Bestaat er zoiets als een fragility trap? In dit hele korte stukje video wordt daarvan gezegd dat een zwak staatsgezag er mede een oorzaak van is.

Wat hier door Tim Besley volledig genegeerd wordt, is de inherente agressie die in die landen als normaal ervaren wordt. Maar vindt men in progressieve kringen juist niet altijd dat er zoiets moet bestaan als een eigen verantwoordelijkheid, geleid en begeleid door een goedaardige staatsdictatuur?

De vraag is of dit helpen gaat. Wie in de  fragility trap valt, heeft een aardig eufemisme voor een failed state gevonden zichzelf te excuseren, maar een failed state blijft een failed state. Eufemismen veranderen daar weinig tot niets aan. Zou een benevolente dictatuur dat wel doen? Er is alle reden daar aan te twijfelen, niet in het minst omdat dergelijke dictaturen in de praktijk vooral blind blijken – en wensen te blijven – voor de eigen mankementen.

Een staat die door de eigen bevolking niet gedragen wordt zal nooit levensvatbaar blijken. Wat goedbedoelde dwang en verbonden initiatieven ook voor goed menen te doen – aan het einde van de rit prevaleert altijd hoe gevoeld wordt dat er mee moet worden omgegaan. Welbeschouwd is dit weinig anders dan waar men in het kolonialisme eind 19e eeuw bijvoorbeeld in Indonesië mee beginnen wilde. Maar het blijft zowel kolonialistisch maar meer nog paternalistisch. En dat laatste zal funest blijken.

Duur: 1:57

Publicatie 6 juli 2018