Drammers zijn een verschijnsel aan het worden. Het gaat niet langer om abjecte zaken waar mensen tegen protesteren, maar er wordt op vasthoudende wijze met specifieke dramtechnieken een onderwerp op de agenda gezet dat aanvankelijk maar door heel kleine groepen als probleem werd gezien. Maatschappelijk is dit heel onwenselijk.

Dominee <del>hoe heet hij ook alweer</del> Rikko Voorberg heeft zijn ‘vluchtelingenherdenking ‘ afgeblazen. Er ligt nu een Open Brief met een gigantisch jankgehalte vol zelfbeklag. De brief is opgesteld door We Gaan Ze Herdenken, en ondertekend door Rikko Voorberg van We Gaan Ze Halen en een paar sympathisanten. Tezamen misschien 15 man. Wie denkt dat we van die man af zijn moet even terugdenken aan eerdere drammers van zijn type: de Zwarte Piet-hysterie bijvoorbeeld. Een onafzienbare stoet geestelijke dwergen, die steeds vaker en steeds vroeger in het jaar begonnen over het hen aangedane onrecht, hoe vreselijk het voor hen was dat ze zo weinig erkenning kregen etc. En dat alles om onder de stiekeme vlag van White Privilige de modale Nederlander een schuldcomplex aan te praten voor iets dat hem niet of nauwelijks aan te rekenen valt, en zelfs zijn voorouders niet.

Drammen is een kunst geworden, en als er een competente sociale wetenschap zou bestaan, zou die er als een havik op moeten duiken omdat het mechanisme zo interessant is. De aanpak lijkt intussen gestandaardiseerd, zodat me het vermoeden bekruipt dat een aantal wetenschappers buiten het reguliere publicatiecircuit om de methode heeft vervolmaakt. Want dat er volgens een scenario wordt gewerkt kun je nog moeilijk ontkennen. Dominee Voorberg heeft dit jaar in ieder geval alvast een goede start gemaakt voor  een lange carrière.

Stap 1 – proberen in te breken op een nationaal thema met een hoog profiel

Stap 2 – publiceren dat je een tegengeluid wilt laten horen op dat nationale thema, en daarover uitgebreid gaan tafelen bij Pauw of iets dergelijks. DWDD als de redactie van Pauw vindt dat je niet hard genoeg huilen kunt, zoiets.

Stap 3 – via praatprogramma’s erkenning afdwingen van je eigen obsessie als een zaak van nationaal belang.

Stap 4 – het zoeken van chantabele BN’ers of potentiële medestanders met een tanende of beginnende bekendheid maar met tevens een nationaal profiel. Zij worden ingezet om de aandacht levend te houden. Beide partijen profiteren daar van.

Stap 5 – voetvolk zoeken dat bereid is zich voor veel aandacht en voor de goede zaak te laten arresteren bij net niet uit de hand gelopen acties die meeliften op manifestaties van nationale importantie

Stap 6 – Geld en subsidie voor je ‘zaak’ genereren. Ook: een uitbreiding van het aantal media die je ‘gerechtvaardigde zaak’ steunen – of dat niet durven weigeren.

Stap 7 – Zorg voor publicaties die via nauwelijks verbonden ergernissen je zaak kunnen versterken. Slechts een beperkte verbinding is al voldoende, omdat de suggestie voor je werkt.

Stap 8 tot ∞ (oneindig) – Terug naar stap 3 en een zichzelf versterkende cyclus uitbouwen.

Een wetenschappelijke analyse van dit proces zou echter ook de weg openen voor het ontwerpen van verdedigingslinies door overheden die zich niet door dergelijke strijders voor het eigenbelang willen laten ringeloren. Dat is namelijk een logische stap als overheden beseffen wat er op hen af komt. Zoals eenvoudig te zien is zijn zowel de praatprogramma’s als de subsidie cruciaal. Er over praten is prima, maar als het eenmaal een effectief verdienmodel geworden is heeft de aanjager er een steeds groter belang bij gehoord te blijven worden, waarmee je garandeert dat het gedoe steeds krachtiger wordt uitgevent.

Het zal interessant zijn om te zien hoe dominee Voorberg de komende jaren zijn herdenkingsobsessie zal proberen door te zetten. Dat het niets met dodenherdenking te maken heeft is ieder weldenkend mensen duidelijk. Dat er vooral in de gespecialiseerde jankbrigade relatief weinig weldenkende mensen beschikbaar zijn eveneens. Als Voorberg succes heeft, zal hij meer en meer navolgers krijgen, zoals hijzelf er in feite ook al eentje is. Dat zou overheden die zich beschermen willen er toe moeten brengen eens beter na te denken over de verdediging tegen dergelijke kwartjesvinders. Hoewel, het is ook geen wonder dat veel van dit gedoe vaak begint in Amsterdam.