Raymond Peil dook in de publiciteit rond het EHRM, las het rapport waarover Nederlandse MSM goeddeels zwegen en raakte onthutst.

Niet alleen Nederland heeft te maken met activistische rechters. Bij het Europees Hof voor de Rechten van de Mens (EHRM) zijn er minstens 22 die banden hebben met linkse clubs die ijveren voor immigratie, vluchtelingen en multikul.

Het European Center for Law and Justice (ECLJ) concludeert in een studie dat bijna een kwart van de rechters van het EHRM banden heeft met de Open Society Foundation van Soros en niettemin beslissingen neemt over zaken waarbij NGO’s van Soros betrokken zijn. Onder hen bevindt zich ook rechters die geaffilieerd zijn aan vluchtelingen- en mensenrechtenclubs als AIRE Centre UK, Helsinki Comité, Human Rights Watch, de internationale Commissie van Juristen (ICJ) en Amnesty International, alle subsidieontvangers van Soros en propagandisten van multiculturalisme en massamigratie.

Uitspraken van het EHRM gaan geregeld boven nationaal recht of de grondwet en zijn voor nationale rechters vaak een leidraad bij het opstellen van hun vonnissen. Een berucht voorbeeld is het Urgenda-arrest, waarin de rechtbank jurisprudentie van het Hof misbruikte om op eigen houtje te bepalen wat de regering moest doen om klimaatopwarming tegen te gaan en CO₂-uitstoot te beperken.

ECLJ
Over het ECLJ-rapport heeft u van de linkse Nederlandse MSM weinig kunnen vernemen, wel werd het rapport gepubliceerd op de verfoeilijk rechtse websites doorbraak.be en fenixx.news. Bovendien vindt men ECLJ ook rechts en verdacht, want zij is voortgekomen uit het Amerikaanse ACLJ, een organisatie van evangelische christenen in de VS die strijden voor conservatieve waarden. Het European Center for Law and Justice is een NGO die vaak voor de rechter verschijnt om sociale, familiale en religieuze kwesties te verdedigen en heeft tevens de status van bijzonder adviseur bij de Verenigde Naties United (ECOSOC).

Tijd dus voor de feiten. Los van een eventuele politieke kleur van de auteurs is de ECLJ-studie ‘NGO’s and the judges of the ECHR, 2009 – 2019‘ een gedegen en grondig onderzoek dat de verborgen agenda van rechters helder in beeld brengt. Het noemt in vijf uitgebreide bijlagen allerlei zaken: man en paard, namen en rugnummers.

De impact van het Europees Hof voor de Rechten van de Mens en activistische rechters is bijzonder groot. Zo moest Polen de abortuswet verruimen, Hongarije de levenslange gevangenisstraf afschaffen, Rusland werd op de vingers getikt over Pussy Riot en moest toepassing van de sharia erkend worden in Griekenland. Op deze manier konden rechters die een band hadden met de Open Society Foundation ingrijpen in de bevoegdheden van soevereine nationale staten.

Sinds 2009 kwamen er 185 zaken voor waarbij ook een van de 7 NGO’s betrokken was waarmee EHRM-rechters betrekkingen hebben. In 88 daarvan zat er een rechter die verbonden was met de betrokken NGO op de zaak. In dezelfde periode verschoonden zich slechts 12 rechters  vanwege belangenvermenging. Volgens ECLJ creëert dit ernstige twijfels over de onpartijdigheid van de rechters en lijkt het Hof in strijd te werken met de regels die het zelf oplegt aan Europese landen.

Activistische rechters en hun herkomst
Gezien de grote macht die het Hof bezit is deze situatie extra problematisch. De onderzoekers roepen op om beter op te letten bij benoemingen van rechters en er voor te zorgen dat er geen activisten benoemd raken. Er moet meer transparantie komen, zeker rond de belangen die kunnen spelen tussen rechters, klagers en NGO’s. Ook moeten de procedures rond verschoning van rechters geformaliseerd worden.

Door een gebrek aan transparantieregels bij het EHRM is de rol van NGO’s in rechtszaken ook niet altijd in te schatten. De onderzoekers vermoeden, door onderzoek van enkele zaken, dat de invloed van de NGO’s op de rechtsgang nog veel groter is. Bijvoorbeeld door lobbyend te voorkomen dat een zaak niet ontvankelijk wordt verklaard.

Een goed voorbeeld is dat van de Bulgaar Yonko Grozev die als leider van het Open Society Justice Initiative in 2018 de Pussy Riot-zaak tegen Rusland verdedigde, voordat hij kort daarna tot rechter werd gekozen. Of de mensenrechtencommissaris van de Raad van Europa Nils Muiznieks, die geen rechter is, maar jarenlang heeft gewerkt als werknemer van de Open Society Foundation in Letland en die zijn positie heeft gebruikt om te strijden tegen de zogenaamde “anti-Soros”-wetgeving in Hongarije.

Nieuwe procedures die in 2012 zijn ingevoerd spelen Soros-clubs in de kaart bij de selectieprocedure voor rechters bij het EHRM. NGO’s kunnen kandidaten voordragen en ze lobbyen voor hun selectie. Zij hebben dit al vaak gedaan, zoals blijkt uit het verslag. In het geval van Albanië waren in 2018 bijvoorbeeld twee van de drie kandidaten kaderleden van de Open Society Foundation; één van hen werd inderdaad uitverkoren.

Te koop als in USA?
Het is naïef te denken dat dit alleen in de USA gebeurt, waar niet alleen Congresleden afhankelijk zijn van donaties om hun herverkiezing zeker te stellen, maar waar op diezelfde wijze ook Officieren van Justitie voor hun baantjes afhankelijk zijn van kiezers en daarmee te koop worden gezet.

Tot slot hebben we het over ‘rechters’ bij het Hof in Straatsburg. Van de 100 rechters die sinds 2009 op het EHRM-bankje zaten zijn er 51 nooit eerder rechter of magistraat geweest. In plaats daarvan waren het vaak mensenrechtenactivisten die voor Soros of een van diens organisaties werkten.

EHRM maakt eigen regels
In 1978 verklaarde het EHRM dat het verdrag “een levend instrument is dat moet worden geïnterpreteerd in het licht van de huidige omstandigheden” en dat zijn rechters daarom het recht hadden om nieuwe onderwerpen in het verdrag op te nemen in plaats van ermee in te stemmen dat ze erdoor worden gebonden. “Het Europees Hof voor de Rechten van de Mens bindt staten aan beleid dat ze anders misschien nooit hadden aanvaard”, betoogde Thierry Baudet.

Daar valt geen speld tussen te krijgen.

---

Eerdere artikelen over het EHRM op Veren of Lood vindt u hier.