Nooit luister ik naar BNR en heb van Bernard Hammelburg derhalve ook niet meer dan gehoord. Maar als je al zo versteend bent dat je oproept tot censuur uit naam van de waarheid… Wiens waarheid, meneer Hammelburg?

Dat ik zelf BNR niet beluister betekent echter geenszins dat de hersenspinsels daar me niet soms bereiken – dat vermaledijde internet en die social media toch. En ja, het vak van columnist bestaat soms uit overdrijven – hoe minder je te melden hebt, des te nadrukkelijker dient die noodzaak zich soms aan, Maar om te pleiten voor censuur van al die ‘ongewassen barbaren’ die het niet met je eens zijn op basis van de gedachte dat ze het niet met je eens zijn is? Dan ben je een fossiel. Het laat in het geval van Bernard Hammelburg zien dat hij zijn grip op de snelle evolutie van de media verloren heeft.

• De komst van de stomme film maakte het mogelijk visuele grappen en beelden te maken die niemand tevoren ooit zo goed had kunnen neerzetten. Het was een schande vonden de betere klassen, en alleen het platte volk liet zich er door vermaken.
• De komst van geluid bij de stomme film elimineerde acteurs met bijvoorbeeld piepstemmen. Het was een schande vonden ze, en alleen het platte volk liet zich door de combinatie beeld en geluid vermaken.
• De komst van televisie elimineerde lelijkerds die op de publieke radio heel populair waren geweest. Het was een schande vonden dezen, en alleen het platte volk liet zich door die beelden vermaken.
• Door de komst van internet gevolgd door social media kunnen luisteraars en lezers tegenwoordig direct iets terugzeggen, en reageren op wat een voorheen soeverein kwakende elitist verkondigde vanaf zijn zetel bij een subsidieslurper of aanverwant.

Tableau! Dat laatste moeten we niet hebben, vinden nu de betere mensen. Zoals Bernard Hammelburg, inderdaad. Na een tamelijk abject pleidooi waarin hij de reclameboycot van diverse social media door bedrijven die bukken voor de BLM-hysterie van harte ondersteunt, komt uiteindelijk het echte hoge woord er uit:

Dus: mooie eerste stap van die bedrijven. Volgende stap: redactioneel toezicht op de inhoud (van social media- red VoL). En nee, het gaat niet om links, rechts, anarchistisch, populistisch, rebels of religieus, maar om iets veel simpelers. Vroeger hadden we er een woord voor: waarheid.

Hammelburg bepleit censuur ten einde de waarheid haar benevolente licht te laten schijnen. Welke waarheid? Duidelijk is dat Hammelburg daaraan niet twijfelt: de zijne.

En om daarvoor ruimte te maken wil hij censuur. Alweer, nog steeds? Censureren voor   ‘een hoger belang‘. Ook is dit echter gezegd aan willige oortjes. Mensen als Hammelburg zijn de nuttige idioten die door de Antifa plotseling als opmerkelijke – zij het tijdelijke – medestanders worden herkend.

Maar we hebben geen behoefte aan censuur, aan iemand die niet beseft dat hij aan de verkeerde zijde van een cesuur is beland. De elites die vertrouwden op hun welgezinde (staats)media begrijpen eenvoudig niet dat de tijden zijn veranderd. Hun tijden. De tijd van mensen als de heren Bernard Hammelburg, Charles Groenhuijzen en ArendJan Boekestijn – om er maar een paar te noemen – is voorbij. Hun weg is die van de stomme film. Die van een sociaal fossiel.

---

Meer over censuur en haar bijverschijnselen leest u hier op Veren of Lood.