De in Europa sinds 70 jaar algemene angst voor ‘extreemrechts’ is door de jaren heen een obsessieve fixatie van overheden en politiek-correcten geworden. Men lijkt zaken niet meer in perspectief te kunnen krijgen zonder het angstwekkende concept tenminste lippendienst te bewijzen. Een levensgevaarlijke ontwikkeling die broodnodig meer tegengas behoeft.

Mijn eerste reactie toen ik gisteren las over huiszoekingen die in Duitsland waren gedaan naar aanleiding van mensen die lid waren van een geheime Facebook-groep was dat dit niet alleen een aanslag is op de vrijheid van meningsuiting, maar bovendien in meerdere opzichten zinloos.

In de Facebookgroep werd de afgelopen maanden door 36 leden het nationaal-socialisme verheerlijkt en haat gezaaid tegen vreemdelingen en Joden.
(..)
In de Facebookgroep werd de afgelopen maanden door 36 leden het nationaal-socialisme verheerlijkt en haat gezaaid tegen vreemdelingen en Joden.
De minister verzoekt internetgebruikers daarom om bij extreemrechtse uitingen niet weg te kijken, maar actie te ondernemen.

Aangezien ik er geen lid van was, en mijn Duits erger dan belabberd is en blijven zal, moet ik aannemen wat hier staat. Van 36 nazi’s ben ik niet erg onder de indruk. Want ook al is een FB-groep ‘geheim’, de moderators kunnen zien wat er daarbinnen gebeurt en ze worden dus in de gaten gehouden. Bovendien is het nogal dom: wie niet lastig gevallen wil worden door de Duitse overheid begint eenvoudig een eigen site of forum die je bij een Amerikaanse provider stalt. Die lezen maar zelden Duits, en laten zich nog minder commanderen door bemoeizuchtige overheden. Als het over de VvMU gaat. Dit is overigens geen advies, maar vrij bestaande kennis van zaken. Ik maak me sterk dat het ook gebeurt door mensen die serieuzere bedoelingen hebben dan de Stamtisch te emuleren.

Waarmee ik maar zeggen wil: als dit de Duitse hardcore is, kun je blij zijn als je ze in de gaten houden kunt, en is het aanbevelenswaardig het er verder bij te laten. De beste preventie blijft weten wanneer iets gebeuren gaat. Actie tegen haatzaaien klinkt prachtig, maar is in de praktijk onhaalbaar.

Ondanks de genoemde feiten uit de inleiding hier boven, blijft de Duitse justitie met man en macht jagen op dergelijke extreemrechtse groepen. En wat daar tegenwoordig onder verstaan wordt, wat dat is een Europabrede hysterie geworden. Ergens eind jaren zeventig kwam de onfrisse gewoonte op om politieke tegenstanders die politiek ver van je af stonden te betitelen als nazi’s of fascisten. Wel zo eenvoudig en effectief, want dat scheelde een hoop benodigde argumenten. Ondertussen weet nauwelijks nog iemand wat die termen inhouden, maar daarmee zijn ze dus tevens algemeen bruikbaar geworden – een betere omschrijving van inhoudsloosheid valt niet een-twee-drie te geven. Het is gewoon een korte manier om te zeggen: de vijand.

Wie en wat die vijand precies is, en vooral aan wat de achtergronden van die vijandschap te wijten zijn, dat wil men niet weten. Wie zich gedraagt als een vijand, dus een fascist, hoeft niet langer met argumenten bestreden te worden, en is dus af. Door niet eens langer de achtergronden van deze vastgeroeste redenatie te doorgronden, is eenvoudig bewijsbaar dat er niet meer wordt nagedacht over wat een steeds groter deel van de bevolking beweegt zich te scharen achter wat wordt betiteld als extreemrechts gedachtegoed. Het is allemaal te moeilijk geworden en de Gutmensch – ‘hoogopgeleid’ en al – is gewend in sjablonen te denken. Die fixaties garanderen dat over de geldigheid van die sjablonen geen discussie kan ontstaan. Het is een zichzelf versterkend proces geworden.

Het is niet vreemd dat mensen denken dat alleen een revolutie nog verandering kan brengen. Als iets zodanig vastgeroest is dat er met normale middelen geen verandering denkbaar is, kan alleeen een breekijzer nog uitkomst bieden. Is dat extreemrechts? Hoogstens is het een constatering dat de heersende ideologie erg links is, en weigert een debat aan te gaan met andersdenkende. En hoe langer dat open debat uitblijft, hoe groter de groep extreemrechtsen worden zal. Daar helpen geen politierazzia’s of wat dan ook iets aan.