Directeur Job Swank van de Nederlandsche Bank bepleit een ‘radicale transitie’ van het energiesysteem.

Eerder al uitten DNB-president Klaas Knot en de voorzitter van de The Bank of England zich in gelijke bewoordingen. Nu juich ik het toe dat centrale banken onderzoek doen naar de financieel-economische effecten van klimaatmaatregelen, want die zijn reusachtig, maar ik reken het niet tot hun taak ons de politieke agenda van GroenLinks als economisch panacee voor te schrijven.

Het klimaatakkoord van Parijs zal, indien volledig doorgevoerd, grote financiële implicaties hebben. Niet alleen zijn de investeringen om de ‘duurzame’ situatie te bereiken immens, ook de gevolgen voor de bestaande industrie en infrastructuur zijn schier onbecijferbaar. Wanneer fossiele grondstoffen kunstmatig duurder worden gemaakt, bijvoorbeeld door een fikse verhoging van de CO2-belasting, dan verliest de petrochemische industrie haar economische grondslag, zo niet haar bestaansrecht. Hetzelfde geldt voor de glastuinbouw en de transportsector. Het wegvallen van deze harde economische pijlers zal de door euro en influx geplaagde Nederlandse economie doen omvallen.

De zorgen van Swank en Knot zijn dan ook terecht. De transitie van fossiel naar duurzaam zal ongekende kosten met zich meebrengen wanneer je de huidige verhouding (85% fossiel, 8% duurzaam)1 wilt omkeren, en wanneer het gebruik van fossiele brandstoffen door sterk verhoogde emissieprijzen onmogelijk wordt gemaakt. Wat mij betreft had het rapport hier kunnen eindigen, maar DNB dacht daar anders over en komt met een advies aan industrie, tuinbouw en de transportsector: om te overleven moeten we onze economie acuut met een overdosis aan ziekmakers injecteren.

Er moet een radicale transitie plaatsvinden: het gebruik van kolen, olie en gas moet versneld worden afgebouwd en vervangen door windmolens op zee. De CO2-prijs moet van de huidige €8 per ton omhoog naar €30 per ton en een sterke reductie in emissierechten moet ervoor zorgen dat de markt krapper wordt en de prijzen gaan stijgen. Bovendien moet het Nederlands Energieakkoord – dat nu al als een zwaard van damocles boven de markt hangt – worden aangescherpt. Met andere woorden, om de gevolgen van de groenlinkse agenda het hoofd te bieden, moeten we haar versneld invoeren en daar nog een schepje bovenop doen. Was getekend, uw prudente toezichthouder.

Alleen al het inzicht dat we op termijn ook van gas af moeten is ridicuul; want al zouden we de ruimte vinden om 70% van onze energiebehoefte met windmolens in te vullen, dan nog blijft een backup in de vorm van gascentrales noodzakelijk. Die backup bedraagt 80% van het opgewekt vermogen. Met andere woorden: ook in dit scenario blijft 55% van de behoefte gedekt worden door (tegen die tijd onbetaalbare) fossiele brandstoffen.

Het was al een slecht plan toen de klimaatalarmisten er via hun politieke vehikel, het IPCC, mee op de proppen kwamen en het wordt er niet beter op nu de centrale banken het overnemen. Zowel De Nederlandsche Bank als de Bank of England beroepen zich in hun advies op de onwetenschappelijke en politiek fel bediscussieerde ‘consensus’ die er op dit punt volgens het IPCC zou bestaan. Een dergelijke eenzijdige en discutabele motivatie is voor een centrale bank ongepast en bovenal: niet-prudent.

——————————————————————————————

1. van de 8% duurzaam opgewekte energie is 6,5% afkomstig van waterkracht centrales

——————————————————————————————

Dit stuk vercheen eerder op het Blog of Reason