einde zegt te hebben gemaakt aan de natuurlijke (die pas sinds 1870 op kunstmatige wijze in het leven kwam) rivaliteit tussen beide landen, gaat het verdrag van Aken hun  toekomstige leiderschap van de EU beklinken. Waarom eigenlijk?

Merkel zei dat het verdrag een bijdrage kan leveren aan de oprichting van een Europees leger. Ze sprak van de ontwikkeling van een “gemeenschappelijke militaire cultuur en wapenindustrie”.

Ergo: Frankrijk is economisch te zwak voor een grote rol, en Duitsland heeft er niet langer de ballen voor. Dat het verder niet veel in houdt valt te concluderen uit wat er nog meer over gemeld wordt:

Het nieuwe verdrag voorziet ook in nauwere samenwerking aan de Frans-Duitse grens, die zich over 450 kilometer uitstrekt.

Volstrekte kletskoek. Als deze binnengrens van de EU niet open kan functioneren is alle streven van de EU zinloos. Men bedoelt ongetwijfeld enige grensoverschrijdende dorpsprojecten? Misschien een gezamenlijk amusementspark maken van de Maginot- en Siegfried-linies?

En vanuit de EU klonk zorg dat deze beide landen voortaan zullen pogen alle initiatief binnen de EU-wereld naar zich toe te trekken.

“Europa heeft een duidelijk signaal uit Parijs en Berlijn nodig, dat verbeterde samenwerking in kleinere vormen geen alternatief is voor de samenwerking binnen Europa als geheel.”

Maar ook dat is niet nieuw en zal doorgaan als gebruikelijk. Het enige hier aan dat gerust stelt is de bende die ze er tot nog toe van hebben gemaakt. Het kost wat, maar dan heb je ook niks.