De verdeling van asielmigranten door de EU was gebaseerd op een schema dat tweejaarlijks vernieuwd moet worden. Dat laatste zou eind deze maand moeten, maar gaat niet gebeuren. De Visegrad-groep wint.

Dat het schema een fiasco was is genoegzaam bekend. Het plan was jaarlijks 160.000 van een nieuwe woonplaats te voorzien, maar verder dan  27.695 . was men nog niet gekomen. Het felle verzet van de Visegrad-landen tegen de Brusselse oekazes op dit vlak zijn welbekend, en dreigen de EU fundamenteel te ondermijnen.

Nu zitten we dus in een situatie die de EU altijd zo krampachtig heeft geprobeerd te vermijden, en er wordt bakzeil gehaald. Een nieuw brevet van onbekwaamheid voor Juncker/Timmermans cs.

Voor de EU betekent dit een ernstige verzwakking van de positie van de Commissie. Het vervolg zal ongetwijfeld in veel wollige taal worden verhuld, maar de conclusie kan niet anders zijn dan dat de EC hier een pak slaag heeft gekregen van Oost-Europa. De weigering van Orban namens Hongarije en Polen mee te werken aan de omvolking die vanuit de EU wel degelijk werd ingezet betekent een ernstige terugslag, maar van afstel zal niet direct sprake zijn.

Politico schreef vorige week:

The EU’s controversial refugee relocation scheme won’t be renewed when it runs out at the end of this month — but Brussels will keep on helping member countries that take in refugees, according to senior diplomats.
On September 26, the scheme, which aimed to take 160,000 refugees who had arrived in Italy and Greece and move them across the bloc, will come to an end. However, the scheme fell well short of expectations.

De slag is verloren, maar hoe zit het met de oorlog? Die is nog niet gedaan. De keerzijde van de capitulatie die we nu aanschouwen is dat de EU nu proberen zal eerst de blokkerende landen uit elkaar te spelen, en de weg vrij te maken voor (gewogen?) meerderheidsbesluiten. Regeren is vooruitzien. Als een afkalvende meerderheid alleen kan worden geschraagd door de eisen voor een beslissing naar een kleinere meerderheid bij te stellen, dan moet dat maar, zo lijkt de redenatie in Brussel. Consensus is iets voor een functionerende democratie, en dus niets voor de Eurocratuur.

En sommige regels legaliseer je achteraf, ook als ze zojuist verlopen zijn:

“Relocation doesn’t stop on September 26, we should keep working on the same path, it’s a continuous scheme,” said European Commissioner for Migration Dimitris Avramopoulos.

En:

“Relocation doesn’t stop on September 26, we should keep working on the same path, it’s a continuous scheme,” said European Commissioner for Migration Dimitris Avramopoulos.

Maar de cruciale zin is deze:

The plan is to keep on supporting member countries that are willing to relocate but without launching a new relocation scheme.

Die is cruciaal, omdat het de burgers van diverse EU-landen die nu ongelimiteerd deelnemen aan het reallocatieschema er op wijst dat als een land er afstand van neemt, Brussel het niet langer dwingen gaat wegens gebrek aan draagvlak. Ergo, als we nog steeds niet weigeren de regels te accepteren die Brussel probeert door te drukken, dan hebben we het zelf gewild. Het smoesje dat het wel moet want EU, gaat daarom feitelijk niet meer op.

Nu nog even uitleggen aan die snurkers in de Tweede Kamer. Want het is een verandering die ze niet goed zullen begrijpen, en voor de leden van de Nederlandse regering is meewerken met Brussel hun ticket naar vette EU-baantjes.