Ongehoord Nederland blijft doelwit van de politieke deugmeutes. En pogingen tot objectiviteit zul je bij hen niet ontdekken. Gluiperig is het.

Introductie
Het is weer zo ver! De Raad van Bestuur van de NPO kondigt een tweede financiële sanctie aan tegen Arnold Karskens’ omroep Ongehoord Nederland (Omroep ON!). Het is niet de eerste keer dat dit gebeurt. Eerder legde de NPO een eerste financiële sanctie op aan Omroep ON! nadat de ombudsman een ‘onderzoek’ had verricht naar aanleiding van een aantal klachten over een uitzending. Het feit dat dit ‘onderzoek’ een broddelwerkje was, maakte kennelijk geen verschil voor de Raad van Bestuur. (zie de analyse van Paul Cliteur van het ‘onderzoek’ van de ombudsman. Toevallig wordt deze tweede sanctie in dezelfde week aangekondigd waarin talloze organisaties en politici pretendeerden op te komen voor de ‘journalistieke vrijheid’ nadat Gideon van Meijeren (FvD) een journaliste verzocht om een fout te rectificeren.

In het persbericht van de NPO wordt de werkelijkheid schaamteloos omgedraaid
In het persbericht wat de Raad van Bestuur van de NPO hierover naar buiten heeft gebracht is te lezen dat zij Omroep ON! willen sanctioneren vanwege het “onvoldoende uitvoering geven aan de bereidheid tot samenwerking ten behoeve van de landelijke publieke mediadienst”. Deze samenwerking is namelijk wettelijk verplicht.

De NPO stelt het volgende: “De uitzending van het programma Ongehoord Nieuws op 15 september 2022 over racisme en de ophef die daarna binnen het bestel en bij het publiek is ontstaan, hebben het gebrek aan samenwerking alleen maar verergerd, waardoor de integriteit en betrouwbaarheid van het bestel inmiddels zwaar onder druk zijn komen te staan.” (bron: NPO persbericht)

Hierbij wordt schaamteloos de werkelijkheid honderdtachtig graden omgedraaid. Het is namelijk zo dat de ándere omroepen niet willen samenwerken met Omroep ON! en niet andersom. De andere omroepen maken hier namelijk absoluut geen geheim van. AvroTros, BNNVara, WNL, Human, Omroep Zwart, Omroep Max, KRO-NCRV, VPRO, EO, Powned en WNL hebben dit collectief aan de Raad van Bestuur aangegeven middels een brief. Deze brief waarin zij aangeven niet te willen overleggen met Omroep ON! is dus door deze omroepen aangeboden aan de Raad van Bestuur ondanks het feit dat samenwerking met andere omroepen een wettelijke verplichting is! Indien de Raad van Bestuur intellectueel integer te werk was gegaan, dan zouden zij dus de ándere omroepen hebben gesanctioneerd en níet Omroep ON!.

“De verstoorde samenwerkingsverhoudingen in het bestel en tegelijkertijd de openlijke externe kritiek en maatschappelijke zorg over het gebrek aan naleving door ON! van de hoge professionele en journalistieke kwaliteitseisen, bedreigt de uitvoering van de publieke mediaopdracht waar alle omroepen gezamenlijk verantwoordelijk voor zijn. Dit heeft een negatieve impact op de integriteit en betrouwbaarheid van het landelijke publieke omroepbestel.” (bron: NPO persbericht)

Vervolgens heeft de Raad van Bestuur het over “de verstoorde samenwerkingsverhoudingen”. Hierbij wordt voorbij gegaan aan de vraag wie eigenlijk precies de samenwerkingsverhouding verstoord heeft. Is het Omroep ON! of zijn het de andere omroepen en de vooringenomen besluitvorming van de Raad van Bestuur zélf?

Het is een beetje alsof een aantal buurtgenoten samen stenen gaan gooien tegen de schutting van een nieuw gezin wat zojuist is ingetrokken in hun nieuwe woning, waarna vervolgens de politie een ‘onderzoek’ komt doen en concludeert dat het nieuwe gezin ‘verantwoordelijk’ is voor de ‘spanningen’ in de buurt, omdat de stenengooiers nu eenmaal met een grotere groep zijn dan het nieuwe gezin. Dit is natuurlijk een onacceptabele werkwijze door deze politie in dit fictieve voorbeeld. Helaas is dit precies wat de Raad van Bestuur van de NPO hier doet:

“De Raad van Bestuur van de NPO vindt deze situatie volstrekt onaanvaardbaar. Bij een gebrek aan samenwerking kan op grond van de Mediawet een financiële sanctie worden opgelegd (artikel 2.154 lid 1 onder b van de Mediawet).”

Het feit dat de andere omroepen met een grotere groep zijn, zou hierbij niks uit moeten maken. De regels zijn immers de regels. In plaats van Omroep ON! aan te vallen zou de Raad van Bestuur het moeten hebben over een ‘algehele breed gedragen minachting jegens de regels met betrekking tot samenwerking zowel als een intolerantie jegens andersdenkenden’, waarbij een ‘brede cultuurverandering’ nodig is binnen de NPO als geheel. Omroep ON! is nu eenmaal op volledig legitieme manier toegetreden tot de NPO. Dat dienen alle betrokken partijen te accepteren.

De Raad van Bestuur heeft het steeds over “de openlijke externe kritiek en maatschappelijke zorg” die er bestaat jegens Omroep ON!. Dit is een waar-rook-is-is-vuur-redenering. De Raad van Bestuur gaat hierbij voorbij aan twee belangrijke punten. Ten eerste zijn kritiek en maatschappelijke zorg niet per definitie goed onderbouwd. Integendeel! Het broddelwerkje van de ombudsman en de vele inhoudsloze tweets op Twitter (“Fascist!”, “Racist!”) zijn hier voorbeelden van.

Ten tweede is er ook sprake van externe kritiek en maatschappelijke zorg richting de NPO als geheel en met name richting de NOS. Kijk maar eens naar de reacties op Facebook onder een willekeurig artikel van de NOS. Ondanks het feit dat de NOS regelmatig mensen die kritiek uiten op Facebook blokkeert, waarna zij de Facebook-pagina van de NOS niet eens meer kunnen zien, lijkt het erop dat de hoeveelheid mensen die kritiek hebben op de NOS oneindig is. Dit is al jarenlang aan de gang. Het feit dat de Raad van Bestuur niks doet met deze externe kritiek – welke in tegenstelling tot de kritiek op Omroep ON! gegrond is in de realiteit – en wel iets doet met de kritiek op Omroep ON! is een uiting van onevenwichtigheid en vooringenomenheid.

De Raad van Bestuur van de NPO is dus niet neutraal en is kiest duidelijk partij voor één ideologische richting. Hiermee schaadt de Raad van Bestuur tevens de interne diversiteit die er – nota bene volgens de eigen documentatie – zou moeten bestaan binnen de NPO.

In het (broddel)werk van de Raad van Bestuur is overduidelijk sprake van vooringenomenheid. Wanneer je namelijk de argumenten van de Raad van Bestuur isoleert, extraheert en vervolgens toepast op de andere omroepen dan zie je dat in werkelijkheid deze andere omroepen het probleem zijn en niet Omroep ON!. Dit is keer op keer het geval.

Het grotere belang van de tweede sanctie: het lot van Omroep ON! in handen van een D66’er
Nu lijkt het er op het eerste gezicht misschien op dat wederom een inhouding van 15% van het budget erg vervelend is, maar dat dit eigenlijk geen existentieel probleem vormt voor Omroep ON!. Je kunt immers ook gewoon programma’s maken met minder budget. Deze gedachte ziet helaas één ding over het hoofd! Het opleggen van een tweede sanctie heeft namelijk zeer grote gevolgen welke niet van financiële aard zijn. Wanneer u deze gevolgen in overweging neemt, dan wordt het ineens heel duidelijk wat nu eigenlijk het doel is van die malle eenzijdige redeneringen van de Raad van Bestuur.

Bij een tweede sanctie kan de staatssecretaris Cultuur en Media de vergunning van de omroep namelijk heroverwegen. Deze staatssecretaris is, toevallig, Gunay Uslu van D66 en we weten allemaal wat D66 vindt van Omroep ON!. Daarnaast kennen we inmiddels ook de werkwijze van D66, namelijk het combineren van een moreel superieure houding met een vorm van corruptie waarbij institutionele grenzen om zeep worden geholpen ten goede van het opbouwen van een overkoepelend ideologisch netwerk van gelijkgestemden. (Dit is eigenlijk hetzelfde als wat links al deed sinds de jaren ’60.)

D66 Kamerleden hebben er de afgelopen maanden geen geheim van gemaakt dat zij willen dat Omroep ON! zo snel mogelijk van de buis verdwijnt. Kamerlid Sjoerd Sjoerdsma (D66) beweerde zelfs dat Omroep ON! zich schuldig zou maken aan terroristische activiteiten, wederom een voorbeeld van de lachwekkendheid van de “externe kritiek” op Omroep ON!.

Het enige doel van ‘NPO66’ is simpelweg het dienen van de internationale linkse agenda
Weg met tolerantie! Weg met de vrijheid van meningsuiting voor andersdenkenden, met de journalistieke vrijheid en met alles wat in onze weg staat! Het enige doel wat ertoe doet is de supranationale linkse agenda. Een omroep die hier tegenin durft te gaan, moet simpelweg verwijderd worden. Geen persvrijheid meer voor dit soort omroepen! De reden dat de NOS niet wordt ‘onderzocht’ en Omroep ON! wel, is dat de NOS de internationale linkse agenda dient en Omroep ON! juist hier tegen in gaat.

Dat de NOS hierbij zeer manipulatief en leugenachtig te werk gaat, maakt niets uit. Het gaat immers om het hogere doel. Het doel heiligt de middelen en alle principes moeten opzij worden geschoven ten goede van het hogere doel: meer massamigratie, meer multiculturalisme, meer omvolking en meer supranationalisme.

De Raad van Bestuur maakt gebruik van manipulatietechnieken, net zoals de NOS dat doet
In het huidige front wat wordt geopend tegen Omroep ON!, maakt links Nederland – momenteel onder leiding van ‘NPO66’ – gebruik van de tactiek van Saul Alinksy: ‘Accuse your opponent of what you are doing, to create confusion and to inculcate voters against evidence of your own guilt’. In dit geval wordt het FvD beschuldigd van het in gevaar brengen van de journalistieke vrijheid, terwijl ‘NPO66’ zélf degenen zijn die het daadwerkelijk op de journalistieke vrijheid gemunt hebben. Het beschuldigen van het FvD gebeurt op hetzelfde moment als het maken van wederom een aantal stappen in de richting van het afschaffen van Omroep ON!.

Zoals de linkse Raad van Bestuur van de NPO heel goed weet, gaat het er uiteindelijk niet om wat de waarheid is. Uiteindelijk gaat het er uitsluitend om, wat de publieke perceptie is. Het gaat om ‘draagvlak’ en niet om intellectuele integriteit. Zij doen dus hun uiterste best om draagvlak te creëren onder de bevolking voor het verwijderen van Omroep ON! uit het publieke bestel. Of dit draagvlak tot stand komt middels leugens en desinformatie of middels een gegronde argumentatie is hierbij niet relevant. Draagvlak is draagvlak. Ook wanneer het gecreëerd is middels een vaag verhaal over ‘ophef’, ‘kritiek’ en ‘onderzoeksrapporten’, waar in werkelijkheid helemaal geen substantie achter zit.

Het wollige taalgebruik van de Raad van Bestuur is niets anders dan een postmodernistisch rookgordijn wat als doel heeft om, ten eerste, in de hoofden van de bevolking de perceptie te creëren dat er daadwerkelijk iets aan de hand is en, ten tweede, om de bal door te spelen naar de D66-staatssecretaris van Cultuur en Media. Dit alles gebeurt op precies hetzelfde moment waarop het publieke oog op het gebied van het onderwerp ‘journalistieke vrijheid’ is gericht op de gecreëerde ophef over Gideon van Meijeren en zijn filmpje. Wie denkt aan ‘journalistieke vrijheid’ denkt automatisch aan Forum voor Democratie, en niet aan Omroep ON!.

Een voorspelling van de woorden van Gunay Uslu
“En toen was er stilte. Wij realiseerden ons ineens wat een geluk wij hebben! Wij realiseerden ons wat een geluk wij hebben dat wij niet leven ten tijde van de Tweede Wereldoorlog. De verschrikkingen van de holocaust… haat en geweld… intolerantie. Maar daarom moeten wij ook waakzaam blijven, opdat dit nooit wederom mag plaatsvinden.

En waakzaam zijn wij! Ook als het gaat om het bestrijden van haat en intolerantie binnen ons eigen publieke bestel. Journalisten zijn de waakhonden van de beschaving en dit is een goede zaak. Maar er is ook slecht nieuws! Er is namelijk al enige tijd sprake van maatschappelijke onrust: de terugkeer van haat, geweld, intimidatie, complottheorieën en extremisme. Omroep ON! maakt zich keer op keer schuldig aan het opwekken van de meest duistere krachten uit onze geschiedenis! In de naam van onze beschaving en alles wat ons lief is, mogen wij nooit, maar dan ook nóóit, accepteren dat wij terugkeren naar de jaren ’30.

Alle experts zijn het erover eens. Wij mogen niet tolerant zijn jegens intolerantie; niet onverschillig tegenover hen die rassenhaat verspreiden; en niet nalatig als het gaat om het bewaken van onze Europese waarden! Daarom hebben wij na lang overleg besloten om de énige juiste beslissing te nemen, omdat het beter is dat haat, complottheorieën en extremisme inderdaad ongehoord zullen blijven.

Alle omroepen zijn het er unaniem over eens! Er is geen andere optie. Regels zijn regels. Journalistiek komt met verantwoordelijkheid! De NPO is er namelijk voor iedereen en niet slechts voor één klein groepje. Journalisten moeten hun werk kunnen doen zonder inmenging vanuit de politiek. Dit vinden wij echt heel erg belangrijk! Daarom hebben wij de vergunning van Omroep ON! ingetrokken. Men moet zich veilig kunnen voelen binnen het mediapark! En de kijker moet zich ook veilig kunnen voelen. Dit is een mensenrecht!

In de naam van Martin Luther King, Anne Frank, Barack Obama, Profeet Muhammad en Merel van Ek! Terugkeren naar de stilte zullen wij. In vrede en waakzaamheid verblijven wij… in stilte.”

De afschaffing van Omroep ON! zal ongetwijfeld worden aangekondigd middels een dergelijke moreel hooghartige feitenvrije toespraak, waarbij de realiteit wederom honderdtachtig graden wordt omgedraaid en er allemaal zaken en personen bij worden gehaald die – in een op waarheid gebaseerde wereld – eigenlijk helemaal niet op deze manier aangehaald kunnen worden om het doel van de speech te ondersteunen. We zijn het postmodernistische gebrabbel inmiddels wel gewend geraakt.

Terug naar de ware betekenis van ‘journalistieke vrijheid’ alstublieft
De betekenis van ‘journalistieke vrijheid’ is niet om de journalist te beschermen tegen kritiek vanuit de samenleving, maar om de journalist te beschermen tegen machtshebbers die hen het zwijgen willen opleggen.

Journalisten mogen namelijk wel degelijk bevraagd en bekritiseerd worden door mondige burgers en diens volksvertegenwoordigers, ook wanneer dit gebeurt middels sterke bewoordingen. Journalisten maken immers deel uit van het publieke debat en een Westerse samenleving wordt nu eenmaal gekenmerkt door de ‘clash of opinions’ die voortdurend plaatsvindt binnen de publieke ruimte. (Dit in tegenstelling tot de Oosterse samenlevingen aan de andere kant van het Euraziatische continent.) Dit is namelijk gezond voor een samenleving en dat moeten we vooral zo houden. ‘May the best idea win!’.

Journalistieke vrijheid is een hoeksteen van de westerse beschaving, omdat het – net als de vrijheid van meningsuiting – een van de weinige principes is die helpen te voorkomen dat machtshebbers de totale controle over een bevolking kunnen bemachtigen. Machtshebbers, zoals koningen en regeringen, proberen per definitie een narratief op te leggen aan hun onderdanen en zijn er dus nooit blij mee wanneer journalisten vervolgens de andere kant van dit narratief belichten. Daarom kán goede kritische journalistiek nu eenmaal niet geliefd zijn bij machthebbers.

Bovendien is het bedrijven van journalistiek die de andere kant van het narratief belicht des te belangrijker wanneer het overgrote deel van de journalisten dit nalaat. Hier wordt de journalistieke wereld als geheel vervolgens diverser en beter van, en precies dít is het punt van Arnold Karskens, de oprichter van Omroep ON!.

Iemand die zich zorgen maakt over journalistieke vrijheid dient zich dus bezig te houden met de aanval van D66 en de Raad van Bestuur van de NPO op Omroep ON! en niet met het filmpje van Gideon van Meijeren. Het eerste is een daadwerkelijke aanval op de vrije journalistiek en het tweede niet.

We moeten weer opkomen voor de waarheid
Uiteindelijk is het bewaken van de journalistieke vrijheid niet iets wat we kunnen overlaten aan machtshebbers, diens vertrouwelingen binnen de instituties en diens team van spindoctors die helpen om middels wollig taalgebruik de publieke perceptie te manipuleren.

Wij moeten ons weer opnieuw realiseren dat de waarheid intrinsieke waarde heeft en dat een beschaving die is gebouwd op rede, debat en empirie het zich niet kan permitteren om deze principes achter zich te laten. Als belangrijke instituties binnen onze samenleving, zoals de Raad van Bestuur van de NPO, moedwillig zitten te spindoctoren met de publieke perceptie en zij de waarheid geweld aan doen, dan is dit een heel groot probleem. Wanneer belangrijke organisaties en volksvertegenwoordigers pretenderen op te komen voor de journalistieke vrijheid, maar ondertussen in werkelijkheid journalisten juist het zwijgen willen opleggen, dan is dit een heel groot probleem.

Bij de terugkeer naar de westerse waarden hoort om te beginnen een terugkeer naar het hooghouden van de waarheid. Hierbij is het met name noodzakelijk dat de individualistische Westerling zijn mond opent om er ‘iets van te zeggen’ wanneer hij met eigen zintuigen observeert dat de waarheid onrecht wordt aangedaan of dat een persoon of organisatie iets doet wat niet door de beugel kan. Wat Gideon van Meijeren heeft gedaan, is dus eigenlijk zo slecht nog niet.

---

Meer over Ongehoord Nederland en de NPO leest u hier.