Peter Louter constateert dat een kikvorsperspectief maar al te eenvoudig leidt tot een vorm van etnocentrisch profileren.

Inspiratie voor dit blog vond ik in een artikel in de Volkskrant. Botte Jellema, journalist en gay vindt het maar niks dat bij de aanslag op Charlie Hebdo het Damplein helemaal vol liep met achttienduizend mensen en dat bij de herdenking voor de moord op de lhbt’rs in Orlando op datzelfde plein slechts tweehonderd mensen aanwezig waren. Nederland is nog niet klaar wat de acceptatie van een andere seksuele geaardheid betreft, is zijn boodschap en hij onderbouwt dat met een aantal voorbeelden die nogal wat discriminatie zichtbaar maken.

Jellema heeft gelijk. Na de aanslag op Charlie Hebdo haastte nagenoeg iedere hoogwaardigheidsbekleder zich met een potlood naar een plek waar hij zichtbaar was en zijn stem gehoord kon worden. Kranten gingen zich te buiten in de verdediging van het vrije woord en vandaag moeten we het doen met een artikel van een journalist die zelf gay is en ons op pijnlijke wijze er aan herinnert dat, anders dan bij Charlie Hebdo, er maar weinigen op Orlando reageren met de boodschap dat de wereld zich eens moet gaan bekommeren om de slechte positie van lhbt’rs in grote delen van de wereld, en ook nog in Nederland.

Botte Jellema beschrijft in zijn artikel zijn verhuizing uit de Indische Buurt in Amsterdam omdat hij het na zeven jaar zat was om zijn geaardheid daar te moeten verbergen om problemen te voorkomen. ‘Hij kan geen ‘racisme’ roepen om degenen die discrimineren in staat van beschuldiging te stellen. Hij is Noord-Europees wit en dat is tegenwoordig op zich al verdacht. En daarmee is de aanloop naar het onderwerp dat ik aan de orde wil stellen voltooid. We gaan even etnisch profileren.

Als Orlando één ding heeft zichtbaar gemaakt, is dat wel de omzichtigheid waarmee de islam als broedstoof voor homofobie uit de wind wordt gehouden. In Iran wordt je er voor opgehangen, in Saoedi-Arabië onthalsd en in Egypte rot je weg in een gevangenis. Bij IS gooien ze je van een hoog gebouw af. Het verbod op gay-zijn staat beschreven in de koran en diverse hadith’s.

Islamitische landen zijn trouwens niet de enigen in dat verband. Overal waar een masculiene cultuur overheerst is het moeilijk tot zeer moeilijk om een andere geaardheid te hebben. Die conclusie  levert een etnisch profiel op en wie dat aan de kaak stelt heeft het tegenwoordig ook al lastig. De jij-bakken vliegen je om de oren. De katholieke kerk veroordeelt het anders geaardheid zijn ook. Ik zie even af van een weerwoord, maar het is natuurlijk een vergelijking met appels en peren.

Etnocentrische profilatie is de huidige mode. Waarbij het lage ‘kikvorsperspectief’ centraal staat. Veel lucht en weinig aarde, de horizon is dichtbij en begrenst het zicht. In het ‘kivorsperspectief’ wordt de eigen cultuur overgewaardeerd en andere culturen negatief beoordeeld. Het is het perspectief waar bijvoorbeeld rapper Typhoon zich op beroept. Hij ziet een klein stukje en mist het grote geheel. Als hij het grote geheel had gezien zou hij meer begrip hebben getoond voor wat hem overkwam en zijn lotgenoten hebben opgeroepen om zich eindelijk eens normaal te gedragen. Het ‘vogelperspectief’ (ook wel ‘helicopterview’genoemd) geeft een ander zicht op de werkelijkheid. De verabsolutering van het ‘kikvorsperspectief’ leidt tot een agressieve verdediging van de eigen waarheid en van het recht om ‘anders’ te zijn. Om dat laatste is het me te doen. Dat recht om ‘anders’ te zijn. De door de partij DENK gemunte kreet: ‘wen er maar aan’, is steeds vaker te horen en ik zie die ontwikkeling als een bedreiging. Het leidt tot het naast elkaar bestaan verschillende ‘waarheden’ en tot segregatie.

Het kijken naar de samenleving vanuit een beperkt perspectief en dat als waarheid opdringen, ontkent in feite de rechten van anderen. Vanwege die ontkenning verhuisde Jellema uit de Indische Buurt. We laten het gebeuren. We maken er geen groot probleem van. Maar dat zouden we wel moeten doen.

Het grote plaatje, het vogelperspectief, is dat we allemaal onszelf mogen zijn mits we dat recht ook van anderen erkennen. Dat grote plaatje wordt verdrongen door het etnocentrische perspectief en eigenlijk door onze onjuiste toepassing van tolerantie. Tolerantie moet stoppen waar het intolerantie ontmoet. Dat heeft niets met ‘racisme’ te maken. De acceptatie van lhbt’rs is daarbij een soort lakmoesproef.

Het motto van vandaag is al weer: #je suis gay

---

Dit artikel verscheen eerder op Peter’s Blogboek