Naar aanleiding van de jaarlijkse Canal Parade in Amsterdam besteedde de NOS aandacht aan de diversiteit onder de bedreigers van LHBTi’ers.

Niet dat het op Teletext verscheen, oh nee. Toevallig zag ik het op de NOS-site staan, en het trok mijn aandacht door de uitnodigende titel: Waarom lhbti’ers kampen met discriminatie en geweld, en wie ze lastigvalt  Ik wilde wel eens zien wat men daar bij de Nederlandse Omroep voor Staatsopinies van had gemaakt. Mijn vooroordelen wentelden zich al na de eerste alinea’s in mijn eigen gelijk, want het was weer bar en boos. De staatsomroep beschreef de bevestiging van alles wat we dachten – in 1990.

“Ik heb niets tegen homo’s, maar ze moeten wel normaal doen.” Dit citaat van iemand die een homo heeft mishandeld, geeft in een notendop antwoord op de eerste vraag uit de kop boven dit artikel. Namelijk dat lhbti’ers door het overgrote deel van de bevolking worden geaccepteerd, behalve als ze het expliciet uitdragen.

Twee pronkstukjes er uit:

Je mag er van uit gaan dat de NOS niets anders heeft dat evenzo representatief is, want uit taalgebruik, kwalificaties van de onderzoekers en de obsessies van de onderzochten valt al veel te destilleren. Ook opmerkelijk is welk een oude cijfers werden gebruikt.

In zijn onderzoek uit 2009 concludeerde Buijs dat ruim een derde van de verdachten van anti-homo-geweld in Amsterdam autochtoon was. Ongeveer hetzelfde percentage van de verdachten was van Marokkaanse afkomst.[1]

“Je zag dat verdachten van Marokkaanse afkomst relatief oververtegenwoordigd waren. Dat wordt heel snel toegeschreven aan de islam, maar die link is slecht te leggen”, zegt de sociaalwetenschapper. “Het is meer toe te schrijven aan straatcultuur. Waar mensen vaak weinig met religie hebben, maar waar juist mannelijkheidsproblemen spelen.”

Maar anders was dit wellicht niet publicabel geweest voor de NOS. De statistieken wijzen volgens de politie op afnemend geweld tegen LHBTi’s (onder), waartegen het COC terecht in het geweer kwam met:

Het werkelijke aantal gevallen van discriminatie ligt volgens het COC veel hoger, maar slachtoffers zouden het minder vaak melden. Bovendien passen lhbti’ers hun gedrag aan om gevaarlijke situaties te voorkomen.
“We denken heel bewust na over waar we de auto parkeren“, zeiden dragqueens Amy en Victoria eerder deze week tegen de NOS. Ze gaan bijvoorbeeld liever niet met make-up, pruik en jurk over straat.

Als dit ergens op wijst, is het op een dramatisch gedaald vertrouwen in de politie. Maar enfin, dat is een ander onderwerp.

De NOS voelde zich voorts geroepen het allemaal te verdedigen en vergoelijken met een beroep op de meest primitieve instincten;

Geweld tegen transgenders en drags loopt sneller uit de hand dan bij andere lhbti’ers, viel Buijs op tijdens zijn onderzoek. “Het is extremer en excessiever. Die agressie wordt aangejaagd door een kortsluiting die als het ware ontstaat bij de dader.”[2]

En

Dat laat volgens gedragspsycholoog Buijs glashelder zien dat deze onderbuikgevoelens wijdverspreid zijn. “De heteronorm van een man die een vrouw moet versieren zit nog zo diep verankerd in ons denken. We overschatten soms de invloed van de moderne tijd.”

Conclusie van dit hele verhaal: het is allemaal prachtig, die diversiteit, maar het moet de import-Nederlanders natuurlijk niet verontrusten. Is dit iets anders dan een aanmoediging tot bedekter gedrag? Als het gaat om keuzes – de diversiteit zoals die theoretisch beleden wordt, en aanhaken bij instincten en de mensen die die het sterkst etaleren, is opnieuw duidelijk hoe de NOS er over denkt.

---

1. Als tien jaar geleden een derde van de plegers in Amsterdam autochtoon was, zou dat al een ietwat hoog percentage zijn. In hoeverre dat wordt vertekend door provinciale stappers of  3e-generatie-allochtonen is onduidelijk, maar suggereert door de term “Marokkaanse afkomst” dat dit wel degelijk gaat om “westerse autochtonen”. Gezien de snelle demografische veranderingen verwacht ik niet dat gedragspsycholoog Buijs financiering voor een herhaling van zijn onderzoek zal weten te krijgen – de cijfers zullen – ook door versterkt en uniformerend groepsgedrag – dramatisch verschillen.
2. Transseksuelen worden binnen de islam als zodanig geaccepteerd, mits zij zich niet te ostentatief kleden (zo min als andere vrouwen dat mogen). Veranderingen van vrouw naar man zullen minder opvallen, juist door de behoefte zich mannelijker te gedragen, en omdat het percentueel om een veel kleinere groep gaat. Of dit alles aan de islamitische straatjeugd is besteed valt te betwijfelen.

---

Eerdere artikelen op Veren of Lood over ‘diversiteit’ vindt u hier.