Hoogste tijd voor een nieuwe Umwertung der Deutungen! Wie zijn de ware populisten? Dat zijn de eurofiele opportunisten. Wat nu in Turkije gebeurt onderstreept dat.

Als kuddedieren zaten ze de maandag na het Turkse weekeinde mijn Twitter-tijdlijn te vervuilen. De grote nieuwsmedia hadden gemeld dat Erdoganistan zo spoedig mogelijk de doodstraf wilde invoeren, liefst onmiddellijk. Vervolgens lieten de Europese leiders, Angela Merkel en de Italiaanse eurocommunisteissaris VFrederica Maghrebini Mogherini voorop, weten dat niet te pikken. Of ze dat écht niet zullen doen, staat te bezien. Maar die doodstraf — tja, daarmee zou Ankara het toch écht definitief verbruien in Brussel.

En ja hoor, daar begon het geblaat. Merkel c.s. riepen iets, dus riep Kees Verhoeven van ALDE Nederland (@KeesVee op Twitter) iets, en zijn EUbersturmführer Guy Verhofstadt in Brussel natuurlijk. Allemaal even kras en stellig.

Het Amnesty International-syndroom als Pavlov-bel, waarop de eurocratie kwijlend aanslaat. De doodstraf is per definitie in tweehonderd procent van de gevallen fout. (Hetgeen een uiterst eendimensionale opvatting is; zou Nederland in enkele hoogst uitzonderlijke gevallen de doodstraf opleggen — aan Mohammed Bouyeri! | Volkert van der Graaf?! | Willem Holleeder? — dan gooide ons land nog niet meteen zijn beschaving te grabbel.) Intussen zucht in Turkije een toenemend aantal dissidenten, activisten, journalisten en Koerden tienduizend-en-een-nacht in een donkere vochtige kerker. Zomaar twintig of dertig jaar onder de straat om een mening. Stelselmatig was dit reden voor Europese kritiek op Turkije. Maar geen ban.

De PVV is de enige partij met een electoraat van betekenis* die altijd consequent, principieel én realistisch tegen een toetreding van Turkije tot de EU is geweest. Turkije was voor Geert Wilders de casus belli om de oorlog aan de VVD te verklaren. Hij verliet die partij en begon voor zichzelf toen de VVD weigerde een Turks EU-lidmaatschap categorisch uit te sluiten. We schrijven 2004. Dat is twaalf jaar geleden.

Natuurlijk, politici willen het liefst niets uitsluiten als het om grote (handels)belangen gaat. Men heeft jarenlang gedacht dat Turkije en de EU elkaar niet alleen nodig hebben, nee, meer nog: alle lidstaten zouden van een goede relatie met de Turken profiteren. Je kon zo’n groot land met een flinke economische groei toch niet buitensluiten, het ligt op een geografisch-strategisch kruispunt, het is sowieso al lid van de NAVO, we hebben ze nu nodig vanwege de migratiecrisis enzovoort, enzovoort.

Ik heb niets tegen zo goed mogelijke relaties met alle landen in de wereld. Hebben we te maken met een absolute schurkenstaat, zoals Saoedi-Arabië, dan houden we de relaties zo koel, zakelijk en afstandelijk mogelijk. Maar we hebben, hoe dan ook, relaties. Hoe erg ik dat ook vind. De politieke wereld is geen gemeenschap der heiligen, maar van realisten in een gebroken wereld. Politiek gaat over macht en over belangen.

Toch stellen we ook daarin grenzen. Om handel te drijven met Turkije en op wetenschappelijk en cultureel gebied samen te werken, is een EU-lidmaatschap overbodig. Ook kunnen er lange-termijnbelangen zijn die veel zwaarder moeten wegen dan louter economische belangen die zijn gestoeld op de kennis van nu.

In het politiek-correcte discours is het nu het einde verhaal tussen de EU en Turkije wanneer de laatste de doodstraf invoert. Dat van die doodstraf is vreselijk nieuws, maar het had niet de druppel moeten zijn die de Bosporus deed overlopen. Die is namelijk allang overstroomd.

Sinds jaar en dag doet Erdogan al alles wat God verboden heeft (en allah dus toejuicht). Maar op maandag 18 juli 2016, twaalf jaar na Wilders, zet het Keesvee de hoeven in het zand.

Ach gossie, zou Jan Blokker zaliger zeggen.

---

*) Ook de kleinere ChristenUnie en SGP willen, vanouds, Turkije onder geen beding binnen de EU. De eerste nam op 18 juli het initiatief tot een petitie waarin “(verdere voorbereidingen op) een Turks EU-lidmaatschap (kosten: 1,5 miljard) en visumvrij reizen van Turkije naar de EU” worden afgewezen. “Ook om de veiligheid van de EU beter te waarborgen en de kans op instroom van jihadisten/terroristen van of via Turkije tegen te gaan.” Per dinsdag 10.00 uur is deze petitie door bijna 16.000 mensen getekend.