Met EP2019 in aantocht manifesteren een aantal CDA’ers zich in een opiniestuk in Trouw maar weer eens als radicaal richtingloos.

Het blijft altijd een ietwat verwezende ervaring om CDA’ers over politieke plaatsbepalingen te horen praten. Ze hebben er gewoon geen sjoege van.

Wat is nu weer leiderschap voor een radicaal midden? Moet het politieke midden voortaan nèt rechts van GroenLinks worden gesitueerd? Mij klinkt dit in de oren als PPR-angehauchten met heimwee naar de warme schoot van de katholieke jaren 50, maar met politiek plaatsbepaling heeft het weinig te maken. Misschien kunnen ze zich beter wenden tot GroenLinks, dat is waar men thuis hoort.

Want GroenLinks is de politieke richting die deze CDA’ers naar de mond willen praten, maar dan nèt iets gematigder. En dan liefst zo dat ze terug kunnen naar het cultureel verrijkte roomse leven. Of voortaan maar negeren: deze mensen zitten er niet mee om ruim een derde van de bevolking voortaan politiek monddood te maken als het hen beter uitkomt. Dat zijn toch maar die vermaledijde rechtse burgers die niet weten wat goed voor ze is. Weg met de versnippering in het midden?

Een groep prominente CDA’ers vindt dat het CDA “leiderschap moet tonen om steun te winnen voor een nieuw radicaal midden”. In een opiniestuk in Trouw schrijven ze dat in deze tijd van versnippering het politieke midden dreigt te vervliegen, waardoor het moeilijker wordt te regeren.

Het is even lachwekkend als onheilspellend als ze vervolgens hun zelf gevoelde problemen gaan projecteren op wat zij veronderstellen dat leeft bij de bevolking:

De auteurs benadrukken dat veel mensen het gevoel hebben dat ze niet gehoord worden in hun zorgen over het eigen bestaan en dat zich dat uit in boosheid tegen heel veel. De ondertekenaars wijzen op thema’s als klimaatverandering, internationale veiligheid, langer werken met grotere baanonzekerheid en economische rechtvaardigheid.

Die onderwerpen leven, dat is zeker. Zeggen ze er verstandige dingen over? Integendeel, het is een poging de VVD links voorbij te steken (en dat valt nog niet mee tegenwoordig):

De auteurs vinden onder meer dat Nederland op het gebied van duurzaamheid de achterstand op omringende landen moet inhalen en dat daarvoor draagvlak moet worden gemobiliseerd, “niet alleen onder burgers, maar ook onder grote bedrijven”.

En wie staan er nog meer te trappelen in de coulissen?

Onder anderen Ernst Hirsch Ballin en Ab Klink, die respectievelijk minister van Justitie en minister van Volksgezondheid waren, vinden dat de partij met meer eigen ideeën moet komen en een duidelijke koers voor de toekomst moet kiezen.

Als dat je vrinden zijn, heb je geen vijanden meer nodig. Wat hen bindt is maar één ding: het gehuil toen in 2010 het CDA-congres besloot te gaan regeren met de VVD en zich te laten gedogen door de PVV. Nu Rutte bijna weg is, denken zij terug te kunnen komen. En omdat de VVD intussen electoraal teveel is abgespeckt, moet uiterst links de benodigde extra zeteltjes leveren die hun eigen inspanningen niet binnen brengen zullen.

Het is niet alleen pathetisch, maar meer nog is het aanmatigend. Het zijn deze zelfde mensen die vinden dat de burger niet zo zeuren moet over immigratie, en meer moet bijdragen aan de inspanningen voor klimaathoax. Want we hebben het immers in Nederland zo goed? Laat ons het andere landen voor doen! En dat de EU nog meer macht moet krijgen – want dat is zoveel beter voor ons allen. Keer op keer wijst Nederland hen af, maar er iets van leren doen ze nooit. Het zijn deze mensen die verbijsterd stonden te kijken toen Nederland de “Europese grondwet” vernietigend wegstemde, en haar vervolgens via een achterdeur doordrukten. Omdat ze vonden dat het moest, en dat de democratie een foutje had gemaakt dat zij eigenhandig wel zouden herstellen.

Blijvend is het gemonkel van een echo uit een verre hoek: dat het anders kan, beter moet. Zoals toen ze nog net zo klein waren als ze nog steeds denken: Dat eigenlijk de wereld wacht op hèn.

Als het ooit nog wat worden moet met het CDA, zullen ze toch eerst van deze mensen moeten zien af te komen. Eigenlijk is dit een uitstekende en tijdig gebrachte herinnering aan de rampen die je met het CDA over jezelf af kunt roepen.