Als menselijke soort weten we zóveel van evolutie en ethiek, maar voor logische consequenties sluiten we bij voorkeur de ogen.

De mens heeft in biologische zin geen natuurlijke vijanden. Tenminste, niet ,meer dan één: de mens. Homo homini lupus – de mens is voor de mens een wolf – is een waarheid die we in de moderne tijd niet onder ogen willen zien, want zo zijn wij niet (meer)?

Kletskoek, maar wat had u anders verwacht na zo’n inleiding?

De voedselpiramide
Het probleem van een soort aan de top van de voedselpiramide is dat de aantallen daarvan alleen in evenwicht worden gehouden middels de varkenscyclus: weinig voedsel, weinig roofdieren (wij, dus), veel voedsel, toename tot veel roofdieren en zo heen en weer tot in de eeuwigheid. Maar ook daarvoor zijn wij als soort te slim, en de mens heeft die voedselpiramide doorbroken door niet alleen vlees te eten, maar ook planten (vegetariërs denken dat dit andersom is, maar dit is ook geschreven om te illustreren wat we als mens zijn). De top van de voedselpiramide is uit hoofde van die plek een vleeseter – deal with it.

Maar als de functie van de varkenscyclus op ons niet langer van toepassing is, wat weerhoudt ons dan van het overspoelen van de wereld met de menselijke soort? Daarop zijn twee antwoorden, die beiden blijken te kloppen:

1. Niets
2. Wijzelf

Dat we als menselijke soort slecht zijn in het beperken van overtollige aanwas is eenvoudig te bewijzen: kijk om u heen! Niet naar ‘de pil’ in het medicijnkastje in de badkamer, maar naar een marktplein waar voor of tegen iets wordt geprotesteerd. Daar verzet men zich tegen gelijken, en het is waar de limiet aan de menselijke toename begint: elke limitering aan onszelf vereist nu eenmaal eerst een conflict waarvoor we ons ‘kunnen inzetten’.

Oorlog?
Denk nu niet dat oorlogen de menselijke soort limiteren – dat is niet waar. Na iedere oorlog is het eerste dat volgt een geboortegolf, en binnen een generatie zijn de gevallen gaten meer dan opgevuld. Oorlog is echter wel belangrijk om mensen te remmen: oorlog is een aanjager.

Ziekten en hongersnood, dàt zijn onze natuurlijke vijanden. Overgebracht en gecreëerd door onze andere natuurlijke vijand: wijzelf.. Zoals dat geldt voor elke roofdier dat aan de top van een voedselpiramide staat. Evolutie en ethiek staan dat als puntje bij paaltje komt niet in de weg.