Een relletje bij DENK? Het meest herkenbare is dat het pas uitkomt lang nadat het heeft plaatsgevonden. Maar lange messen zijn niet religieus.

Het vertrek van Kuzu was me ontgaan vorige week. Het verhaal waarmee HP/De Tijd zondag kwam was sappig en redelijk gedocumenteerd. Desalniettemin was ook het verhaal van HP herkenbaar uiterst voorzichtig – behalve de essentialia: Kuzu is een schuinsmarcheerder die politiek opzij werd gezet door ambitieuze AKP-Turken op de achtergrond. Maar mens en paard werden nauwelijks genoemd. HP hield het bij de nadrukkelijke vermelding dat het alle documenten in bezit had, kennelijk om te voorkomen dat DENK met een rechtszaak zou komen. De identiteit van de vrouw waarmee Kuzu schuin marcheerde werd angstvallig bewaakt.

Natuurlijk is het mooi als een semi-MSM publicatie als HP/De Tijd zich netjes opstelt naar haar bronnen (dat vind ik echt) – het is alleen ietwat ongebruikelijk. Dat valt ook af te lezen uit de berichtgeving van de staatsomroep er over, vanmorgen:

Dat blad beschikt over een schriftelijke verklaring van de vrouw, waarin ze vermeldt dat na afloop van de verhouding een incident plaatsvond waarbij de gehuwde Kuzu zich ‘grensoverschrijdend’ heeft gedragen.

Uit het verhaal laat zich de gang van zaken eenvoudig reconstrueren, maar ook dat laat HP/De Tijd aan de lezers zelf over.

De aanleiding was een buitenechtelijke affaire van kennelijk niet-zo-familieman Kuzu met een vrouw die na enige wederzijdse instemming de relatie verbrak en toen een openbare rel te verduren kreeg van een Kuzu die dat niet verkroppen kon. In 2018. Een poging van de ex-stagiaire (en partijlid) om via Azarkan gehoor te krijgen mislukte. Azarkan luisterde, maar leek vooral te concluderen dat hij er politiek door in de problemen door kon komen bij de Turkse achterban die het leeuwendeel van de stemmen levert.

Een jaar ging voorbij.

Een jaar  waarin de vrouw ook bij Kamervoorzitter Arib klaagde en het advies kreeg naar de politie te stappen voor aangifte. Wat ze nou ook weer niet wilde.

Daarop nam de vrouw Kamervoorzitter Arib in vertrouwen, die haar adviseerde om aangifte te doen. Daartoe was zij niet bereid, blijkt uit een e-mail van Arib die ook in bezit is van HP/De Tijd. Een woordvoerder van Arib bevestigt dat dat gesprek heeft plaatsgevonden, maar wil niet op de zaak ingaan.

Het verhaal overziende is de vraag wat deze onbekende vrouw nu eigenlijk wil. De relatie was voorbij, en na een eerste openbaar incident lijkt er geen nieuwe confrontatie meer te zijn geweest. Kuzu heeft derhalve geaccepteerd dat het voorbij was. Maar voor de vrouw bleef er kennelijk genoeg om te blijven mieren om aandacht, maar consequenties hebben mocht het niet. Ze wenst uit beeld te blijven. Dat schreeuwt om nader onderzoek, maar HP/De Tijd lijkt tevreden en heeft geen belangstelling voor verder uitdiepen van de gebeurtenissen.  Eigenlijk is dat raar, want het vervolg is zoals ik hierboven schreef herkenbaar in zijn simplisme, maar lijkt nog wel enige sappige details te zullen kunnen leveren.

Ergens gedurende 2019 is ook DENK-partijvoorzitter Özturk het hele verhaal ter ore gekomen – dat kan bijna alleen van Azarkan zijn gekomen, die voorlopig partijleider worden mag –  en Özturk zag een kans zijn rivaal binnen de partij op deugdzame wijze te elimineren. Dat deugd geen exclusief westerse handicap is, is een amusant detail ter overweging. Kuzu werd twee weken terug met het verhaal geconfronteerd, en maakte een paar dagen later bekend wegens persoonlijke motivatie na deze Kamerperiode met politiek te stoppen.

En nu komt HP/De Tijd met het hele verhaal, dat het in de tussentijd klaarblijkelijk kreeg toegespeeld? De kringen rond het vrouwelijke uitstapje van Kuzu lijken hieraan debet. Kuzu en DENK hebben verder geen belang bij verdere publiciteit. De vrouw zelf wil geen publiciteit. Maar wel wraak, dat is duidelijk. Kuzu moest publiekelijk aan de schandpaal. Dat HP/De Tijd zich hiermee voor een karretje liet spannen is al even duidelijk. En eigenlijk is dat een vreemde situatie die e als journalist naar mijn gevoel ontslaat van de plicht tot al te grote fijngevoeligheid. Anders maak je inderdaad reacties als van Kuzu (aan HP/De Tijd) hieronder mogelijk:

“Het is nogal makkelijk om zulke beschuldigingen te uiten, waarbij de beschuldigende weet dat de beschuldigde het nooit zal winnen van het beeld wat hier wordt opgeroepen. De feiten liggen echter anders. Laat ik vooropstellen dat ik, in tegenstelling tot het beeld wat deze publicatie oproept, niets heb gedaan wat op welke wijze dan ook geduid kan worden als grensoverschrijdend.
Mijn besluit om te stoppen als politiek leider en als Kamerlid is ingegeven vanuit wat ik al eerder heb verklaard, namelijk de impact op mijn persoonlijke leven en het missen van de energie en de inzet om er nog een periode volop voor te gaan.”