Economisch kort – Miljonairstax? Wat is het gevolg?
Een miljonairstax is in de ogen van de gemiddelde pauper – zoals u en ik – vaak een beter idee dan een extra heffing op gas of een BTW-verhoging. Maar werkt dat echt zo?
De eerst pogingen van ‘wanhopige politici’ zijn er al.
Over the past decades, many developed countries have experienced considerable increases in income and wealth inequality, led by an extraordinary concentration among the very richest swath of households. This has focused policy attention on the superrich. Various political and economic arguments for at least partially offsetting this rise in inequality have been put forward.
In this video from the UBS Center, Florian Scheuer presents ideas from a new paper that provides an overview of the tax situation the superrich currently face and evaluates various reform proposals.
Florian Scheuer has also co-authored a CEPR Discussion Paper on the subject with Joel Slemrod: DP13962 Taxation and the Superrich
Publicatie 1 november
nieuwsbrief libertaire partij
Een van de belangrijke vraagstukken op dit moment is de houdbaarheid van het sociaal vangnet. Libertair econoom Milton Friedman, Nobelprijswinnaar in 1970, stelde het idee voor van een negatieve inkomstenbelasting, omdat dit goedkoper is dan de uitvoeringskosten van uitkeringen van de bureaucratische verzorgingsstaat.
De LP wil dit stelsel in Nederland invoeren. We noemen het in ons Verkiezingsstandpunt: “voorwaardelijk basisinkomen”. De voorwaarden daarvan zijn:
– negatieve belasting geldt alleen voor inkomens beneden modaal
– bedoeld voor volwassen Nederlanders in Nederland
– invoering van een vlaktaks van 25% voor inkomens boven modaal
Negatieve inkomstenbelasting garandeert een menswaardig bestaan voor mensen die minder dan modaal verdienen of die helemaal geen inkomen hebben. Bijverdienen wordt altijd beloond. Dit is ook volgens Friedman een essentieel element zodat mensen die op inkomensoverdracht aangewezen zijn ook de eigen produktieve bijdrage altijd als meerwaarde ervaren.
Het alom gepropageerde “universeel basis inkomen” (UBI) of het “onvoorwaardelijk basisinkomen” heeft het nadeel dat bijverdiensten ontmoedigd worden en de ontvangers in het systeem gevangen raken. Bijverdienen maakt immers geen verschil. Deze armoedeval schaadt de psyche van de mens omdat het de eigenwaarde aantast.
Hoe werkt dat nu precies? De onderstaande grafiek brengt het voorwaardelijke basisinkomen schematisch in beeld. Beneden de transitiegrens betaal je geen inkomstenbelasting. De transitiegrens kan zo gekozen worden dat de financiering neutraal is. De LP wil die transitiegrens zelfs naar 40’000 euro brengen.
Financiering
Alle voorstanders van de invoering van het basisinkomen, van links tot rechts, zijn ervan overtuigd dat het basisinkomen financierbaar is zonder de belastingdruk te verhogen. Er wordt immers nu ook al op gelet – met een warboel aan regels en instituties – dat iedereen die de weg door de doolhof heeft afgelegd een menswaardig bestaan kan leiden. Het is dus principieel geen kwestie van extra kosten. Het basisinkomen vervangt bestaande uitkeringen en toeslagen, die niet meer nodig zijn.
Niet de economisch zwakken, maar de overheid is nu de grootste profiteur van de welvaartsstaat, in het bijzonder het Ministerie van Sociale Zaken en Werkgelegenheid (SZW) en haar uitvoerende organen op rijks- en gemeentelijk niveau. Onder het kopje “uitvoeringskosten” worden er door een ratjetoe aan “sociale” diensten vele miljarden uitgegeven. Met de invoering van het basisinkomen vallen de kosten voor het toetsen, verlenen en controleren dus weg. De grootste weerstand tegen de invoering ervan valt dus van de overheid zelf te verwachten. Maar toch: het zou capaciteiten vrijmaken die in andere economische sectoren productiever kunnen worden ingezet.
Mensen zonder of met een laag inkomen worden minder afhankelijk van de overheid. De “herverdeel-en-heers”-organen waar we het over hebben zouden wat ons betreft nooit mogen bestaan.
De invoering van negatieve inkomstenbelasting is nog steeds inkomensoverdracht en wat ons betreft is het een tussenstap. Wij willen de onderworpenheid van economisch zwakken aan de grillen van politiek en staat geheel opheffen. Voor een basisinkomen heb je geen monopolie van de overheid nodig, want een basisinkomen kan – eventueel tijdens een overgangsfase in concurrentie met de overheid – als individuele of als “onderlinge” groepsverzekering worden aangeboden. In de sociaaldemocratische werkelijkheid van vandaag moet wat betreft de LP minstens een individueel recht op “opting-out” komen, zodat voor sociale zekerheid een divers aanbod kan ontstaan.
Ron, succes met je libertaire partij. Zover ik weet is dat vooral voor mensen die voor zichzelf kunnen zorgen, en daar zijn er in Nederland steeds minder van
Dag Baytep,
De Libertaire Partij is heel klein en hun ideeën zijn in Nederland nauwelijks/niet bekend.
Wat u naar voren brengt is voor een groot deel waar. Meent u met mij dat de overheid door haar beleid daar debet aan is?
Nu er steeds meer geluiden te horen zijn over invoering van een basisinkomen -vanavond op GeenStijl, Sassen van Elsloo, eerder op Opiniez- is het toch aardig om er vanuit deze invalshoek ook naar te kijken en in de gedachtengang mee te nemen.
Een miljonairstax gaat het collectieve inkomen niet verbeteren .Belastingverlaging en meteen stoppen met het importeren van kansloze onrendabelen wel .