De Volkskrant bracht eerder deze week een merkwaardig stuk over Joost Niemöller, die blijkbaar te bekend (lees: gevaarlijk) begint te worden.

Allereerst vraag je je af: waarom dan niet eens Niemöller interviewen? In de krant van Asha ten Broeke en Bert Wagendorp, maar ook Paul Brill, Chris Rutenfrans en Martin Sommer moet dat toch kunnen?

Maar nee. Niemöller is berucht. Melaats. Een untermensch met racistische ideeën. Een complotdenker en een Poetinvriend. Meer dan eens weigerde VK-hoofdredacteur Philippe Remarque ingezonden stukken van de journalist, auteur en blogger, die zijn site De Nieuwe Realist noemt. Het was blijkbaar tijd voor een afrekening in het hoernalistieke circuit. De Goedvolkbode gebruikte er Frank van Zijl voor, een redacteur die, als we op zijn Twitter-activiteit mogen afgaan, tamelijk low profile is. Op zichzelf genomen siert dat een redacteur. Een te hoog ‘auteurgehalte’ kan immers afleiden van het verhaal.

Het is niet meer dan logisch dat in de slipstream van rechtse politiek (Fortuyn, Verdonk, Wilders), nieuwe rechtse media opduiken (GeenStijl, The Post Online, Joost Niemöller). Kwestie van vraag en aanbod.

Dit is nog een van minst bizarre constateringen uit het VK-stuk. Het denken in verouderde links-rechtsschema’s is onuitoeibaar gebleken. We komen er vermoedelijk pas echt van af wanneer de wind mannen als Van Zijl naar hun laatste haven blaast. Is TPO.nl onversneden rechts? Lijkt me niet. Was Fortuyn dat? Ja en nee. Was Verdonk het? Inderdaad was zij meer rechts dan links. Is Wilders zuiver rechts? Nou nee. Of je moet vinden dat Willem Drees sr. rechts (lees: van de duivel) was. Enfin, ons punt is weer gemaakt en zal tot vervelens gemaakt moeten blijven worden, al is het tot 5 mei 2045. Framing in gedateerde kaders leidt tot bespottelijke conclusies. Je bent fout rechts als je beweert:

…gevangenen hebben het beter dan ouderen in verzorgingshuizen; handen af van ‘ons land’; Erdogan is een dictator, een islamist en ‘de nieuwe Hitler’.

Dit is de wereld van onze Volksfrank. Staatssecretaris Martin van Rijn was links, en de bekendste en meest radicale “pamflettist” Niemöller viel hem aan, net als Fleur Agema van de ‘extreem-rechtse’ PVV natuurlijk. Timmermans en Koenders hebben het best goed gedaan de afgelopen vier jaar. Alleen al het feit dat Niemöller (en ook SP-sympathisant Arnold Karskens trouwens) gehakt van hen maakten, vormt daarvoor vanzelfsprekend het bewijs. Met Erdogan ten slotte is op de keper beschouwd niet zo gek veel mis – immers, kijk eens naar Netanyahu, Poetin en Orbán. Brr… En Erdogan kan niet de nieuwe Hitler zijn aangezien Trump dat al is. Slogisch. Grappig overigens dat een poldergroupie van de islamitische aap vandaag in het tv-nieuws toonde dat Niemöllers metafoor zo gek niet is: de 21e eeuwse sultan heeft vele kilometers Autobahn aangelegd — ‘dus ik stemp ja!’

De Volksfrank vertelt hoe Joost Niemöller eruit geflikkerd werd bij de KRO-Ncrv omdat hij te dwars werd in een mediaforum (sic) en dingen riep die de redactie onder leiding van Hans Ganzevoort in haar consensusdrang (sic) liever niet wilde horen:

Ik heb hem gezegd: wij zijn een omroep van de verbinding, wat jij hier doet staat daar haaks op, we stoppen ermee.

Het verhaal gaat dat een verre voorvader van Ganzevoort, toen honderd procent van de aandelen KRO nog in handen van paus was, Copernicus en Galilei de deur heeft gewezen. Wegens ‘consensus’. De appel valt niet ver van de stam.

Regressief ‘links’ heeft in de praktijk weinig op met vrijheid van meningsuiting, en de giftige cocktail van arrogante hypocrisie en (zelf)censuur bij de NPO hoeft ons nauwelijks meer te verbazen. De nieuwe boekverbranders zijn onder ons; de Nederlandse journalistiek is in verval.

Maar hebben de joostofoben nu een punt of niet? De Volksfrank in ieder geval niet. Doen we slechts een oppervlakkige lezing van het oeuvre van zijn collega Asha ten Broeke, die al jaren wild om zich heen schopt met haar “moderne feminisme” (lees: tunnelfeminisme). Van Zijl is wel zo eerlijk om vakgenoot Boudewijn Geels aan te halen over Joost Niemöller. Maar Geels’ eigen tekst over “de meest omstreden journalist van Nederland” is duidelijker en dicisiever:

Niemöller is géén extreemrechtse hufter. Ik weet dat omdat ik hem vrij goed ken. Joost (…) vindt dat hij alles moet kunnen zeggen. (…) [Hij is gewoon] een vasthoudende journalist (…) en heeft zelfs mot met Geenstijl. (…) Maar heus, Joost eet geen kinderen (hij heeft ze trouwens ook niet), kerft geen swastika’s in muren en ik geloof hem als hij zegt dat hij zich potdomme gewoon grote zorgen maakt over de toekomst van Nederland.

Boudewijn Geels vindt Joost Niemöller kennelijk behoorlijk ontactisch. Een journalist met de streken van een provacateur. Tja… Intussen haalt Geels “een oude schoolvriend” aan om Niemöller inhoudelijk vrijwel volledig gelijk te geven. Die

is kwaad, jazeker. Maar hij is vooral diep bezorgd. Over de komst van zoveel mensen met een totaal ander wereldbeeld. Over de problemen met de integratie van nogal wat mensen ‘met een migratieachtergrond’ die hier al heel lang zijn. Problemen die zich ook voordoen in mijn vriends eigen, VARA-cabaretierloze wijk. Kwaad is hij omdat je daar in zijn beleving maar in zeer beperkte mate iets over mag zeggen, anders ben je een racist.

Maar als we de KRO-Ncrv mogen geloven, is de pers op aarde om te “verbinden”. De waanzin is compleet. Wie zou, van de weeromstuit, niet willen provoceren?

Over “verbinding” gesproken. De PvdA — vanouds nogal verwant met De Volkskrant — heeft inmiddels negen zetels. Zojuist werd bekend dat het cordon sanitaire tegen een andere fractie, die inmiddels twintig zetels telt en daarmee de tweede partij van Nederland, is opgetrokken. Waarvan akte.