De Tweede Kamer gaat de regering opdragen een aparte opvang voor LHBT-vluchtelingen te creëren. Dom plan, maar wel een plan dat perspectieven opent.

Er tekent zich in de Tweede Kamer een meerderheid af voor een gescheiden opvang van LHBT-vluchtelingen. Natuurlijk volstrekt idioot, maar D66, VVD en nu ook PvdA lijken het imago van de voortdurende problemen in de AZC’s rigoureus te willen oplossen. Dat wekt de indruk dat men vooral bezorgd is om afkalvende steun onder de eigen achterban. Uit het oog, uit het nieuws, en dan is het probleem opgelost.

Tja.

Er zijn allerhande principiële bezwaren tegen die methode van opvang, maar ik zie ook kansen voor een heel geraffineerde aanpak. Na de LHBT-afsplitsing zullen de christenen in de AZC’s aan de beurt zijn om door de mohammedanen in die kampen te worden weggejaagd. In kampen waar men in eerste instantie LHBT’ers niet kon identificeren was dat al gaande. Doch nu deze steen des aanstoots aanstond verdwenen is, is het tijd de volgende steen des aanstoots aan te vatten.

Na de LHBT’ers en de christenen kun je er op wachten dat ze wel weer een nieuwe groep zullen vinden om te belagen en in een hoek te drijven. Yazidi’s, Alevieten en loslopende vrouwen – niet noodzakelijk in deze volgorde – zullen ook hun leven en welzijn niet zeker zijn in deze kampen waar kennelijk alleen het recht van de sterkste geldt. En niet de Nederlandse wet. Daar moeten al deze migranten maar aan wennen als ze eenmaal hun toelatingsbewijs hebben verkregen.

Ongetwijfeld zijn er nog meer leden van groepen die de mohammedaanse meerderheid onwelgevallig is, en voor elk van hen zal bij consequente doorzetting van dit nu door D66, VVD en PvdA voorgestane beleid een apart kamp moeten worden ingericht. Zodat uiteindelijk in de grote kampen nog slechts recht in de leer zijnde mannelijke mohammedanen zullen overblijven. Zal het er dan rustiger zijn? Eventjes wel. Dat is de rustpauze die soennieten en sjiieten nodig hebben zodat beide partijen zich voldoende kunnen voorbereiden op hun eigen versie van de totale eindstrijd tussen de hoofdstromingen binnen de islam.

Zover hoeven we het echter niet te laten komen. De inhoud van de kampen waarin nog slechts agressievelingen achterblijven kan en bloc op een paar schepen worden gezet om deze voor de kust van Libanon, Turkije of Syrië te lossen. In rubber bootjes of zwemvesten. Voor mijn part bouwen we een paar oude landingsvoertuigen van de geallieerde landingen in Normandië na.

Veel ter zake doet het niet. Op een dag zullen we moeten erkennen dat voor deze mensen in onze maatschappij geen plek kan zijn. Want het klinkt wel als een grapje wat ik hierboven allemaal beweer, maar zo grappig is het niet. Mohammedanen zijn de grootste groep van de asielmigranten die hier aankloppen, en tevens de groep met de meeste noten op hun zang. In hoeverre ze ooit kunnen worden beschouwd als bonafide vluchteling volgens de westerse normen die daarvoor ooit werden opgesteld doet allang niet meer ter zake. Merkel liet weten dat dat de Duitse erfzonde van WO2 nu door heel Europa gedragen moet worden. Mohammedanen zijn notoir onverdraagzaam – hun religie schrijft hen dat voor – en de manier waarop in het westen aan al hun grillen wordt toegegeven sterkt hen in de overtuiging dat ze op de goede weg zijn.

Het bovenbeschreven proces zal ons in staat stellen de bokken van de schapen te scheiden. En ik vrees dat tegen dat dat voltooid is, de westerse mentaliteit eveneens een omslagpunt zal hebben bereikt. Maar aparte opvangkampen bieden dan gelegenheid de ergste droesem zo snel en efficiënt mogelijk het land uit te zetten.