Geert Mak is al heel lang van het padje. Maar opnieuw dwaalt hij – gefilmd – langs ’s heren wegen, op zoek naar leed om ons te ‘verlichten’.

De bewijzen daarvoor vindt u in mijn artikelen met titels als 1) “Geert Mak ziet moslims nog steeds als de nieuwe Joden”(December 2019) 2) “Geert Mak is definitief van elk padje”(2016) en 3)“ Geert Maks domme lasterartikel in de NRC” (2006)

Nu heeft-ie wéér een nieuwe serie getiteld “In Europa” op de zondagavond bij de VPRO. Ik hoopte dat-ie niet al te krankzinnig te keer zou gaan, omdat ik mijn handen al vol heb aan het analyseren van een ander dwaallicht, Raoul Heertje met zijn Stockholmsyndroom, die op dezelfde zondagavond als Mak bij de NPO zijn linkse waanzin over Israël in acht afleveringen over het Nederlandse tv-publiek mag uitstorten. Valse hoop, want Maks aflevering vijf van afgelopen zondag 18 januari over de islam in Denemarken was dermate stuitend, dat ik niet anders kan dan ook díé perverse kermis maar weer eens te beschrijven. Ik zal beginnen met u een screenshot te presenteren van de aankondiging van deze aflevering vijf op de site van de VPRO. Dan weet u waarover het gaat en welke toon te verwachten is.

U ziet: verzet tegen de instroom van moslims, dragers van de ideologie die islam heet en die elk wezenskenmerk met het nazisme deelt, is “populisme en protectionisme”. Voorts leest u hierboven dat deze aflevering vol zit met schrijnende verhalen over de wreedheid van de Denen tegenover migranten. Geert Mak heeft gezorgd dat die migranten in deze aflevering zonder uitzondering hartstikke sympathiek overkomen. Het zijn stuk voor stuk Deense modelburgers. Dus echt representatief voor wat Europa voortdurend met bakken binnenhaalt uit het Midden-Oosten.

De rode draad in deze aflevering is een Iraniër, de moslim Alex Sabour, die eigenaar is van een reclame-bureau in Kopenhagen dat “Gorilla-Media” heet. Sabour is een hippe moslim. Kan dat? Nee, dat kan niet, uiteraard niet, maar je moet wel heel goed opletten wil je dat aan Sabour kunnen aanwijzen. Sabour zegt dingen als:

“Ik kwam in 1997 naar Denemarken. Het was toen heerlijk. Ik hoorde in die tijd nooit iets negatiefs over mensen met een andere etnische achtergrond.”

Etnische achtergrond! Voortdurend legt hij er de nadruk op dat hij om zijn “etniciteit” gediscrimineerd zou worden, maar dat is een leugen: de Denen hebben alleen geen zin in de islam. Het heeft dus niks met “racisme” te maken, zoals in deze docu voortdurend gesuggereerd wordt. Mak laat ook een aantal keren politieke filmpjes zien van de “Deense Volkspartij” en daarin is de boodschap enkel en alleen: géén islam. De leidster van de “Deense Volkspartij”:

“Vluchtelingen zijn nu vooral uit de derde Wereld afkomstig. Het zijn hoofdzakelijk moslims die absoluut niet van plan zijn te integreren. Maar dat accepteren wij niet meer. Vaak verachten ze het Westen en alles wat Deens en christelijk is. Ze komen hierheen vol macho-ideeën over ritueel slachten, vrouwenbesnijdenis en vrouwenonderdrukking en met tradities die in de Middeleeuwen thuishoren.”

Een bekeerde sociaal democraat:

“Ze zijn niet loyaal aan Denemarken ( . . .) Ze zijn loyaal aan hun familie, tradities en cultuur en aan het Midden-Oosten.”

Niks racistisch aan dus. Als Geert Mak dat in die filmpjes had kunnen vinden, had-ie dat breed uitgemeten.

In deze Deense aflevering van “In Europa” is de voice-over consequent de stem van het dochtertje van Sabour, Scarlett, die ten tijde van het draaien van Maks docu ongeveer 10 jaar was, en die de propaganda van Mak in het Deens uitspreekt. Dit is een zeer geraffineerde zet en inmiddels een beproefd recept van de grenzeloze islamliefhebbers als Mak en van klimaathysterici: kinderen misbruiken om een nazi-ideologie te pushen en hun totalitaire “klimaat-plannen” te verwezenlijken.

Maks hoofd komt af en toe pratend in beeld met teksten als “De Deense Volkspartij die het hardste tekeer ging tegen migranten”. Nee, liegende leuterkont: niet tegen migranten, maar tegen de islam. Mak stelt de Denen voor als regressieve gekken, want de Denen willen terug naar de tijd naar “toen de Denen nog in een soort stamverband leefden, veilig onder elkaar, waar elke vreemdeling op kilometers afstand te herkennen was. Terug naar het verleden: je zag het overal in Europa.” De Denen willen “ter verdediging van hun riante verzorgingsstaat het liefst als oer-Denen onder elkaar blijven”. Maks meest reactionaire is wel deze:

“Moslimmannen die weigeren een Deense vrouw de hand te schudden, kunnen het wel vergeten. Vrouwen in boerka: geen enkele kans.”

Gut, wat erg nou: geen tolerantie voor de boerka, het ultieme symbool van racistische onderdrukking van de vrouw. Het moet niet gekker worden in Denemarken.

Een aantal keren zien we gemonteerde beelden van drommen Deense voetgangers, naar ik aanneem in Kopenhagen, die zodanig gemonteerd zijn dat de ene groep achteruit inloopt tegen een andere stroom die vooruit loopt. Tekst van Mak:

“Maar er zijn Denen die tegen de stroom ingaan. Zoals zij dus: de vier mannen achter dat inmiddels beroemd geworden spotje”.

We zien vervolgens Sabour met drie van zijn medewerkers van zijn reclamebureau. Het zijn twee Iraniërs, onder wie Sabour zelf. Van de twee anderen zijn de vaders Arabieren en de moeders Deens. (Nee, uiteraard geen Deense autochtone vaders die een moslima bevrucht hebben.) Papa Sabour en dochtertje Scarlett wonen in een schitterend huis vlakbij zee niet ver van Kopenhagen. Het Kopenhaags reclame-bureau, met een prettig ingericht kantoor en in totaal vijf werknemers, levert blijkbaar genoeg op. Al kwam de gedachte in mij op dat er wellicht fondsen vanuit Iran, de Golfstaten of Saoedi-Arabië naar Sabour vloeien en dat hij een agent is die de islamisering van Denemarken vooruit moet helpen.

Want is het niet raar dat zo’n hippe moslim zegt dat hij graag zijn dochtertje een islamitische naam zou hebben gegeven en dat hij, als hij een zoon zou krijgen, hem graag Mohammed zou noemen, dus naar de roofmoordenaar, slavenhaler en geile superpolygamist die de “profeet” is van de islam? Hij beweert dat de anti-islamitische sfeer in Denemarken hem daarvan heeft weerhouden.

“Het leven is al ingewikkeld genoeg als je er anders uitziet.”

Opnieuw dus die suggestie dat het om “racisme” zou gaan. En waar is de vrouw van Sabour eigenlijk, de moeder van Scarlett? Ze wordt niet genoemd, ook niet door Scarlett en we krijgen haar niet te zien. Niettemin vertelt Sabour op minuut 31 dat er wel degelijk een mevrouw Sabour is.

Kijk vooral vanaf minuut 5 hoe kinderen worden ingezet om te verbergen dat Europa met de islam een nazi-ideologie binnenhaalt. We zien een filmpje gemaakt door Sabour, dat indertijd in één dag miljoen-plus-voudig viraal is gegaan, waarin vier lieve bruinogige en lichtgetinte kinderen optreden. Het zijn twee meisjes en twee jongetjes van een jaar of zeven. Je kunt aan alles merken dat Sabour ze onvoorbereid en zonder instructies-vooraf voor de camera heeft gezet. Ze krijgen van Sabour de vraag waar ze vandaan komen. Ze antwoorden volkomen natuurlijk en authentiek: ”Uit Denemarken natuurlijk”. En dan krijgen ze onverwacht deze opmerking van Sabour voor hun kiezen: “Nee, jij bent niet Deens en je hoort niet in Denemarken”. Dat wekt bij de kinderen verwarring en vervolgens verdriet en teleurstelling.

Ik vond het hartverscheurend. Ja, waarachtig: zo ervoer ik het. Met name het dochtertje van Sabour, de dan nog 7-jarige Scarlett, is totaal ontredderd en begint te schreien. Zie het screenshot bovenaan dit artikel. Later in de docu zal papa Sabour vertellen dat hij op dat moment, al interviewend, ook moest huilen. En op dat moment begrijp je waarom je Scarlett als enige van de vier kinderen in diep verdrietige tranen ziet uitbarsten: ze zag haar filmende en interviewende vader huilen.

Sabour maakt zich grote zorgen over zijn dochter. Zij is Deens en voelt zich Deens, maar zullen de Denen haar altijd als Deens blijven zien? Papa twijfelt daar erg aan. Maar daaraan zou hij minder hoeven te twijfelen als hij die vervloekte moslim-ideologie zou loslaten. Maar misschien doet zijn kind dat als ze volwassen wordt. Het is te hopen voor haar.

Het tweede deel van de docu gaat grotendeels over Maks favoriete thema: de moslims als de nieuwe Joden. Dit is het meest perverse van Maks ideologie, want de islam ademt al 1400 jaar verachting en haat voor de Joden en dat is tijdens het bondgenootschap tussen Hitler en de islamitische wereld en in de decennia na 1945 alleen maar sterker geworden.

Geert Mak kan zijn stokpaardje berijden dank zij Sabour, die namelijk een plan heeft voor als de pogroms tegen moslims in Denemarken los gaan. Hij maakte met zijn vier reclame-kornuiten een filmpje over ontsnappen uit Denemarken – “Escape from Denmark” – waaraan blauwe contactlenzen en blonde pruiken te pas komen. Het filmpje is overigens nergens op YouTube en zelfs niet op de site van Gorilla-Media te vinden. U begrijpt in elk geval: niet de islam is de kwestie, maar het racisme van de Denen.

Voor zichzelf claimt Sabour dat hij “een internationale en zeer liberale kijk op de wereld” heeft. Hij is van plan in geval van etnische schoonmaak door de Denen naar Zweden te vluchten, naar Malmö waar hij verwacht veilig te zijn in de enorme moslim-enclaves daar. Malmö, zo weet men, staat symbool voor de totale criminalisering van Zweden door de gangster-islam. Moet ik hier nog veel woorden aan vuil maken? Nou ja: ik kan de leader van een artikel citeren van 14 januari 2020 in . . . . . de Volkskrant!

“Wat is er aan de hand in de ooit zo bejubelde modelstaat Zweden? In grote steden als Stockholm, Gotenburg en Malmö nemen drugsbendes de straten over. Bomaanslagen en liquidaties zijn aan de orde van de dag. Veel van dat geweld wordt toegeschreven aan migranten. ‘Het is niet meer leuk om hier te wonen.’”

---

Dit artikel verscheen eerder op het Blog van Martien Pennings

Meer van Martien Pennings vindt u hier.